Nos enfances à jamais perdues (Mireille Fargier-Caruso)

    
Nos enfances à jamais perdues toujours là

nos histoires d’amour englouties par l’amour

cette révolte têtue devant les désastres du même

les désastres du monde qui n’en finissent pas

absurdement mortels

(voilà ce que nous sommes)
un désir fou de vivre

(Mireille Fargier-Caruso)

Recueil: Comme une promesse abandonnée
Traduction:
Editions: Bruno Doucey

UN HOMME STUPIDE (Ann Christine Tabaka)

Illustration: John Hacking
    
Poem in French, English, Spanish, Dutch and in Albanian, Arabic, Bangla, Bosnian, Catalan, Chinese, Farsi, German, Greek, Hebrew, Hindi, Icelandic, Indonesian, Irish, Italian, Japanese, Kiswahili, Kurdish, Polish, Portuguese, Romanian, Russian, Serbian, Sicilian, Tamil

Painting by John Hacking, The Netherlands

Poem of the Week Ithaca 746 “A FOOLISH MAN”
ANN CHRISTINE TABAKA (USA)

* Published by Atunis Galaxy Anthology 2023, Demer Press

– All Translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt –

UN HOMME STUPIDE

La légende parle d’un homme stupide.
Il se suffit à lui-même,
ne dépend de personne,
et ne rend de comptes à personne.
Un sillage de destruction s’étend sur son chemin.
Ses doigts calleux s’accordent à son cœur endurci.
Des barres noires de dégoût et de désir
détruisent chaque preuve de compassion,
si compassion a un jour eu du souffle.
En quête de rêves inaccessibles,
il supprime la forêt
afin de créer un espace pour sa libération,
détruisant tout absurdement.
Ne restaient que terres dévastées
où autrefois se déployaient des forêts vertes.
Des édifices fastueux de richesse convoitée
dominent l’espoir appauvri.
Vies écrasées sous le poids
d’un besoin obstiné de maîtriser.
Tout ce qui est beau et bon est détruit
pour se procurer la part d’un idiot
Il s’est glissé dans notre monde
il vit à présent parmi nous.

(Ann Christine Tabaka)

(USA)
Traduction Germain Droogenbroodt – Elisabeth Gerlache

***

A FOOLISH MAN

Legend tells of a foolish man.
He stands before himself,
he stands before no one else,
answers to none.
A wake of destruction in his path.
His calloused fingers match his calloused heart.
Black streaks of loathing and desire
overturning any evidence of compassion,
if ever compassion drew a breath.
Seeking unattainable dreams,
he axes down the forest
to make room for his redemption,
senselessly destroying all.
Barren wastelands stand,
where once green woodlands thrived.
Towering edifices of aspired wealth
reign over impoverished hope.
Lives crushed under the weight of
a headstrong need to overmaster.
Razing all that is beautiful and right
to obtain a fool’s portion.
He has crept into our world
he lives among us now.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)

***

UN HOMBRE NECIO

La leyenda habla de un hombre necio.
Se para solo ante sí mismo,
nunca ante nadie más,
ni responde ante ninguno.
Una estela de destrucción a su paso.
Sus dedos callosos coinciden con su corazón calloso.
Vetas negras de odio y deseo
anulan cualquier evidencia de compasión,
si alguna vez la compasión respiró en él.
Buscando sueños inalcanzables,
tala el bosque con hachas
para abrir un espacio a su redención,
destruyendo todo sin sentido.
Quedan desiertos estériles
donde antes prosperaban bosques verdes.
Edificios imponentes de riqueza aspirada
reinan sobre la esperanza empobrecida.
Vidas aplastadas bajo el peso de
un obstinado instinto de dominio.
Arrasando todo lo que es bello y correcto
para obtener la ración de un tonto.
Se ha infiltrado en nuestro mundo.
Ahora vive entre nosotros.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Traducción Germain Droogenbroodt – Rafael Carcelén

***

EEN DWAAS MENS

De legende vertelt over een dwaas mens.
Hij staat voor zichzelf,
hij staat voor niemand anders,
en legt aan niemand verantwoording af.
Een spoor van vernieling ligt op zijn pad.
Zijn eeltige vingers komen overeen met zijn eeltige hart.
Zwarte stroken van weerzin en verlangen
vernietigen elk bewijs van medelijden,
als medelijden ooit een adem haalde.
Op zoek naar onbereikbare dromen,
hakt hij het bos om
om ruimte te maken voor zijn bevrijding,
zinloos alles vernietigend.
Kale woestenijen resten,
waar ooit groene bossen gedijden.
Torenhoge bouwwerken van nagestreefde rijkdom
heersen over verarmde hoop.
Levens verpletterd onder het gewicht van
een koppige behoefte om te overmeesteren.
Alles wat mooi en goed is wordt verwoest
om de portie van een dwaas te verkrijgen.
Hij is in onze wereld gekropen
hij leeft nu onder ons.

ANN CHRISTINE TABAKA (VS)
Vertaling: Germain Droogenbroodt

***

NJERIU I MARRË

Legjenda tregon për një njeri të marrë.
Ai qëndron përpara vetes,
ai qëndron përpara askujt,
nuk i përgjigjet kurrkujt.
Një vazhdë shkatërrimi ka në rrugën e tij.
Gishtat me kallo përputhen me zemrën me kallo.
Gjurmë të zeza hezitimesh dhe dëshirash
përmbysin çdo dëshmi dhembshurie,
nëse ndonjëherë dhembshuria tek ai merr frymë.
Në kërkim të ëndrrave të paarritshme,
ai me sëpatë pret drurët në pyll
për të ndërtuar një strehë për marrëzinë e tij,
dhe prish gjithçka pa kuptim.
Djerrina të shkreta mbizotërojnë,
atje ku dikur pyjet e gjelbëruara lulëzonin.
Ndërtesa të larta të pasurisë së ëndërruar
mbi shpresën e varfër sundojnë.
Jetë të shtypura nën peshën e
një nevoje kokëfortë për të dominuar.
Gjithçka të bukur e të drejtë shkatërron
për të marrë pjesën e një budallai.
Ai ka depërtuar në botën tonë,
ai jeton mes nesh tani.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Translation into Albanian: Irma Kurti

***

الرَّجُلُ الأَحْمَق

تَحْكِي الأُسطُورَةُ عَنْ رَجُلٍ تَافِهٍ
يَقِفُ ضِدَّ نَفْسِهِ، ضِدَ لَا أَحَدَ غَيرَهُ
وَلاَ يُجُيبُ أَحَدًا
وَأثَارُ الدَّمَارِ فِي دَرْبِه وَاضِحَة
أَصَابِعُهُ الصَّلْبَةَ تُطَابِقُ قَلْبَه القَاسِي
خُطُوطُ الكَرَاهِيةَ وَالرَّغبَة السَّوْدَاءُ
تَمْحِي كُلَ عَلَامَةٍ للرَّحْمَة
وَلَا تَسْمَحُ لَهَا بِالخُرُوج
وَسَعيًا وَرَاءَ الأحْلَامِ المُسْتَحِيلَةِ
حَمَلَ فَأسَه وَأَزَالَ هَذه الغَابَة كُلَّهَا
وَشَيَّدَ فِيها مَنْزِل تَوْبَتِه
وَبِلَا رَحْمَةٍ دَمَّرَ كُل شَيء
تَرْكُدُ هَاتِه الأَرْضُ القَاحِلَة هُنَا بَعْدمَا كَانَتْ جَنَّةً خَضْرَاءَ وَارِفَةَ الضِّلَال
وَقَد تَحَوَّلَتْ إِلى صُرُوحٍ شَاهِقَةٍ للثَّروةِ الطَّمُوحَة
تُهَيْمِنُ عَلَى الأَمَلِ الفَقِيرِ
وَأرْواحٌ مُحَطَّمَةٌ تَحتَ وَطْأَةِ عَنِيدٍ يَحْتَاجُ لِكَسْرِ شَوْكَتِه

هَدَّمُ كُلَّ مَا هُو جَمِيلٌ وَسَلَبَنَا حَقَّ الحُصُولِ عَلى حِصَّةِ الأَحْمَق
لَقَد تَسَلَّلَ إلى عَالَمِنَا اليَوم وَهُو يَعِيشُ بَيْنَنَا الآَنْ.

آنا كريستين تاباكا (ANN CHRISTINE TABAKA) (و م أ)
منشورة من قبل Atunis Galaxy Anthology 2023، Demer Press
ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة
Translation into Arab: Mesaoud Abdelkader

***

একজন বুদ্ধিহীন ব্যক্তি

লোককাহিনী বলে একজন বোকা লোকের কথা ।
সে দাঁড়ায় নিজের সামনে,
সে দাঁড়ায় না আর কারো সামনে,
উত্তর দেয় না কাউকে ।
একটি ধ্বংসযজ্ঞ জাগছে তার পথে।
তার অনুভূতিহীন আঙ্গুলগুলো মিলে যায় তার
নির্মম হৃদয়ের সাথে।
কাল রেখার বিতৃষ্ণ আর অভিলাস
উল্টিয়ে দেয় পরদুঃখকাতরতার কোন
একটি প্রমাণ,
যেন পরদুঃখকাতরতা কখনো নিয়েছিল শ্বাস-প্রশ্বাস।
খুঁজে বেড়ায় যাকে পাওয়া যায়না এমন সব স্বপ্নের,
সে নিঃশেষ করে বন কুঠারের আঘাতে
যেন সে করতে পারে স্থান তার প্রায়শ্চিত্তের জন্য,
জ্ঞান-বুদ্ধি হারিয়ে ধ্বংস করে সব।
অনুর্বর ধ্বংসপ্রাপ্ত স্থান দাঁড়িয়ে রয়,
যেখানে কখনো সবুজ অনুরাশি ছিল সমৃদ্ধ।
অতি উচ্চ প্রসাদ যা গড়ে ওঠে উচ্চবিলাসী ধন-সম্পদে
করে রাজত্ব অভাব পুষ্ট আশা ও স্বপ্নের উপর।
জীবন যায় দুমড়ে-মুচড়ে ভীষণ ওজনের নিচে
সকল উদ্ধত চায় করতে দমন।
নিঃশেষ করতে যা কিছু সুন্দর সঠিক
একটি বোকা লোকের ভাগ গ্রহণ করতে
অলক্ষিত ভাবে প্রবেশ করে আছে আমাদের পৃথিবীতে
সে এখন বাস করে আমাদের মাঝে।

অ্যান ক্রিস্টিন তাবাকা (মার্কিন যুক্তরাষ্ট্র)
Translation into Bangla: Tabassum Tahmina Shagufta Hussein

***

BUDALACA

Legenda govori o glupom čovjeku.
On stoji ispred sebe,
on stoji ni pred kim drugim,
ne odgovara ni na jedan.
Trag uništenja na njegovom putu.
Njegovi žuljeviti prsti odgovaraju njegovom žuljevitom srcu.
Crne crte gnušanja i želje
poništavanje svakog dokaza saosjećanja,
ako je ikada saosjećanje povuklo dah.
Tražeći nedostižne snove,
on sjekira niz šumu
da napravi mjesta za njegovo iskupljenje,
besmisleno uništavajući sve.
Neplodne pustare stoje,
gdje su nekada bujale zelene šume.
Visoka zdanja željenog bogatstva
vladati nad osiromašenom nadom.
Životi smrvljeni pod težinom
tvrdoglava potreba za nadvladavanjem.
Skidanje svega što je lijepo i ispravno
da dobijem deo budale.
On se uvukao u naš svijet
on sada živi među nama.

ANN CHRISTINE TABAKA (SAD)
Prevjod na bosanski: Maid Čorbić

***

UN HOME BOIG

La llegenda parla d’un home boig.
Està davant ell mateix,
està davant de ningú,
no respon a ningú.
Una estela de destrucció al seu camí.
Els seus dits callosos coincideixen amb el seu cor callós.
Rates negres d’odi i desig
anul·lant qualsevol prova de compassió,
si mai la compassió va arribar a respirar.
Buscant somnis inabastables,
destrala el bosc
per fer lloc a la seva redempció,
destruint-ho tot sense sentit.
La terra estéril es troba
on abans van prosperar els boscos verds.
Edificis altíssims d’anhelat benestar
regnar sobre l’esperança empobrida.
Vides aixafades sota el pes d’una
forta necessitat de dominar.
Arrancar tot el que és bonic i correcte
per obtenir la porció de bogeria.
S’ha colat al nostre món
ara viu entre nosaltres.

ANN CHRISTINE TABAKA (Estats Units)
Traducció al català: Natalia Fernández Díaz-Cabal

***

愚蠢的人

传说中有一个愚蠢的人。
他站在自己面前，
他站在无任何人面前，
对空无一人回答。
他的道路上是毁灭的痕迹。
他满茧的手指和他满茧的心相配
厌恶和欲望的黑色特征
推翻任何同情的证据，
如果同情曾活过一口气的话。
在寻求无法实现的梦想，
他用斧头砍倒森林
去给他的救赎腾出空间，
毫无意义地摧毁一切。
贫瘠的荒地耸立，
这里曾经是繁茂的绿色林地。
高耸着渴望财富的大厦
统治着贫乏的希望。
生活被压伤在一种固
执的控制欲的重量下。
摧毁所有美丽和正确的事物
以赢得愚人的那份东西。
他已经潜入我们的世界，
他现在活在我们之中。

原作：美 国 安·克里斯蒂娜·塔巴卡
汉译：中 国 周道模 2022-8-19
Translation into Chinese: Willam Zhou

***

مرد احمق

افسانه‌ها از مردی احمق می‌گویند
که جلوی خودش می‌ایستد،
او جلوی کسی دیگر نمی‌ایستد،
به کسی جواب نمی‌دهد.
دنیایی از ویرانی روبروی او.
انگشتان پینه‌بسته‌اش مثل قلب پینه‌بسته‌اش است.
رگه‌های سیاه نفرت و میل
واژگون کردن هرگونه شواهد دلسوزی
اگر هرگز شفقتی وجودد داشته.
او تبر به جنگل می‌زند
تا جایی برای او باز شود
بی‌معنی همه را نابود می‌کند.
زمین‌های خشک و بایر ایستاده‌اند
جایی که زمانی جنگل‌های سرسبز رشد می‌کرد.
بناهای سربرکشیده از ثروت
بر فقر حکومت می‌کند.
زندگی له شده است
زیر وزن برتر بودن.
ویران کردن همه آن زیبا و درست است
که احمقی سهمش را بدست بیاورد.
او در دنیای ما رخنه کرده است
او در میان ما زندگی می‌کند

ان کریستین تباکا، آمریکا
ترجمه: سپیده زمانی
Translation into Farsi: Sepideh Zamani

***

EIN TÖRRICHTER MENSCH

Die Legende erzählt von einem törichten Menschen.
Er steht für sich selbst,
er steht für niemanden sonst,
antwortet niemandem.
Eine Spur der Zerstörung auf seinem Weg [Pfad].
Seine schwieligen Finger entsprechen seinem schwieligen Herzen.
Schwarze Schlieren aus Abscheu und Verlangen
die jeden Anflug von Mitgefühl auslöschen,
falls Mitgefühl jemals einen Atemzug getan hat.
Auf der Suche nach unerreichbaren Träumen,
fällt er mit der Axt den Wald
um Platz für seine Erlösung zu schaffen,
alles sinnlos vernichtend.
Kahles Ödland bleibt übrig,
wo einst grüne Wälder gediehen.
Hoch aufragende Bauten von erstrebtem Reichtum
herrschen über verarmte Hoffnung.
Leben, erdrückt unter der Last eines
eigensinnigen Bedürfnisses zu beherrschen.
Alles zerstörend was schön und richtig ist
um sich den Anteil eines Toren [Narren] zu sichern.
Er hat sich in unsere Welt geschlichen
er lebt jetzt unter uns.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Übersetzung: Germain Droogenbroodt –Wolfgang Klinck

***

Ο ΜΩΡΟΣ

Το παραμύθι λέει για ένα μωρό
που προπορεί του εαυτού του
και σε κανένα που δεν υπακούει
που δεν απαντά σε κανένα.
Μία καταστροφή όλα στο πέρασμα του
οι κάλοι των χεριών του μοιάζουν με τους κάλους της καρδιάς του.
Μαύρες σκέψεις, μίσος και πεθυμιά
εξαφανίζουν κάθε συναίσθημα
τις λίγες φορές που αισθάνεται.
Πεθυμώντας απραγματοποίητα όνειρα
το δάσος καταστρέφει
μήπως και τάχα βρει λύτρωση
μες στην καταστροφή.
Έρημη γη απλώνεται εκεί
που υπήρχε πράσινο δάσος
ουρανοξύστες των υπερπλούσιων
κυβερνούν πάνω απ’ τη φτώχεια των ελπίδων.
Υπάρξεις που καταπατιούνται
απ’ την ακόρεστη λαιμαργία των ολίγων
λεηλατώντας κάθε όμορφο και δίκαιο
για ν’ αποκτήσουν λίγο ακόμα πλούτο
και ο τρελός για πάντα του
να ζει ανάμεσα μας

Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Translation into Greek: Manolis Aligizakis

***

אדם שוטה / אן כריסטין טבקה
ANN CHRISTINE TABAKA (USA)

אַגָּדָה מְסַפֶּרֶת עַל אָדָם שׁוֹטֶה.
הוּא עוֹמֵד מוּל עַצְמוֹ,
הוּא לֹא עוֹמֵד לִפְנֵי אַף אֶחָד אַחֵר,
אֵינוֹ עוֹנֶה לְאִישׁ.
שֹׁבֶל שֶׁל חֻרְבָּן בְּדַרְכּוֹ.
אֶצְבְּעוֹתָיו הַמְּיֻבָּלוֹת תּוֹאֲמוֹת אֶת לִבּוֹ הַמְּיֻבָּל.
פַּסִּים שְׁחוֹרִים שֶׁל תִּעוּב וּתְשׁוּקָה
מְבַטְּלִים כָּל עֵדוּת לְחֶמְלָה,
אִם אֵי פַּעַם חֶמְלָה שָׁאֲפָה נְשִׁימָה.
מְחַפֵּשׂ חֲלוֹמוֹת בִּלְתִּי נִתָּנִים לְהַשָּׂגָה,
הוּא כּוֹרֵת אֶת הַיַּעַר
לְפַנּוֹת מָקוֹם לִגְאֻלָּתוֹ,
הוֹרֵס הַכֹּל לְלֹא הִגָּיוֹן.
שְׁמָמוֹת עֲקָרוֹת עוֹמְדוֹת,
בְּמָקוֹם בּוֹ שִּׂגְשְׂגוּ פַּעַם יְעָרוֹת יְרֻקִּים.
מִבְנִים נִשָּׂאִים שֶׁל עֹשֶׁר נִכְסָף
מוֹלְכִים עַל תִּקְוָה מְדֻלְדֶּלֶת.
חַיִּים מְחוּצִים תַּחַת מִשְׁקָל שֶׁל
צֹרֶךְ נָחוּשׁ לִשְׁלֹט.
הֲרִיסַת כָּל מָה שֶׁיָּפֶה וְנָכוֹן
לְהַשִּׂיג מְנַת חֶלְקוֹ שֶׁל הַשּׁוֹטֶה.
הוּא הִתְגַנֵּב לְעוֹלָמֵנוּ,
הוּא חַי בֵּינֵינוּ עַכְשָׁו.

תרגום מאנגלית לעברית: דורית ויסמן
הציור של John Hacking, The Netherlands
Translation into Hebrew: Dorit Weisman

***

एक मूर्ख आदमी

किंवदंती एक मूर्ख व्यक्ति के बारे में बताती है।
वह अपने सामने खड़ा है,
वह किसी और के सामने खड़ा नहीं होता,
किसी का जवाब नहीं।
उसके रास्ते में विनाश का एक जागरण।
उसकी कठोर उँगलियाँ
उसके कठोर हृदय से मेल खाती हैं।
घृणा और इच्छा की काली धारियाँ
करुणा के किसी भी सबूत को उलट देना,
अगर कभी करुणा ने एक सांस खींची।
अप्राप्य सपनों की तलाश में,
वह जंगल में कुल्हाड़ी मारता है
उसके छुटकारे के लिए जगह बनाने के लिए,
बेवजह सभी को नष्ट कर रहा है।
बंजर, बंजर भूमि खड़ी है,
जहां कभी हरे भरे जंगल उगते थे।
महत्वाकांक्षी धन की विशाल इमारतें
गरीब आशा पर शासन करें।
वजन के नीचे कुचल जीवन
एक हठी जरूरत लागू करने के लिए।
जो सुंदर और सही है उसे तोड़ना
मूर्ख का हिस्सा पाने के लिए।
वह हमारी दुनिया में घुस गया है
वह अब हमारे बीच रहता है।

ऐन क्रिस्टीन तबाका (यूएसए)
ज्योतिर्मय ठाकुर द्वारा हिंदी अनुवादl
Translation into Hindi: Jyotirmaya Thakur.

***

HEIMSKINGI

Þjóðsaga er til um heimskingja.
Hann styður sjálfan sig
og engan annan,
gegnir engum.
Slóð eyðileggingar á eftir honum.
Sigggrónir fingur samsvara sigggrónu hjarta.
Svartar rákir viðbjóðs og ágirndar
kollvarpa hverjum votti af samúð,
ef nokkur samúð náði þá andanum.
Hann eltist við óraunhæfa drauma,
heggur niður skóginn
til þess að kaupa sér aflausn
og eyðileggur allt í heimsku sinni.
Hrjóstrugar eyðimerkur standa eftir
þar sem grænir skógar döfnuðu áður.
Glæsihallir ofurauðs gnæfa
hátt yfir blásnauða von.
Líf fólks kramið undir þunga
þrálátrar drottnunargirni.
Má út allt sem er fagurt og rétt
til þess að ná í glópagullið.
Hann laumaðist inn í okkar heim,
og lifir meðal okkar nú.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Translation into Icelandic: Thor Stefansson

***

SEORANG PRIA JAHIL

Ada sebuah legenda pria jahil.
Dia tegak di hadapan dirinya sendiri,
dia tegak tidak di hadapan siapa-siapa,
tidak menjawab apa-apa.
Membina kehancuran di jalan yang ditapakinya.
Jari yang mengeras sebati dengan hati yang keras.
Goresan hitam dari kebencian dan keinginan
menjungkir balikan petunjuk kasih sayang,
kala kasih sayang berhenti sejenak.
Mencari mimpi yang tak terjangkau,
dia menebang hutan
untuk mendapat ruang sebagai ganti,
menghancurkan semua tanpa dasar
Jadilah tanah tandus yang terlantar,
yang dulu hutan hijau tumbuh subur.
Bangunan Menara dari kekayaan yang dicitakan
menguasai atas harapan yang daif.
Kehidupan hancur di bawah beban
seorang kepala batu yang ingin menguasai.
Mencabik semua yang indah dan benar
untuk mendapatkan bagian yang jahil.
Dia sudah merayap ke dunia kita
dia tinggal di antara kita sekarang.

Ann Christine Tabaka (USA)
Translation into Indonesian: Lily Siti Multatuliana

***

AN GLIADAIRE

Bhí gliadaire ann tráth.
A sheas as a stuaim.
Bhí gliadaire ann tráth,
Nár chreid ach a fhocal féin.
Bhí gliadaire ann tráth
a chroí ar lasadh le fuath is drúis,
Bhí gliadaire ann tráth
a rinne gáire gan chúis.

Ar thóir an toraidh thoirmiscthe
leag sé gach crann sa choill.
Ar thóir úll na haithne,
d’fhág fásach in áit na flúirse.
Thóg sé scríobairí spéire
a d’fhás os cionn an dríodair,
thóg sé cathracha lán de shaint
Ar mhaithe le hór bréige.
Tháinig an gliadaire chugainn mar ghal soip.
Tháinig sé inár measc
Agus rinne gliadairí dínn.

ANN CHRISTINE TABAKA (SAM)
Translation into Irish (Gaelic): Rua Breathnach

***

UNO STOLTO

Di uno stolto narra la leggenda.
Sta davanti a se stesso,
non sta davanti a nessun altro,
non risponde ad alcuno.
Un risveglio di distruzione è nel suo cammino.
Le sue dita callose corrispondono al suo cuore calloso.
Striature nere di disgusto e desiderio
ribaltano qualsiasi prova di compassione,
se mai compassione ha avuto respiro.
Alla ricerca di sogni irraggiungibili,
ha abbattuto la foresta a colpi d’ascia
per fare spazio alla sua redenzione,
distruggendo ogni cosa senza un motivo.
Lande desolate,
dove un tempo prosperava il verde dei boschi.
Edifici svettanti di agognata ricchezza
regnano sulla speranza impoverita.
Vite schiacciate sotto il peso
di un caparbio bisogno di dominare.
Radere al suolo tutto ciò che è bellezza e giustizia
per avere in cambio la parte dello stolto.
Si è insinuato nel nostro mondo
e ora vive fra noi.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Traduzione di Luca Benassi

***

愚かな男

伝説はある愚かな男のことについて語る
彼は自分の前に立ち
他の誰の前にも立たない
誰にも答えない
人生に疲れた結果として
彼の硬化した指はこり固まった心と似ている
憎しみと欲望の黒い痕は
少しは息をしたとしても
思いやりのいかなる跡もひっくり返す

叶わない夢を求めて
彼は森の木に斧を入れる
意味もなくすべてを破壊した
彼の罪を贖うための場所をつくるため
かつて緑の森があったところに
不毛の荒れ地が残る
憧れた富の宮殿が高くそびえ
疲れはてた希望を支配する
勝利という向こう見ずな欲求の重みで
生命は破壊され
愚者の取り分を得るために
美しく正しいものは壊される
彼はこの世界に忍び込み
今も私たちの中で生きている

アン・クリスティーン・タバカ（アメリカ）
Translation into Japanese: Manabu Kitawaki

***

MTU MPUMBAVU

Hadithi inasimulia juu ya mtu mpumbavu.
Anasimama mbele yake mwenyewe,
yeye hasimami mbele ya mtu mwingine yeyote,
hamjibu yeyote.
Mwamko wa uharibifu njiani mwake.
Ugumu wa vidole vyake unalingana na ugumu wa moyo wake.
Michirizi nyeusi ya chuki na tamaa
kupindua ushahidi wowote wa huruma,
ingekuwa kukawa na wakati huruma ilichomoa pumzi.
Akitafuta ndoto zisizoweza kufikiwa,
anakata msitu na shoka ili apate nafasi kwa ajili ya ukombozi wake,
kuharibu yote bila maana.
Nyika tasa zasimama pahali ambapo wakati mmoja kulikuwa na misitu ya kijani yakistawi.
Majengo makubwa ya utajiri unaotarajiwa yanatawala juu ya matumaini duni.
Maisha yaliyokandamizwa chini ya uzani wa hitaji kuu la kuwatawala.
Kuchambua yote yaliyo mazuri na sawa ili kupatia mpumbavu sehemu.
Ameingia katika ulimwengu wetu, anaishi kati yetu sasa.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Watafsiri na Bob Mwangi Kihara.
Translation into Kiswahili: Bob Mwangi Kihara

***

MERIYEKÎ GEWC

Efsane çêra meriyekî gewc dike.
Ew li pêş xwe diweste,
ew li pêş kesekî din naweste,
bersivê nadê kasekî.
Rêçeke kaviliyê
li ser şivîleya wî ye.

Tiliyên wî yî hişk nimaya dilhişkiya wî ye.
Hêlên reş ji geniyê û avejrogê
her kêm liberketinekê vedimirîne
eger berlêketinê kêlîyekê bînderxista.
Li gerîna xewnên berpanabin
ew bi bivr li daristanê dixîne,
ta ciyekî ji rizgariya xwe re çêbike,
hemî badilhewa kavilbû.
Çoleke rwît peydadibe,

li ciyê ku carekê daristaneke hişîn ferehdibû.
Girtina avahiyên berz bi armanca dewlemendiyê
deselatdar in bi ser hêviya hejar de.
Jiyan, tê pelixandin bi pîvana
serhişkiya zikûniya raseriyê.
Hilweşîna hemî tiştên bedew û rast
bona pişkekî gewc ji xwe re dabînbike.
Wî xwe xwîşkiriye nav cîhana me
û di nav me de dijî.

ANN CHRISTINE TABAKA, USA
Translation into Kurdish: Hussein Habasch

***

GŁUPIEC

Legenda opowiada o głupcu.
Mierzy się sam ze sobą,
nie mierzy się z nikim,
nikogo nie słucha.
Ślad zniszczenia na jego ścieżce.
Jego zrogowaciałe palce pasują do zrogowaciałego serca.
Czarne smugi odrazy i pożądania
niszczą wszelkie dowody współczucia,
gdyby w ogóle współczucie mogło nabrać tchu.
Goniąc za nieosiągalnymi marzeniami
powala toporem las,
by zrobić miejsce na swoje odkupienie,
bezsensownie wszystko niszcząc.
Ciągną się jałowe pustkowia,
gdzie niegdyś bujnie rosły lasy.
Górujące gmachy upragnionego dobrobytu
królują nad wynędzniałą nadzieją.
Życie zmiażdżone pod ciężarem
zawziętej potrzeby podporządkowania.
Wymazuje wszystko, co piękne i dobre,
by otrzymać swój udział głupca.
Wkradł się w nasz świat,
żyje teraz wśród nas.

ANN CHRISTINE TABAKA USA
Translation to Polish: Mirosław Grudzień – Anna Maria Stępień

***

UM LOUCO

A lenda fala de um louco.
Apresenta-se a si mesmo,
não se apresenta a mais ninguém,
não responde a ninguém.
Deixa uma marca de destruição no seu caminho.
Os seus dedos calejados combinam com o seu coração endurecido.
Faixas negras de ódio e desejo
distorcem qualquer evidência de compaixão,
se é que alguma compaixão nele respirou.
Procurando sonhos inalcançáveis,
derruba a floresta com um machado
para dar espaço à sua redenção,
tudo destruindo insensível.
Ficam desertos estéreis
onde outrora prosperaram bosques verdes.
Torres imponentes da almejada riqueza
reinam sobre a esperança empobrecida.
Vidas destruídas sob o peso de
uma necessidade obstinada de dominar
vão destruindo tudo o que é belo e justo
para obter a parte de um louco.
Infiltrou-se no nosso mundo
vive agora entre nós.

ANN CHRISTINE TABAKA (EU)
Tradução portuguesa: Maria do Sameiro Barroso

***

UN NEROD

Legenda spune că a fost odată un om nerod
care trăia numai cu gândul la el însuși,
pe nimeni altul nu ajuta,
și nimănui nu dădea socoteală.
În urma sa rămâneau drumuri complet pustii.
Bătătorite, degetele sale, se potriveau cu inima întărită,
brăzdată în dâre negre de ură și de poftă
ce sufocau orice fel de încercare de compasiune,
de, vreodată, mila a respirat.
Vânând visuri niciodată atinse,
securea a abătut-o în pădure
crezând că astfel își deschide calea spre mântuire.
A distrus totul fără judecată
lăsând în urmă doar deșert,
pe unde altădată pădurile înverzeau.
Clădiri semețe, preamărind în van averile
se înalță pe deasupra speranței sărăcite.
A distrus vieți, strivite de povara
hulpavei sale patimi de a se înstăpâni.
Tot ce a fost frumos sau drept, el a zădărnicit,
pentru a-și putea lua partea din sminteală.
S-a furișat în lumea noastră
și acum trăiește printre noi.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Translation into Romanian by Gabriela Căluțiu Sonnenberg

***

ГЛУПЫЙ ЧЕЛОВЕК

Есть легенда о глупом человеке.
Он сам по себе,
он не отвечает
ни перед кем.
На его пути одни разрушения.
Его мозолистые пальцы похожи на сердце в мозолях.
Черные следы отвращения и страсти
заслоняют любое сочувствие,
если оно там вообще когда-то бывало.
В поисках невыполнимых мечтаний
он вырубает лес вокруг,
освобождая место для искупления,
но бессмысленно уничтожая все вокруг.
Сейчас зияет пустота,
где раньше рос зеленый лес.
Остроконечные башни с богатствами
царят над разорённой надеждой.
Жизни гибнут под весом
упертого стремления подчинять.
Все хорошее стерто
ради капли сумасбродства.
Он пробрался в наш мир,
Он среди нас.

Энн Кристин Табака (США)
Перевод Гермайна Дрогенбродта
Перевод на русский язык Дарьи Мишуевой
Translation into Russian: Daria Mishueva

***

NEURAČUNLJIV ČOVEK

Legenda govori o neuračunljivom čoveku.
Postoji za sebe,
ni za kog drugog,
i nikom ne polaže račune.
Ostavlja za sobom pustoš.
Jednako veliki su žuljevi
njegovih prstiju i njegovog srca.
Tamne senke nezasitosti i želja
kriju svaki dokaz saosećanja,
ako je samilosti ikada bilo.
U potrazi za neostvarljivim snovima
krči šume da bi napravio
mesto za svoje iskupljenje,
besmisleno uništavajući sve.
Ostale su neplodne ledine
tamo gde su nekad
bujale šume.
Visoke građevine požudnog bogatstva
vladaju osiromašenom nadom.
Životi su zgnječeni težinom
tvrdoglave potrebe za vladanjem,
koja ruši sve što je lepo i ispravno
da bi postigla svoj cilj- neuračunljivost.
Budala se uvukao u naš svet
i živi sada među nama.

ANN CHRISTINE TABAKA-USA
Sa engleskog prevela S. Piksiades

***

UN MINCHIUNI

Liggenni parranu d’un minchiuni.
Iddu sta davanti a iddu stissu
Sta davanti a nuddu
Non duna cuntu a nuddu.
Ntô so caminu un mari di distruzzioni.
Li so mani caddusi fannu parigghia cu lu so cori duru
Strisci di odiu niuru e disidderiu
cummogghianu ogni traccia di cumpassioni,
si mai cumpassioni rispirau.
Circannu sonnura mpossibili,
Tagghia foresti cu l’accetta
Pi fari postu a la so redenzioni,
distruggennu ogni cosa pazzamenti.
Tirreni siccagni ora trovi
unni prima c’eranu boschi virdi.
Palazzi auti di ricchizza disiata
Regnanu supra la spiranza mutilata.
Viti scafazzati sutta lu pisu
D’un bisognu ncuttu di cumannu.
Fauciannu tuttu chiddu ca è beddu e bonu
Pir aviri na porzioni di minchiuni,
Ntrasiu ntô nostru munnu
E ora vivi ntra di nui.

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Traduzioni in sicilianu di Gaetano Cipolla

***

ஒரு முட்டாள் மனிதன் !

ஒரு முட்டாள் மனிதனைப்பற்றி
புராணக்கதை சொல்கிறது!
அவன் தனக்கு முன்னாலேயே நிற்கிறான்
எவருக்கு முன்னாலும் இல்லை
எவருக்கும் பதில் கூறமாட்டான்
அவனது வழியில் ஓர் அழிவு
கூசப்பட்ட விரல்கள்
கூசப்பட்ட இதயத்திற்கு நிகர்!
கருப்புக கோடுபோன்ற
தயக்கமும் விருப்பமும்!
இரக்க உணர்சசியின் சான்றுகளைப் புரட்டி
எப்பொழுதாவது இரக்கம் மூசசுவிட்டால்
நினைவாக முடியாத கனவுகள்,
காட்டிலே வெட்டிப் போடுகிறான்
அவனது மீட்பிரக்கு இடம் காண,
அறிவற்று அனைத்தையும் அழிக்கிறான்.
எங்கே பசுமையான காடுகள் நின்றனவோ அங்கே
வறண்ட பயனற்ற நிலங்கள் நிற்கின்றன.
விரும்பிய செல்வ உயர்ந்த கட்டிடம் நிற்கிறது
வறுமையான நம்பிக்கை தலை தூக்கி நிற்கும் பொழுது!
வலிமையான உள்ளம்
தலைமை தாங்க வேண்டிய இடத்தில்
அதன் வலிமையில் நசுக்கப்பட்டு வாழ்கிறது!
அழகும் சரியானதுமானதை இடித்துத் தள்ளி
ஒரு முட்டாளின் இடத்தைப் பெறுவதற்கு
இந்த உலகிற்குள் நுழைந்து விட்டான்
நமது நடுவில் வாழ்கிறான்!
ஆக்கம்

ANN CHRISTINE TABAKA (USA)
Translation into Tamil: DR. N V Subbaraman

Recueil: ITHACA 746
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/

FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02

Ô, Dis-moi la vérité sur l’amour (Wystan Hugh Auden)

    

Ô, Dis-moi la vérité sur l’amour

D’aucuns disent que l’amour est un petit garçon,
D’autres disent que c’est un oiseau,
D’aucuns disent qu’il fait tourner le monde,
D’autres disent que c’est absurde,
Et quand je demandai au voisin,
Qui feignait de s’y entendre,
Sa femme se fâcha vraiment,
Et dit qu’il ne faisait pas le poids.

Ressemble-t-il à un pyjama,
Ou au jambon dans un hôtel de la ligue anti-alcoolique ?
Son odeur rappelle-t-elle les lamas,
Ou a-t-il une senteur rassurante ?
Est-il épineux au toucher comme une haie,
Ou doux comme un édredon pelucheux ?
Est-il dur ou plutôt souple sur les bords ?
Ô, dis-moi, la vérité sur l’amour.

Nos livres d’histoire en parlent
Avec des petites notes ésotériques,
C’est un sujet assez ordinaire
Sur les navires transatlantiques ;
J’ai vu la question traitée
Dans le récit de suicides,
Et je l’ai même vu griffonné au dos
Des indicateurs de chemin de fer.

Hurle-t-il comme un berger allemand affamé,
Ou gronde-t-il comme une fanfare militaire ?
Peut-on l’imiter à la perfection
Sur une scie ou sur un Steinway ?
Chante-t-il sans frein dans les réceptions ?
N’apprécie-t-il que le classique ?
Cessera-t-il quand on veut la paix ?
Ô, dis-moi la vérité sur l’amour.

J’ai regardé dans la maison de vacances ;
Il n’y était même pas ;
J’essayai la Tamise à Maidenhead,
Et l’air tonique de Brighton.
Je ne sais pas ce que chantait le merle,
Ou ce que disait la tulipe ;
Mais il ne se trouvait ni dans le poulailler,
Ni sous le lit.

Peut-il faire des mimiques extraordinaires ?
Est-il souvent malade sur la balançoire ?
Passe-t-il tout son temps aux courses,
Ou gratte-t-il des bouts de cordes ?
A-t-il une opinion sur l’argent ?
Pense-t-il assez au patriotisme ?
Ses plaisanteries sont-elles vulgaires mais drôles ?
Ô, dis-moi la vérité sur l’amour.

Quand il viendra, viendra-t-il sans avertissement
Au moment où je me gratterai le nez ?
Frappera-t-il à ma porte un veau matin,
Ou me marchera-t-il sur les pieds dans l’autobus ?
Viendra-t-il comme le temps change ?
Son accueil sera-t-il aimable ou brutal ?
Bouleversera-t-il toute mon existence ?
Ô, dis-moi la vérité sur l’amour.

***

O Tell Me The Truth About Love

Some say love’s a little boy,
And some say it’s a bird,
Some say it makes the world go round,
Some say that’s absurd,
And when I asked the man next door,
Who looked as if he knew,
His wife got very cross indeed,
And said it wouldn’t do.

Does it look like a pair of pyjamas,
Or the ham in a temperance hotel?
Does its odour remind one of llamas,
Or has it a comforting smell?
Is it prickly to touch as a hedge is,
Or soft as eiderdown fluff?
Is it sharp or quite smooth at the edges?
O tell me the truth about love.

Our history books refer to it
In cryptic little notes,
It’s quite a common topic on
The Transatlantic boats;
I’ve found the subject mentioned in
Accounts of suicides,
And even seen it scribbled on
The backs of railway guides.

Does it howl like a hungry Alsatian,
Or boom like a military band?
Could one give a first-rate imitation
On a saw or a Steinway Grand?
Is its singing at parties a riot?
Does it only like Classical stuff?
Will it stop when one wants to be quiet?
O tell me the truth about love.

I looked inside the summer-house;
It wasn’t even there;
I tried the Thames at Maidenhead,
And Brighton’s bracing air.
I don’t know what the blackbird sang,
Or what the tulip said;
But it wasn’t in the chicken-run,
Or underneath the bed.

Can it pull extraordinary faces?
Is it usually sick on a swing?
Does it spend all its time at the races,
or fiddling with pieces of string?
Has it views of its own about money?
Does it think Patriotism enough?
Are its stories vulgar but funny?
O tell me the truth about love.

When it comes, will it come without warning
Just as I’m picking my nose?
Will it knock on my door in the morning,
Or tread in the bus on my toes?
Will it come like a change in the weather?
Will its greeting be courteous or rough?
Will it alter my life altogether?
O tell me the truth about love.

(Wystan Hugh Auden)

 

Recueil: Dis-moi la vérité sur l’amour suivi de Quand j’écris je t’Aime
Traduction: Gérard-Georges Lemaire et Béatrice Vierne
Editions: Du Rocher

Je suis d’Auvergne (Robert Sabatier)

    
Je suis d’Auvergne

Je suis d’Auvergne et de France et du
monde, mais je sais bien que je suis d’autre
part. Un dit l’Europe, un autre l’Occident
et l’on agite une absurde oriflamme.

Moi, citoyen du chêne et de la rose
ou patriote au coeur des primevères,
j’habite aussi des étoiles lointaines,

en Utopie où j’ai mille demeures,
l’igloo, la case, et la mer et la plaine,
pampas, toundras et neiges éternelles
car je suis né dans chacun de mes mots.

(Robert Sabatier)

Recueil: La cour couleurs Anthologie de poèmes contre le racisme
Traduction:
Editions: Rue du monde

APRÈS UN LONG VOYAGE (Fabián Casas)

Illustration: Albert Marquet    
Poem in French, English, Spanish, Dutch and in Arabic, Armenian, Bangla, Catalan, Chinese, Farsi, German, Greek, Hebrew, Hindi, Icelandic, Indonesian, Irish (Gaelic), Italian, Japanese, Kiswahili, Kurdish, Macedonian, Malay, Polish, Portuguese, Romanian, Russian, Serbian, Sicilian, Tamil

    
Poem of the Week Ithaca nr, “AFTER A LONG JOURNEY”,
FABIÁN CASAS, Argentina, 1965

from “La voz del otro lado – De stem aan de andere kant”
Poesía moderna argentina – POINT – Boekenplan 2021

– All translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt –

***

APRÈS UN LONG VOYAGE

Je me mets au balcon pour regarder la nuit.
Ma mère me disait que cela ne valait pas la peine
d’être abattu.

Remue-toi, fais quelque chose, me criait-elle.
Mais je n’ai jamais eu beaucoup d’aptitude pour le bonheur.

Ma mère et moi étions très différents,
et nous n’avons jamais pu nous comprendre.

Pourtant il y a une chose que j’aimerais pouvoir raconter:
parfois, quand elle me manque beaucoup,
j’ouvre la garde-robe où pendent ses vêtements
et comme si j’étais de retour d’un long voyage,
j’y pénètre.

Cela paraît absurde: mais dans le noir et avec cette odeur
je suis certain que rien ne nous sépare

(Fabián Casas)
, Argentine, 1965
Traduction Germain Droogenbroodt – Elisabeth Gerlache

***

AFTER A LONG JOURNEY

I sit down on the balcony to watch the night.
My mother told me it was senseless to be depressed.

“Move, do something!” she shouted at me.
But I was never very gifted at being happy.
My mother and I were different,
and we never managed to understand each other.
However, there is something I would like to tell:
Sometimes, when I miss her very much,
I open the wardrobe where her clothes are,
and as if arriving at a place
after a long journey,
I go inside.
It seems absurd: But in the dark and with that smell,
I feel sure that nothing separates us.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Translation Germain Droogenbroodt – Stanley Barkan

***

DESPUÉS DE LARGO VIAJE

Me siento en el balcón a mirar la noche.
Mi madre me decía que no valía la pena
estar abatido.
Movete, hacé algo, me gritaba.
Pero yo nunca fui muy dotado para ser feliz.
Mi madre y yo éramos diferentes
y jamás llegamos a comprendernos.
Sin embargo, hay algo que quisiera contar:
a veces, cuando la extraño mucho,
abro el ropero donde están sus vestidos
y como si llegara a un lugar
después de largo viaje
me meto adentro.

Parece absurdo: pero a oscuras y con ese olor
tengo la certeza de que nada nos separa.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965

***

NA EEN LANGE REIS

Ik ga zitten op het balkon om te kijken naar de nacht.
Mijn moeder zei me dat het de moeite niet loonde
om neerslachtig te zijn.
Beweeg je, doe iets, schreeuwde ze me toe.
Maar ik heb nooit veel talent gehad om gelukkig te zijn.
Mijn moeder en ik waren heel verschillend,
en we hebben elkaar nooit kunnen begrijpen.
Toch is er iets wat ik graag zou willen vertellen:
soms, wanneer ik haar erg mis,
open ik de kleerkast waarin haar kleren hangen
en alsof ik terugkom van een lange reis,
kruip ik erin.

Het lijkt absurd: maar in het donker en met die geur
weet ik zeker dat niets ons scheidt.

FABIÁN CASAS, Argentinië, 1965
Vertaling Germain Droogenbroodt

***

بعد رحلة طويلة

أُطِلُّ عَلَى الشّرفة لِأُشَاهِدَ الليلَة
قَالَتْ لِي أُمِي
لَا تَكْتَئِب فَالأَمْرُ لَا يَسْتَحِقُ ذَلِك
صَرَخَتْ فِي وَجْهِي
 » تَحَرَّكْ .. اِفْعَل شَيئًا »
لَكِنَّنِي لمَ أَمْتَلِكِ الموهِبَةَ بَعْد لِأُصْبِحَ سَعِيدًا
أَنَا وَأُمِي مُخْتَلِفَان
لَمْ نَصِلْ أَبَدًا إِلَى أَيَّ اتِّفَاقٍ بَيْنَنَا
وَمَعَ ذَلِكَ لَدَيَّ مَا أَقُولْ:
أَحْيَانًا عِنْدَمَا اشْتَاقُ إِليهَا كَثِيرًا
أَفْتَحُ خِزَانَةَ المَلابِسِ حَيثُ كَانَتْ مَلَابِسُهَا
فَأشْعُرُ وَكَأنَّنِي وَصَلْتُ بَعدَ رِحْلَةٍ طَويِلةٍ
أَذْهَبُ إِلى الدَّاخِل
يَبْدُو الأَمْرَ سخِيفًا: لَكِن فِي الظَّلَامِ وَرائِحَتِهَا الزَّكِية

اَعْتَقِدُ اَنَّهُ لَا أَحَدٌ يَسْتَطِيعُ التَّفْرِيقَ بَينَنَا
فابيان كاساس (FABIÁN CASAS)، الأرجنتين، 1965
ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة
Translated into Arab by Mesaoud Abdelkader

***

ԵՐԿԱՐ ՃԱՄՓՈՐԴՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ՀԵՏՈ

Նստում եմ պատշգամբում՝ գիշերը դիտելու:
Մայրս ասում էր՝ անմտություն է ճնշված լինելը:
՛՛Շարժվի՛ր, արա՛ ինչ-որ բան՛՛,-գոռում էր վրաս:
Բայց ես երբեք չունեի երջանիկ լինելու ընդունակություն:
Մայրս ու ես տարբեր էինք
և մեզ երբեք չհաջողվեց հասկանալ իրար:
Ինչևէ, կա մի բան, որ կուզեի ասել.
Երբեմն, երբ նրան շատ եմ կարոտում,
Բացում եմ նրա զգեստների պահարանը
և ասես երկար ճամփորդությունից վերադարձածի պես
ընկղմվում այնտեղ:
Թվում է զարմանալի, բայց մթության և այդ հոտի մեջ,
Ես վստահ զգում եմ, որ մեզ ոչինչ չի բաժանում:

ՖԱԲԻԱՆ ԿԱՍԱՍ, Արգենտինա,1965
Թարգմանությունը Գերման Դրոգենբրոդտի և Սթեյնլի Բարքանի
Հայերեն թարգմանությունը Արմենուհի Սիսյանի
Translated into Armenian Armenuhi Sisyan

***

দীর্ঘ সফরের পর

আমি বসে থাকি অলিন্দের উপর রাতকে উপভোগ করতে ।
আমার মা বলেছিলেন বিষণ্নতায় ভোগা ছিল
জ্ঞান-বুদ্ধিহীন ব্যাপার ।
“চলো, করো কিছু!” আমার মা উচ্চস্বরে আমায় বলেছিলেন ।
কিন্তু আমি কখনোই সুখী হওয়াতে ভাগ্যবান ছিলাম না ।
আমার মা এবং আমি ছিলাম সম্পূর্ণ ভিন্ন,
আর আমরা কখনই একে অপরকে বুঝতে
পারতাম না ।
তারপরও, আছে কিছু বলার যা আমি বলতে
চাই:
যখন মাঝে মাঝে আমি তার অনুপস্থিতি অনুভব করি,
আমি খুলি তার আলমারি যেখানে থাকে তার পোশাক,
আর ঠিক যেন পৌঁছে যাই একটি জায়গায়
দীর্ঘ সফরের পর,
আমি প্রবেশ করি অভ্যন্তরে ।
খুব অবাস্তব মনে হয়: কিন্তু অন্ধকারে আর সাথে নিয়ে
সেই গন্ধ,
আমি নিশ্চিত হই যে কোন কিছুই আমাদের পৃথক করতে পারবে না ।

ফ্যাবিয়ান ক্যাসাস, আর্জেন্টিনা, ১৯৬৫
Bangla Translation: Tabassum Tahmina Shagufta Hussein

***

DESPRÉS D´UN LLARG VIATGE

Em sento al balcó a mirar la nit.
La meva mare em deia que no valia la pena
estar abatut.
Mou-te, fes alguna cosa, em cridava.
Però jo mai no vaig estar gaire dotat per ser feliç.
La meva mare i jo érem diferents
i mai no vàrem arribar a comprendre’ns.
Tanmateix, hi ha alguna cosa que voldria explicar:
de vegades, quan l’estranyo molt,
obro el rober on hi ha els seus vestits
i com si arribés a un lloc
després d´un llarg viatge
em fico dins.
Sembla absurd: però a les fosques i amb aquesta olor
tinc la certesa que res no ens separa.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Traducció al català de: Natalia Fernández Díaz-Cabal

***

长途旅行后

我坐在阳台上看夜景。
我母亲告诉我，沮丧是没有意义的
“动起来，干点事，”她对我喊道。
但在快乐方面我从来不是很有天赋。
我母亲和我是不同的
且我们从来没能努力相互理解。
不过，有些事我想告诉大家：
有时，当我非常想念她的时候，
我就打开她装衣服的衣柜
仿佛我经历一个长途
旅行后正到达一个
我进入的地方
这似乎荒谬：但黑暗中闻着那股气味
我确信没有什么能分开我们。

原作：阿根廷 法比安·卡萨斯 1965年
英译：杰曼·卓根布鲁特-斯坦利·巴坎
汉译：中 国 周道模 2022-1-16
Translated into Chinese by Willam Zhou

***

پس از سفری طولانی
من در بالکن می‌نشینم تا شب را تماشا کنم.
مادرم گفته بود افسرده شدن احمقانه‌‌ست.
بر سرم فریاد کشید«حرکت کن، کاری انجام بده»!
اما من هرگز استعداد شاد بودن را نداشتم.
و ما هرگز همدیگر را درک نکردیم.
اگر چت چیزی هست که می‌خواهم بگویم:
گاهی، وقتی دلم خیلی برایش تنگ می‌شد،
در گنجه‌یی که لباسهایش در آنست را باز می‌کنم،
و مانند کسی که از سفری طولانی
به خانه بازگشته،
داخل می‌شوم.
به نظر مهمل می‌آید: اما در تاریکی با آن بو،
احساس می‌کنم چیزی ما را از هم جدا نمی‌کند.

فابیان کاساس، آرژانتین، ۱۹۶۵
ترجمه: سپیده زمانی
Translated into Farsi by Sepideh Zamani

***

NACH EINER LANGEN REISE

Ich setze mich auf den Balkon und schaue in die Nacht.
Meine Mutter sagte mir, dass es sich nicht lohnt,
deprimiert zu sein.

Beweg dich, tu etwas, schrie sie mich an.
Aber ich war nie sehr begabt, glücklich zu sein.

Meine Mutter und ich waren verschieden,
und es gelang uns nie, einander zu verstehen.

Es gibt jedoch etwas, das ich erzählen möchte:
manchmal, wenn ich sie sehr vermisse,
öffne ich den Schrank in dem ihre Kleider sind,
und als ob sie an einem Ort angekommen wäre
nach einer langen Reise,
setze ich mich hinein.

Es scheint absurd: aber in der Dunkelheit und bei diesem Geruch
Habe ich die Sicherheit, dass uns nichts voneinander trennt.

FABIÁN CASAS, Argentinien, 1965
Übersetzung Germain Droogenbroodt – Wolfgang Klinck

***

ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΤΑΞΙΔΙ

Κάθομαι στο μπαλκόνι και παρατηρώ τη νύχτα.
Η μητέρα μου είπε ότι είναι άσκοπο να αγχώνομαι.
«Κουνήσου, κάνε κάτι» μου φώναξε.
Αλλά ποτέ δεν γνώριζα πως να `μαι ευτυχισμένος.
Η μητέρα μου κι εγώ ποτέ δεν μοιάσαμε
και ποτέ δεν καταλάβαμε ο ένας τον άλλο.
Αλλά θα `θελα να σας πω κάτι:
Κάθε φορά που μου λείπει πολύ
ανοίγω τη ντουλάπα της
σαν να γυρίζω από ταξίδι μακρινό
και μπαίνω μέσα.
Ίσως να φαίνεται παράλογο: Αλλά μέσα στη σκοτεινιά
και στη μυρωδιά των ρούχων
νιώθω ότι τίποτα δεν μας χωρίζει.

FABIAN CASAS, Argentina, 1965
Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη//Translated by Manolis Aligizakis

***

אחרי נסיעה ארוכה / פביאן קסס
FABIÁN CASAS, Argentina, 1965

אֲנִי יוֹשֵׁב עַל הַמִּרְפֶּסֶת לְהִתְבּוֹנֵן בַּלַּיְלָה.
אִמִּי אָמְרָה לִי שֶׁזֶּה חֲסַר טַעַם לִהְיוֹת מְדֻכָּא.
« זוּז, עֲשֵׂה מַשֶּׁהוּ! » הִיא צָעֲקָה עָלַי.
אֲבָל מֵעוֹלָם לֹא בֹּרַכְתִּי בַּכֹּשֶׁר לִהְיוֹת מְאֻשָּׁר.
אִמִּי וַאֲנִי הָיִינוּ שׁוֹנִים,
וּמֵעוֹלָם לֹא הִצְלַחְנוּ לְהָבִין זֶה אֶת זֶה.
עִם זֹאת, יֵשׁ מַשֶּׁהוּ שֶׁאֲנִי רוֹצֶה לְסַפֵּר:
לִפְעָמִים, כְּשֶׁהִיא חֲסֵרָה לִי מְאוֹד,
אֲנִי פּוֹתֵחַ אֶת חֲדַר הָאֲרוֹנוֹת הֵיכָן שֶׁבְּגָדֶיהָ נִמְצָאִים,
וּכְאִילּוּ מַגִּיעִים לְמָקוֹם
אַחֲרֵי נְסִיעָה אֲרֻכָּה,
אֲנִי נִכְנָס.
זֶה לֹא נִרְאֶה הֶגְיוֹנִי: אֲבָל בַּחֹשֶׁךְ וְעִם אוֹתוֹ הָרֵיחַ,
אֲנִי בָּטוּחַ שֶׁאֵין דָּבָר שֶׁמַּפְרִיד בֵּינֵינוּ.

תרגום מאנגלית לעברית: דורית ויסמן
Translated into Hebrew by Dorit Weisman

***

एक लंबी यात्रा के बाद

मैं रात को देखने के लिए बालकनी पर बैठ जाता हूं।
मेरी माँ ने मुझसे कहा कि उदास होना बेमानी है
हटो, कुछ करो, वह मुझ पर चिल्लाई।
लेकिन मैं कभी भी खुश रहने में
बहुत प्रतिभाशाली नहीं था।
मेरी माँ और मैं अलग थे
और हम कभी एक दूसरे को समझ नहीं पाए।
हालाँकि, कुछ ऐसा है जो मैं बताना चाहूंगा:
कभी-कभी, जब वह मुझे याद आती है
मैं अलमारी खोलता हूँ जहाँ उसके कपड़े हैं
और मानो किसी स्थान पर पहुंच रहे हों
लंबी यात्रा के बाद
मैं अंदर जाता हूँ।
यह बेतुका लगता है: लेकिन अंधेरे में और उस गंध के साथ
मुझे यकीन है कि कुछ भी हमें अलग नहीं करता है।
फैबियन कास, अर्जेंटीना, 1965 l

ज्योतिर्मय ठाकुर का हिन्दी अनुवाद l
Hindi translation by Jyotirmaya Thakur.

***

EFTIR LANGA FERÐ

Ég fæ mér sæti á svölunum og horfi á nóttina.
Móðir mín sagði að það væri ekkert vit í þunglyndi.
“Hreyfðu þig, gerðu eitthvað!” hrópaði hún til mín.
En ég var aldrei mjög fær í að vera hamingjusamur.
Við móðir mín vorum mjög ólík,
og gátum aldrei skilið hvort annað.
Samt langar mig að segja frá einu:
Stundum, þegar ég sakna hennar mjög mikið,
opna ég klæðaskápinn með fötunum hennar,
og eins og ég sé að koma á leiðarenda
eftir langa ferð,
fer ég inn.
Það virðist fráleitt: En í myrkrinu og lyktinni
er ég viss um að ekkert skilur okkur að.

FABIÁN CASAS, Argentínu, 1965
Þór Stefánsson þýddi samkvæmt enskri þýðingu Germains Droogenbroodt og Stanleys Barkan
Translated into Icelandic by Thor Stefansson

***

SETELAH PERJALANAN PANJANG

Di serambi atas aku termangu merenung malam.
Ibu berujar, tak ada manfaat untuk berduka
“Bangkit, lakukan sesuatu !” ibu memekik
Tapi aku merasa sukar untuk bahagia.
Aku dan ibuku berbeda,
kami tidak berhasil saling memahami.
Namun, akan kukatakan sesuatu:
Adakalanya, aku sangat rindu,
Aku buka lemari di mana pakaiannya berada,
Seolah-olah tiba di suatu tempat
Setelah perjalanan yang panjang,
Aku masuk ke dalam.
Tampaknya tidak masuk akal, tapi dalam gelap mengendus aromanya
aku yakin tak ada yang bisa memisahkan kami.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Translation Lily Siti Multatuliana (Indonesia)

***

THÉIS TURAS FADA

Suím ar an mbalcóin ag faire na hoíche.
Deireadh mó mháthair liom gur anabaí a bheith in ísle brí.

“Corraigh, déan rud éigin!” a scairteadh sí.
Ach níor rugadh mise don ghníomh.
Ar an dóigh sin, níor chosúil mé féin agus í,
Níor éirigh linn ariamh réiteach le chéile.
Tá rud éigin gur mhaith liom a admháil, áfach:
Scaití, nuair a airím go mór uaim í,
Osclaím an vardrús ina bhfuil a cuid éadaí crochta,
Agus amhail taistealaí ag filleadh
Théis turas fada,
Isteach an doras liom.
Nach ait an rud é, ach ansin sa dorchadas,
Ní mhothaím go bhfuil aon rud idir mé agus í.

FABIÁN CASAS, an Airgintín, 1965
Arna aistriú go Gaeilge ag Rua Breathnach
Translated into Irish (Gaelic) by Rua Breathnach

***

DOPO UN LUNGO VIAGGIO

Mi siedo sul balcone a guardare la notte.
Essere depressi è privo di senso mi ha detto mia madre.
“Muoviti, fa qualcosa” mi ha gridato.

Ma non sono mai stato molto dotato per essere felice.
Mia madre ed io eravamo diversi,
e non siamo mai riusciti veramente a capirci.

Comunque c’è una cosa che vorrei dire:
a volte quando mi manca così tanto,
apro l’armadio dove ci sono i suoi vestiti,
ed è come se fossi arrivato in un posto
dopo un lungo viaggio,
entro dentro.

Sembra assundo: ma al buio e con quell’odore,
sono sicuro che nulla ci separa.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Traduzione di Germain Droogenbroodt – Stanley Barkan –
Luca Benassi

***

長い旅の後で

バルコニーに出て夜を見つめる
落ち込むなんて意味のないことだと母は言った
「身体を動かして何かしなさい」母は怒鳴った
でも私は楽しくなんて振る舞えないたちなのだ
私は母とは違う
私たちは決してお互いを理解しようとはしなかった
しかし、一つだけ言いたいことがある
時々、母のことが恋しくなる時
私は彼女のクロゼットを開ける
そして中に入る
まるで長旅から帰ってくる場所のように
馬鹿げて見えるかもしれない
しかし、暗闇の中
その匂いとともに
たしかに私たちは一つであると感じるのだ

ファビアン・カサス（1965-, アルゼンチン）
Translated into Japanese by Manabu Kitawaki

***

BAADA YA SAFARI NDEFU

Nakaa kwenye makao ya veranda katika gorofa nikitazama usiku.
Mama yangu aliniambia hakuna haja kusumbuliwa na akili.
“Songa, fanya kitu!” akanipigia kelele.

Lakini sikuwa na baraka nyingi za kuwa na furaha.
Mama yangu na mimi tulikuwa tofauti,
na hatukuwahi kuelewana.
Hata hivyo, kuna kitu ningependa kusema:
Wakati mwingine ninapo mtamani sana,
nafungua kabati lililo na nguo zake,
na kama nikifika mahali baada ya safari ndefu, naingia ndani.

Inaonekana kama ni upuzi: Lakini katika giza na kwa harufu hiyo, ninahisi hakika kwamba, hakuna kitu kinachotutenganisha.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Shairi limetafsiriwa na Bob Mwangi Kihara
Translated into Kiswahili by Bob Mwangi Kihara

***

PIŞTÎ GEŞTEKE DIRÊJ

Ez li ser berbanê rûniştim û min zîrevaniya şevê dikir.
Dayîka min bi min re got, ne hêja ye
mera weha xemgîn be.
Xwe hinekê bilivîne, bi ser min de kir qêr.
Lê ez ne weha behredar im, ku bextewer bim.
Ez û dayîka xwe cudaray bûn
lema jî me nikanî em ji hevdi têbigîhnin.
Tiştek heye ez dixwazin biçêlînim:
Carna gava ez wê nebînim,
ez xizêna kincên wê vedikim,
weha ji min ve dixuye ku tibê ew piştî geşteke dirêj
gihêştiye ciyekî
û ez li wê derê rûdinim.
Weha dixuye ku gewcîtî ye: Lê di tarîtiyê de
û bi bîhnkirina wê bîhnê
ez hest bi ewlekariyê dikim ku tiştek nikane me ji hev dûrbixe.

FABIAN CASAS, 1965, Ercentîn
Translation into Kurdish by Hussein Habasch

***

ПО ДОЛГО ПАТУВАЊЕ

Седнувам на балконот за да ја набљудувам ноќта.
Мајка ми ми рече дека е бесмислено да се биде во депресија.
„Стани, прави нешто!“ – ми викаше.
Но мене никогаш не ми одеше од рака да бидам среќен.
Мајка ми и јас бевме различни
и никогаш не успеавме да се разбереме еден со друг.
И покрај тоа би сакал нешто да кажам:
Понекогаш, кога многу ми недостасува,
го отворам плакарот со нејзина облека
и како да пристигнувам на некое место
по долго патување,
влегувам внатре.
Се чини апсурдно, но во таа темница и со тој мирис,
сигурен сум дека ништо не нѐ разделува.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Фабијан Касас, Аргентина, 1965
Translation into Macedonian: Daniela Andonovska Trajkovska
Превод на македонски: Даниела Андоновска-Трајковска

***

SELEPAS PERANTAUAN YANG JAUH

Aku duduk di balkoni untuk menatapi malam.
Ibuku memberitahu akan kesia-siaan berasa tertekan.
« Bangun, buat sesuatu! » jeritnya kepadaku.
Namun aku tidak punya daya untuk bergembira.
Ibuku dan aku adalah berbeza,

dan kami tidak mampu untuk saling memahami.
Namun, ada sesuatu yang ingin aku beritahu kepadanya:
Kekadang, apabila aku amat merinduinya,
Kubuka almari kain bajunya,

seolah-olah tiba di sesuatu tempat
selepas kembara yang jauh
aku masuk ke dalam.

Seolah-olah pelik. Tetapi dalam kegelapan dan dengan bau itu,

Aku berasa pasti yang tiada apa-apa memisahkan kami.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Malay translation by Dr. Irwan Abu Bakar

***

PO DŁUGIEJ PODRÓŻY

Siadam na balkonie, by patrzeć na noc.
Matka mi mówiła, że nie warto
być przygnębionym.
“Ruszaj się, rób coś” krzyczała na mnie.
Lecz nigdy nie miałem zbytnio daru bycia szczęśliwym.
Matka i ja byliśmy tak różni od siebie,
nigdy nie udawało się nam siebie zrozumieć.
Jest jednak coś, o czym chciałbym powiedzieć:
czasami, gdy mi jej bardzo brakuje
otwieram szafę, co skrywa jej sukienki,
i, jak gdybym dotarł do celu
po długiej podróży,
dostaję się do środka.

Zdaje się to niedorzeczne; lecz w mroku i z tamtym zapachem
mam pewność, że nic nas nie dzieli.

FABIÁN CASAS, Argentyna, 1965
Translated to Polish: Mirosław Grudzień – Anna Maria Stępień

***

APÓS UMA LONGA VIAGEM

Sento-me na varanda, a observar a noite.
A minha mãe dizia-me que não valia a pena
ficar abatido.
Mexe-te, faz alguma coisa, gritava-me.

Mas, nunca tive a capacidade de ser feliz.
A minha mãe e eu éramos diferentes
e nunca nos conseguimos compreender.
No entanto, há algo que gostaria de contar:
por vezes, quando sinto muito a sua falta,
abro o roupeiro onde estão os seus vestidos
e é como se chegasse algum lugar
após uma grande viajem
vou lá para dentro.

Parece absurdo: mas às escuras e com esse cheiro
tenho a certeza de que nada nos separa.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Tradução portuguesa: Maria do Sameiro Barroso

***

LA CAPĂT DE DRUM LUNG

Mă așez pe balcon și scrutez noaptea.
Mama îmi spune că nu are rost să cad așa pe gânduri.
Mișcă-te, fă ceva, obișnuia să strige la mine.

Dar eu n-am fost nicicând dotat cu talent pentru fericire.
Noi doi am fost mereu extrem de diferiți,
și niciodată nu ne-am înțeles.
Totuși, ceva există, un lucru despre care pot doar atât să
spun:

Când, la răstimpuri, simt cum mă apucă dorul de ea,
deschid dulapul cu hainele ei
și mi se pare că ajung pe un alt tărâm
la capăt de drum lung
unde, în fine, pot să mă așez.

Pare absurd, dar, pe întuneric, simțind acel miros,
sunt sigur că nimic nu ne desparte.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Traducere: Gabriela Căluțiu Sonnenberg
Translated into Romanian by Gabriela Căluțiu Sonnenberg

***

ПОСЛЕ ДОЛГОЙ ПОЕЗДКИ

Сижу на балконе и разглядываю ночь.
Мама сказала мне: бессмысленно

всегда ходить подавленным и грустным.
Двигайся, делай хоть что-то, кричала она мне.
Но у меня никогда не было таланта к счастью.
Моя мама и я очень разные,
мы друг друга никогда не понимали.
Но все же мне хочется кое-что сказать:
иногда, когда я очень по ней скучаю,
я открываю шкаф с ее одеждой, и

будто я снова домой после долгой поездки,
забираюсь внутрь.
Абсурдно, да: но в темноте вдыхаю запах
и точно знаю – нас ничто не разъединит.

ФАБИАН КАСАС, Аргентина, 1965
Перевод Гермайна Дрогенбродта
Translated into Russian by Daria Mishueva

***

POSLE DUGOG PUTA

Sedim na balkonu da gledam noć.
Majka mi je rekla da depresija nema smisla.
„Pokreni se, radi nešto!“ vikala je na mene.
Ali ja nikad nisam bio nadaren da budem sretan.
Moja majka i ja smo bili različiti,
i nikad nismo uspeli da razumemo jedan drugog.
Ali, hteo bih da kažem nešto:
Ponekad, kad je se jako uželim,
otvorim orman s njenim odelom,
i kao da stignem kući posle dugog puta
uđem unutra.
Čini se da je besmisleno: Ali u tami i sa tim mirisom
siguran sam ništa nas ne razdvaja.

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Sa engleskog prevela S. Piksiades
Translated into Serbian by S. Piksiades

***

DOPPU UN VIAGGIU LONGU

M’assettu supra u barcuni pi taliari la notti.
Me matri mi dicia ca non valía la pena
Starisi avvilutu.
Mmoviti, fa quacchi cosa, mi gridava.
Ma io non fui mai addutatu a essiri filici.
Me matri e io eramu diversi
E non riniscemmu mai a capirinni.
A voti, quannu mi manca assai,
Apru lu so ammuarru unni tineva li robbi
E ntrasu dda dintra.

Comunqui, c’è na cosa ca vi vogghiu diri:
Pari assurdu, ma nta ddu scuru e cu ddu çiauru
Sugnu sicuru ca nenti nni sipara.

Traduzioni in sicilianu di Gaetano Cipolla

***

நீண்ட பயணத்திற்குப் பின்

இரவைப் பார்ப்பதற்காக நான்
பால்கனியில் உட்காருகிறேன்
எனது தாய் ”மனச்சோர்வடைவது பொருளற்றது”
என்று சொல்லி
“எழுந்திரு, ஏதேனும் செய்” என என்னிடம் உரக்கக் கூறினாள்.
ஆனால், நான் மகிழ்ச்சியாக இருக்கும் அதிர்ஷ்டத்தைப்
பெற்றவனில்லை
நானும் எனது தாயும் வேறுபட்டவர்கள்!
நாங்கள் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொள்ளும் முயற்சியில் வெற்றி பெற்றதில்லை.
இருந்தாலும், உங்களுக்கு ஒன்று சொல்லுவதற்கு இருக்கிறது;
சில நேரங்களில் அவரை மிகுதியாகத் தவறிவிடும் பொழுது
அவருடைய உடுப்புகள் உள்ள அலமாரியைத்திறக்கும் பொழுது
நீண்ட பயணத்திற்க்குப்பின் திரும்பிவருவதுபோல
உள்ளே செல்கிறேன்
பைத்தியக்காரத்தனமாக காணப்பட்டாலும்
அந்த இருளிலும் அந்த மணத்தோடும்
எங்களை எதுவும் பிரிக்க முடியாது
என்பதை உறுதிசெய்து கொள்ளுகிறேன்.
ஆக்கமும், மொழி மாற்றமும்

FABIÁN CASAS, Argentina, 1965
Translated into Tamil by DR. N V Subbaraman

Recueil: ITHACA 715
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/

FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02

Mignonne, allons nous en dans un pays de songe (Jean Richepin)

Mignonne, allons nous en dans un pays de songe,
Joli, capricieux, absurde, comme vous,
Azuré d’impossible et fleuri de mensonges,
Où les arbres, les eaux et les ciels seront fous.

Regardez ! Le soleil sort de chez sa maîtresse
En galant négligé du matin, pâli, las,
Tandis qu’à l’horizon traînant sa noire tresse
Elle lui jette au nez des bouquets de lilas.

Lilas de l’aube, blancs lilas semés de perles !
Mettez à votre front ce nimbe gracieux.
La diane déjà chante au gosier des merles.
Les feuilles au réveil s’ouvrent comme des yeux.

Le ruisseau qui gazouille a pour vous des cascades
De diamant ou bien des miroirs de cristal.
Les cailloux du sentier roulent des noix de muscades,
Et l’écorce du bois est un bois de santal.

Le vent luxurieux sur vos lèvres dérobe
L’arôme des baisers et le vol des chansons,
Et le désir troublant qui dort sous votre robe
Fait courir un frisson d’amour dans les buissons.

Et sous vos pieds, vos mains, vos regards, votre haleine,
Tout va fleurir dans la foręt d’enchantement.
De fleurs aux mille noms pour que l’herbe soit pleine,
Ô fée, il vous suffit de m’aimer un moment.

L’héliotrope sombre embaumant la vanille,
L’aspérule aux relents de musc, le romarin,
La marjolaine en blanc qu’on nomme la gentille,
La sauge qui dans l’air met un souffle marin,

L’encens du basilic, la myrrhe des glycines,
L’oeillet qui sent le poivre et l’anis plein de miel,
La gueule ouverte rouge et or des capucines,
Le bleu myosotis, gouttelette de ciel,

La mauve, le muguet, les lis, les violettes,
Le chèvrefeuille avec ses coraux blancs-rosés,
La lavande, l’iris, le thym, ces cassolettes,
Tous les pois de senteur, ces papillons posés,

La jacinthe, l’arum, l’ache, les amarantes,
Les clochetons ambrés des pâles liserons,
Les roses, firmament d’aurores odorantes,
Tout va s’épanouir quand nous nous baiserons.

Au printemps de nos coeurs tout se mêle et s’enivre.
Étreintes de parfums, de formes, de couleurs !
Notre baiser d’aveu, comme un clairon de cuivre,
Sonne la charge en rut aux batailles des fleurs.

Mignonne, nous voici noyés dans cette foule.
Tu n’y peux échapper, c’est en vain que tu cours.
Les fleurs aiment encor sous ton pied qui les foule.
Sous nos corps enlacés les fleurs aiment toujours.

Leur sang coule embaumé du coeur de leurs calices,
Bu par les vents pareils à des chiens maraudeurs,
Qui traînent dans l’air chaud saturé des délices
Des lambeaux de couleurs, de formes et d’odeurs.

Elles meurent d’aimer. Elles meurent, qu’importe ?
Mort d’amour, ô le plus savoureux des trépas !
Et leur dernier soupir est un souffle qui porte
L’âpre besoin d’aimer ŕ ceux qui n’aiment pas.

O mignonne, mourrons comme ces fleurs qui s’aiment.
Donnons tout notre sang de désirs parfumé,
Et que les vents, grisés par nos baisers qu’ils sèment,
Aillent dire partout que nous avons aimé.

Qu’ils le disent au bois, au champ, à la ravine,
Le disent à la nuit et le disent au jour,
Qu’ils disent par sanglots notre extase divine
Au monde fatigué qui ne sait plus l’amour !

Qu’ils le disent au ciel, à la nature entière,
Qu’ils racontent que nous nous sommes épousés
Et que l’éternité de toute la matière
A fleuri ce jour-là dans un de nos baisers !

(Jean Richepin)

 Illustration: Dimitra Milan

 

EMPÉDOCLE (Jacques Lacarrière)

 
    

EMPÉDOCLE

«J’ai rêvé d’un suicide où dans la conquête et le dépassement de la mort
il me serait loisible de regretter pour la première fois le monde, de poursuivre mon geste
avec la certitude qu’il est absurde et vain.
Je devine, en mes chairs, un fourmillement d’êtres oisifs qui n’attendent que ma mort pour naître. »

Quarante ans de méditation ont conduit Empédocle dans le cratère du Stromboli.
À cet instant, pour la première fois,
il a vu un volcan, un ciel bleu, une fumée sulfureuse,
une mort apprise chaque jour et enfin récitée dans le feu de la terre.

(Jacques Lacarrière)

 

Recueil: A l’orée du pays fertile
Traduction:
Editions: Seghers

Plans de construction (Henrik Ibsen)

Illustration: ArbreaPhotos
    
Plans de construction

Je me rappelle aussi net que si c’était ce jour
le soir où je vis mon premier poème imprimé dans le journal.

J’étais dans ma mansarde, à lancer des bouffées de
fumée et je rêvais, béatement satisfait.

Je bâtirai un château en Espagne. Il resplendira sur le Nord.

Il y aura deux ailes, une petite et une grande.
La grande hébergera un poète immortel, la
petite hébergera une jeune fille.

Je trouvais ce plan superbement harmonieux ;
puis le désordre s’y mit.
Quand le maître est devenu raisonnable, le château a paru absurde:
la grande aile était trop petite, la petite en ruine est tombée.

(Henrik Ibsen)

 

Recueil: Poèmes
Traduction: Régis Boyer
Editions: Les Belles Lettres

DANS LES FLEURS (Jean Richepin)

    
DANS LES FLEURS

Mignonne, allons-nous-en dans un pays de songe,
Joli, capricieux, absurde, comme vous,
Azuré d’impossible et fleuri de mensonge,
Où les arbres, les eaux et le ciel seront fous.

Regardez! Le soleil sort de chez sa maîtresse
En galant négligé du matin, pâli, las,
Tandis qu’à l’horizon traînant sa noire tresse
Elle lui jette au nez des bouquets de lilas.

Lilas de l’aube, blancs lilas semés de perles!
Mettez à votre front ce nimbe gracieux.
La diane déjà chante au gosier des merles.
Les feuilles au réveil s’ouvrent comme des yeux.

Le ruisseau qui gazouille a pour vous des cascades
De diamant ou bien des miroirs de cristal.
Les cailloux du sentier roulent des noix muscades,
Et l’écorce du bois est en bois de santal.

Le vent luxurieux sur vos lèvres dérobe
L’arôme des baisers et le vol des chansons,
Et le désir troublant qui dort sous votre robe
Fait courir un frisson d’amour dans les buissons.

Et sous vos pieds, vos mains, vos regards, votre haleine,
Tout va fleurir dans la forêt d’enchantement.
De fleurs aux mille noms pour que l’herbe soit pleine,
Fée, il vous suffit de m’aimer un moment.

L’héliotrope sombre embaumant la vanille,
L’aspérule aux relents de musc, le romarin,
La marjolaine en blanc qu’on nomme la gentille,
La sauge qui dans l’air met un souffle marin,

L’encens du basilic, la myrrhe des glycines,
L’œillet qui sent le poivre et l’anis plein de miel,
La gueule ouverte rouge et or des capucines,
Le bleu myosotis, gouttelette de ciel,

La mauve, le muguet, les lis, les violettes,
Le chèvrefeuille avec ses coraux blancs-rosés,
La lavande, l’iris, le thym, ces cassolettes,
Tous les pois de senteur, ces papillons posés,

La jacinthe, l’arum, l’ache, les amarantes.
Les clochetons ambrés des pAles liserons,
Les roses, firmament d’aurores odorantes,
Tout va s’épanouir quand nous nous baiserons .

Au printemps de nos cœurs tout se mêle et s’enivre.
Etreintes de parfums, de formes, de couleurs!
Notre baiser d’aveu, comme un clairon de cuivre,
Sonne la charge en rut aux batailles des fleurs.

Mignonne, nous voici noyés dans cette foule.
Tu n’y peux échapper, c’est en vain que tu cours.
Les fleurs aiment encor sous ton pied qui les foule.
Sous nos corps enlacés les fleurs aiment toujours.

Leur sang coule embaume du cœur de leurs calices.
Bu par les vents, pareils à des chiens maraudeurs.
Qui traînent dans l’air chaud saturé de délices
Des lambeaux de couleurs, de formes et d’odeurs.

Elles meurent d’aimer. Elles meurent, qu’importe?
Mort d’amour, ô le plus savoureux des trépas!
Et leur dernier soupir est un souffle qui porte
L’âpre besoin d’aimer à ceux qui n’aiment pas.

Mignonne, mourons comme ces fleurs qui s’aiment.
Donnons tout notre sang de désirs parfumé,
Et que les vents, grisés par nos baisers qu’ils sèment,
Aillent dire partout que nous avons aimé.

Qu’ils le disent au bois, au champ, à la ravine,
Le disent à la nuit et le disent au jour.
Qu’ils disent par sanglots notre extase divine
Au monde fatigué qui ne sait plus l’amour!

Qu’ils le disent au ciel, à la nature entière,
Qu’ils racontent que nous nous sommes épousés
Et que l’éternité de toute la matière
A fleuri ce jour-là dans un de nos baisers!

(Jean Richepin)

 

 

LES RUINES DE MEXICO (ÉLÉGIE DU RETOUR) (José Emilio Pacheco)

 

LES RUINES DE MEXICO
(ÉLÉGIE DU RETOUR)

1
Absurde est la matière qui s’écroule,
la matière pénétrée de vide, la creuse.
Non : la matière ne se détruit pas,
la forme que nous lui donnons se désagrège,
nos oeuvres se réduisent en miettes.

2
La terre tourne, entretenue par le feu.
Elle dort sur une poudrière.
Elle porte en son sein un bûcher
un enfer solide
qui soudain se transforme en abîme.

3
La pierre profonde bat dans son gouffre.
En se dépétrifiant, elle rompt son pacte
avec l’immobilité et se transforme
en bélier de la mort.

4
De l’intérieur vient le coup,
la morne cavalcade,
l’éclatement de l’invisible, l’explosion
de ce que nous supposons immobile
et qui pourtant bouillonne sans cesse.

5
L’enfer se dresse pour noyer la terre.
Le Vésuve éclate de l’intérieur.
La bombe monte au lieu de descendre.
L’éclair jaillit d’un puits de ténèbres.

6
Il monte du fond, le vent de la mort.
Le monde tressaille en fracas de mort.
La terre sort de ses gonds de mort.
Comme une fumée secrète avance la mort.
De sa prison profonde s’échappe la mort.
Du plus profond et du plus trouble jaillit la mort.

7
Le jour devient nuit,
la poussière est soleil
et le fracas remplit tout.

8
Ainsi soudain se casse ce qui est ferme,
béton et fer deviennent mouvants,
l’asphalte se déchire, la ville et la vie
s’écroulent. La planète triomphe
contre les projets de ses envahisseurs.

9
La maison qui protégeait contre la nuit et le froid,
la violence et l’intempérie,
le désamour, la faim et la soif
se transforme en gibet et en cercueil.
Le survivant reste emprisonné
dans le sable et les filets de la profonde asphyxie.

10
C’est seulement quand il nous manque, qu’on apprécie l’air.
Seulement quand nous sommes attrapés comme le poisson
dans les filets de l’asphyxie. Il n’y a pas de trous
pour retourner à la mer d’oxygène
où nous nous déplacions en liberté.
Le double poids de l’horreur et de la terreur
nous a sortis
de l’eau de la vie.

Seulement dans le confinement nous comprenons
que vivre c’est avoir de l’espace.
Il fut un temps
heureux où nous pouvions bouger,
sortir, entrer, nous lever, nous asseoir.

Maintenant tout s’est écroulé. Le monde
a fermé ses accès, ses fenêtres.
Aujourd’hui nous comprenons ce que signifie
cette terrible expression : enterrés vivants.

11
Le séisme arrive et devant lui plus rien
ne valent les prières et les supplications.
Il naît de son sein pour détruire
tout ce que nous avons mis à sa portée.
Il jaillit et se fait reconnaître à son oeuvre atroce.
La destruction est son unique langage.
Il veut être vénéré parmi les ruines.

12
Cosmos est chaos, mais nous ne le savions pas
ou nous n’arrivions pas à le comprendre.
La planète descend-elle en tournant
dans les abîmes de feu glacé ?
Tourne-t-elle ou tombe-t-elle cette terre ?
Le destin de la matière est-il dans cette chute infinie ?

Nous sommes nature et rêve. C’est pourquoi
nous sommes ce qui descend toujours :
poussière dans les airs.

(José Emilio Pacheco)

Illustration