Bruissement des mots (Anne Tardy)

Bruissement des mots,
crincrin des cigales,
quelle différence?

(Anne Tardy)

 

 

Formé par hasard (Yongjue Yuanxian)

    
Formé par hasard

Le printemps sur les fleurs ne peut se distinguer,
Oubliez les différences, vous vous en approchez.
Quand l’oeil s’applique à voir, tout se dérobe à lui,
Alors le papillon s’enfuit chez le voisin.

(Yongjue Yuanxian)

Recueil: Poèmes Chan
Traduction: du chinois par Jacques Pimpaneau
Editions: Philippe Picquier

JE NE VEUX PAS OUVRIR LA BOUCHE (Nadia Anjuman)

Nadia Anjuman
    
Poem in French, Spanish, Dutch, English, Italian, German, Portuguese, Sicilian, Romanian, Polish, Greek, Chinese, Arab, Hindi, Japanese, Farsi, Icelandic, Kurdish, Russian, Filipino, Hebrew, Tamil, Bangla, Irish, Serbian, Armenian, Macedonian, Indonesian, Malay, Catalan, Kiswahili, Turkish

Poem of the Week Ithaca 696 “NO DESIRE TO OPEN MY MOUTH”, by NADIA ANJUMAN, Afghanistan (1980-2005)

– All translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt –

***

JE NE VEUX PAS OUVRIR LA BOUCHE

Je ne veux pas ouvrir la bouche
Que chanterais-je …?
La vie me hait.
Il n’y a aucune différence entre chanter et me taire.
Pourquoi devrais-je parler de douceur,
quand je ressens tant d’amertume ?

Le poing de l’oppresseur
m’a frappé la bouche.
Personne n’est à mon côté dans la vie,
envers qui pourrais-je être aimable ?
Il n’y a aucune différence entre parler, rire,
mourir ou exister.

Je suis contrainte à la solitude,
avec douleur et chagrin.
Je suis née pour rien
Ma bouche devrait être scellée.
Hélas mon cœur, tu sais que le printemps est arrivé
que c’est le temps idéal pour festoyer.

Mais que puis-je faire avec une aile piégée
qui m’empêche de voler ?
Je me suis tue trop longtemps
mais jamais je n’ai oublié la mélodie
et continue à la fredonner à chaque instant.

Les chants qui jaillissent de mon cœur
me rappellent
qu’un jour je briserai cette cage,
m’envolerai de cette solitude
et chanterai avec mélancolie.
Je ne suis pas un peuplier fragile
ébranlé par le premier vent venu.
Je suis une femme afghane
Seule la plainte a encore un sens.

(Nadia Anjuman)

* NADIA ANJUMAN Poète et journaliste afghane, militante des droits des femmes, battue à mort par son mari et sa famille

Traduction de l’Espagnol de Germain Droogenbroodt – Elisabeth Gerlache

***

NO DESEO ABRIR LA BOCA

No deseo abrir la boca
¿A qué podría cantar?
A mí, a quien la vida odia,
tanto me da cantar que callar.
¿Acaso debo hablar de dulzura
cuando es tanta la amargura que siento?

Ay, el puño del opresor
me ha golpeado la boca.
Sin nadie a mi lado en la vida
¿a quién dedicaré mi ternura?
Tanto me da decir, reír,
morir, existir.

Yo y mi forzada soledad
con mi dolor y mi tristeza.
He nacido para nada
mi boca debería estar sellada.
Ha llegado, corazón, la primavera,
el momento propicio del festejo.

¿Pero qué puedo hacer si un ala
tengo ahora atrapada?
Así no puedo volar.
Llevo mucho tiempo en silencio,
pero nunca olvidé la melodía
que no paro de susurrar.

Las canciones que brotan de mi corazón
me recuerdan que algún día
romperé la jaula.
Volando saldré de esta soledad
y cantaré con melancolía.
No soy un frágil álamo
sacudido por el viento.
Soy una mujer afgana
Soy una mujer afgana y debo aullar.

NADIA ANJUMAN

*Poeta y periodista afgana, impulsora de los derechos de las mujeres,
asesinada a golpes por su esposo y la familia de éste.

***

IK WIL MIJN MOND NIET OPENEN

*Afghaanse dichteres en journaliste, vrouwenrechtenactiviste,
doodgeslagen door haar man en zijn familie

Ik wil mijn mond niet openen
Waarover zou ik zingen …?
Ik word door het leven gehaat.
Er is geen verschil tussen zingen en niet zingen.
Waarom zou ik over zachtaardigheid moeten spreken,
als ik zoveel bitterheid ervaar?

De vuist van de onderdrukker
heeft mijn mond dichtgeslagen.
Ik heb niemand aan mijn zijde in het leven,
voor wie zou ik lief kunnen zijn?
Er is geen verschil tussen spreken, lachen,
sterven of bestaan.

Ik ben tot eenzaamheid gedwongen,
met pijn en verdriet.
Ik ben voor niets geboren
Mijn mond zou verzegeld moeten zijn.
Ach mijn hart, je weet dat de lente is aangebroken,
dat het de juiste tijd is om te vieren.

Maar wat kan ik doen met een verstrikte vleugel
die mij verhindert te vliegen?
Al te lang heb ik gezwegen
maar de melodie ben ik nooit vergeten
en blijf ze fluisteren ieder moment.

De liederen die uit mijn hart komen
herinneren mij eraan
dat ik op een dag deze kooi verbreken,
uit deze eenzaamheid wegvliegen zal
en als een melancholicus zal zingen.
Ik ben geen fragiele populier
door elkaar geschud door welke wind ook.
Ik ben een Afghaanse vrouw
Alleen de weeklacht heeft nog zin.

Vertaling: Germain Droogenbroodt

***

NO DESIRE TO OPEN MY MOUTH

No desire to open my mouth,
what should I sing of …?
I, who am hated by life.
no difference to sing or not to sing.
Why should I talk of sweetness,
when I feel bitterness?

Oh, the oppressor’s fist
broke my mouth.
I have no companion in life
— who can I be sweet for?
No difference to speak, to laugh,
to die, to live.

My strained solitude,
with sorrow and sadness,
I was born for nothingness.
My mouth should be sealed.
Oh my heart, you know it is spring
and time to celebrate.

What can I do with a caught wing,
which does not let me fly?
I have been silent too long,
but I never forget the melody.

Each moment I whisper
the songs from my heart,
reminding me of
the day I will break this cage,
fly from this loneliness
and sing like a melancholic.
I am not a weak poplar tree
to be shaken by any wind.
I am an Afghan woman—
it only makes sense to wail.

*Nadia Anjuman: Afghan poet and journalist, women’s rights activist,
beaten to death by her husband and his family

Translated by Mahnaz Badihian – Stanley Barkan

***

NESSUNA VOGLIA DI APRIRE LA MIA BOCCA

Nessuna voglia di aprire la mia bocca,
di cosa dovrei cantare …?
Io, che sono odiata dalla vita.
Nessuna differenza se canto o meno.
perchè dovrei parlare di dolcezza,
quando solo amarezza sento?

Oh, il pugno dell’oppressore
ha spezzato la bocca.
Non ho alcun compagno in questa vita
—per chi mai potrei essere dolce?
Nessuna differenza se parlo, rido,
muoio o vivo.

La mia solitudine logorata,
di dolore e tristezza,
sono nata per nulla.
Sigillata dovrebbe essere la mia bocca.
Oh mio cuore, sai che è primavera
è tempo di celebrare.

cosa posso fare con un’ala presa in trappola,
che non mi fa volare?
Troppo a lungo sono stata in silenzio,
ma mai dimenticherò la melodia.

Ogni istante sussurro
le canzoni del cuore,
per ricordarmi del giorno
che spezzerò questa gabbia,
volerò lontano da questa solitudine
e canterò con malinconia.
Non sono un fragile pioppo
che ogni vento scuote.
sono una donna afgana—
solo urlare ha un senso.

Traduzione di Mahnaz Badihian – Stanley Barkan – Luca Benassi

***

ICH WILL MEINEN MUND NICHT AUFMACHEN

Ich will meinen Mund nicht aufmachen
Worüber soll ich singen …?
Ich werde vom Leben gehasst.
Es gibt keinen Unterschied zwischen Singen und Nicht-Singen.
Warum sollte ich über Sanftmut sprechen?
wenn ich so viel Bitterkeit erlebe?

Die Faust des Unterdrückers
schlug auf meinen Mund.
Ich habe niemanden, der mir im Leben zur Seite steht,
für wen könnte ich freundlich sein?
Es gibt keinen Unterschied zwischen sprechen, lachen,
sterben oder existieren.

Ich bin in die Einsamkeit gezwungen,
mit Schmerz und Kummer.
Ich wurde für nichts geboren
Mein Mund sollte versiegelt sein.
Oh mein Herz, du weißt, dass der Frühling gekommen ist,
dass es die richtige Zeit zum Feiern ist.

Aber was kann ich mit einem gebrochenen Flügel tun?
der mich am Fliegen hindert?
Zu lange habe ich geschwiegen
aber ich habe die Melodie nie vergessen
und flüstere sie weiterhin jeden Augenblick.

Die Lieder, die aus meinem Herzen kommen
Erinnern mich daran
dass ich eines Tages aus diesem Käfig ausbrechen werde,
von dieser Einsamkeit wegfliegen werde
und wie ein Melancholiker werde singen.
Ich bin keine zerbrechliche Pappel
die vom Wind geschüttelt wird.
Ich bin eine afghanische Frau,
nur die Klage macht noch Sinn.

Übersetzung aus dem Spanisch von Germain Droogenbroodt –
Wolfgang Klinck

*Afghanische Dichterin und Journalistin, Aktivistin für Frauenrechte,
von ihrem Ehemann und dessen Familie zu Tode geprügelt

***

NÃO QUERO ABRIR A BOCA

Não quero abrir a boca
Que poderia cantar?
A mim, a quem a vida odeia,
tanto me faz cantar como calar.
Deverei falar de doçura
quando é tanta a minha amargura?

Ai, o punho do opressor
golpeou-me na boca.
Sem ninguém a meu lado na vida
a quem dedicarei a minha ternura?
Tanto me faz falar como rir,
morrer ou existir.

Eu e a minha solidão forçada
com a minha dor e a minha tristeza.
Para nada nasci.
A minha boca tem que estar selada.
A Primavera chegou, o coração,
o tempo da celebração.

Mas que poderei fazer sem a asa
que agora está presa?
Assim, não posso voar.
Passo muito tempo em silêncio,
mas nunca me esqueci da melodia
que não paro de sussurrar.

As canções que brotam do meu coração
lembram-me que, um dia,
hei-de quebrar a jaula.
Voando, sairei desta solidão
e cantarei com melancolia.
Não sou um choupo frágil
sacudido pelo vento.
Sou uma mulher afegã.
Sou uma mulher afegã e tenho que uivar.

(Herat, Afeganistão, 1980-2005)

*Poeta e jornalista afegã, defensora dos direitos das mulheres,
espancada até à norte pelo marido e pela familia dele.

Tradução portuguesa: Maria do Sameiro Barroso

***

NUDDU DISIDDERIU DI APRIRI LA VUCCA

By Nadia Anjuman Afghanistan (1980-2005)
ammazzata di so maritu e di la so famigghia

Nuddu disidderiu di apriri la vucca
di chi putissi cantari jo …?
Jo, ca sugnu udiata di la vita.
Si cantu o non cantu è lu stissu.
Pirchì parrari di ducizzi
quannu sentu amarizza?

Oh, l’opprissuri:c’un pugnu
mi rumpìu la bucca.
Non aju cumpagni nta la vita
a cui putissi dari jo ducizza?
Parrari, ridiri,
moriri, essiri, non c’è diffirenza.

Jo e la me sulltà furzata.
Cu pena e tristizza.
Jo nascìu pi nenti.
M’avissiru ntuppari la vucca.
Oh cori miu, tu sai ch’è primavera
e ura di fari festa.

Chi pozzu fari jo cu n’ala struppiata
ca non mi fa bbulari?
Ha statu muta assai tempu
ma non mi scordu mai la miludia
vistu ca murmuriu la canzuna
dû me cori a ogni mumentu.

pi dirimi ca lu jornu
ca rumpu li catini di sta gaggia,
pozzu bbulari fora di sta sulità
e cantari cu milancunia.
Non sugnu un chiuppu debuli,
ca lu ventu pò sbattuliari.
Sugnu na fimmina afgana,
non mi resta autru chi lu lamentu.

Traduzioni in siciliano di Gaetano Cipolla

***

NU VREAU SĂ-MI DESCHID GURA

Nu vreau să-mi deschid gura
Despre ce aș putea să cânt…?
Pe mine viața mă urăște.
Între cânt și tăcere nu-i nicio deosebire.
Cum aș putea glăsui dulce
de vreme ce îndur atâta amărăciune?
Pumnul asupritorului
mi-a căzut peste gură.
Nimeni nu-mi stă aproape,
cui pot eu să-i întorc prietenia?
Nu este nicio deosebire
între a vorbi, a râde, a muri, a trăi.

Rămân cu însingurarea mea silită,
cu suferințe și tristeți.
Născută sunt fără vreun scop,
buzele mele ar trebuie să fie pecetluite.
Oh, inimă, tu simți că vine primăvara,
că vremea se împlinește ca să sărbătorim.

Dar eu ce pot să fac cu aripa-mi legată,
care mă împiedică să zbor?
Prea mult timp am tăcut,
dar nu uit niciodată cum sună melodia
pe care o murmur fără încetare.

În inimă îmi răsar noi cântece
care îmi amintesc de ziua în care
am să evadez din cușca asta
și am să zbor peste însingurare,
cântând un cântec melancolic.
Nu sunt un biet plop neînsemnat
făcut ca să se încline sub tot felul de vânturi.
Eu sunt o femeie afgană,
sensul meu este însăși tânguirea.

NADIA ANJUMAN (Herat, Afganistan, 1980-2005)
Translation into Romanian by Gabriela Căluțiu Sonnenberg

* Poetă și jurnalistă afgană, militantă pentru drepturile femeilor, ucisă în bătaie de soțul ei și de familia lui

***

NIE PRAGNĘ OTWIERAĆ UST

NADIA ANDŻUMAN , Afganistan (1980-2005)
zamordowana przez swojego męża i jego rodzinę

Nie pragne otwierać ust.
O czym miałabym śpiewać…?
Ja, której nienawidzi mój czas?.
Śpiewać, czy nie śpiewać ꟷ bez różnicy.
Po cóż opiewać słodycz
Gdy w niej trująca gorycz?
Och! Dłoń oprawcy
Spadła na moje usta.
Nie mam w swym życiu towarzysza.
Dla kogo mam być słodką?
Bez różnicy ꟷ mówić, śmiać się,
Umrzeć, czy po prostu być nadal.
Ja I moja wymuszona izolacja
Smutna, w poczuciu porażki.
Zrodziłam się na próżno.
Zaplombowane mają być me usta.
Ach, serce moje, ty wiesz, że to wiosna,
Pora świętować z czułością.
Cóż mogę ze skrzydłem uwięzłym,
Które nie pozwala się wznieść?
Zbyt długo milczałam
Lecz nigdy nie zapominam melodii,
Bo nieustannie nucę bezgłośnie
Pieśni mojego serca,
Przypominające mi, że
Nadejdzie dzień, gdy rozerwę klatkę,
Odlecę z samotności
I zaśpiewam jak odurzona.
Nie jestem wątłą topolą
Wstrząsaną każdym wiatrem.
Jestem córką afgańskiej ziemi
I tylko jęk ma sens.

Przekład na polski: Mirosław Grudzień ꟷ Anna Maria Stępień
Translated into Polish by Mirosław Grudzień – Anna Maria Stępień

***

ΔΕΝ ΕΧΩ ΘΕΛΗΣΗ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ Ν’ ΑΝΟΙΞΩ

Δεν έχω θέληση ν’ ανοίξω το στόμα μου
για ποιόν να τραγουδήσω;
εγώ που η ζωή μου με μίσησε;
καμιά διαφορά άν τραγουδήσω ή σιωπήσω.
Γιατί να πω λόγια γλυκά
καθώς αισθάνομαι μόνο πίκρα;
Του τύραννου η γροθιά
σώπασε το στόμα μου
σύντροφο πια κανένα δεν έχω
για ποιόν λόγια γλυκά να πω;
καμιά διαφορά ανάμεσα στο γέλιο ή στη μιλιά μου
αν είναι να πεθάνω ή αν θα ζήσω.
Η μοναξιά μου η πικρή
θλίψη και λύπη μόνο
γεννήθηκα για τίποτα
ττο στόμα μου ας σφραγιστεί.
Κι εσύ καρδιά μου ξέρεις ήρθε η άνοιξη
καιρός για να γιορτάσουμε
και τί να κάνω με σπασμένα τα φτρεά
που δεν μπορώ πια να πετάξω;
Κι αν έχω μείνει σιωπηλή καιρό πολύ
ποτέ δεν ξέχασα τη μελωδία
κάθε στιγμή που μουρμουρίζω
τραγούδια απ’ την καρδιά μου
θυμάμαι πως κάποια στιγμή
θα σπάσω το κλουβί
να φύγω απ’ τη μοναξιά μου
να τραγουδήσω μελαγχολικά.
δεν είμαι μια αδύνατη λεύκα
που τρέμει στον αγέρα
είμαι γυναίκα απ’ το Αφγανιστάν
και μόνο να κλαίω ξέρω.

Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Translated into Greek by Manolis Aligizakis

***

我不愿开口

娜迪亚·安朱曼 （1980-2005） 作 阿富汗
被她丈夫和他的家人谋杀

我不愿开口
我应该歌唱什么······？
我，被生活所憎恨。
歌唱或不歌唱没有区别。
当我感到痛苦时，
为什么我要谈论甜蜜？
哦，暴君的拳头
打破了我的嘴。
我没有人生的伴侣
我能为谁而去甜蜜？
说话，大笑，死，活，
没什么区别。
我和我憔悴的孤独。
带着悲哀和悲伤。
我忍受过虚无。
我的嘴应该封闭。
哦，我的心，你知道这是春天
是庆祝的时候了。
仅一只被缚的翅膀我该做什么，
哪个不让我飞？
我已经沉默太久，
但我永不忘这旋律，
因为我每时每刻都在
低语心中的歌曲，
提醒我自己
那一天我会打破这个笼子，
飞离这孤独
像一个忧郁人而歌唱。
我不是一棵脆弱的白杨树
天生被任何风摇晃。
我是一名阿富汗妇女，
只有悲叹抱怨才有道理。
英译：马纳兹·巴迪汉
汉译：中 国 周道模 2021-9-4

Translated into Chinese by Wiliam Zhou

***

لاَ رَغْبَةَ لَدَيَّ فِي فَتْحِ فَمِي
نادية أنجومان، أفغانستان (1980-2005)

لاَ رَغْبَةَ لَدَيَّ فِي فَتْحِ فَمِي
مَاذَا أُغَنِّي. . . ؟
أَنَا التِي كَرِهَتْهَا الحَيَاة.
أُغَنِّي أَمْ لا… لَا فَرْقَ عندَيَّ
لِمَاذا أَتَحَدَّثُ عن الطَّعْمِ الحُلُو ،
عِنْدَما أَشْعُرُ بِالمَرَارَة؟
أهٍ ، قَبْضَةُ الُمْسَتِبد
حَطَّمَتْ فَمِي.
لَيْسَ لَدَيَّ أَّيُ رَفِيقٍ فِي الحَيَاة
– لِمَنْ يُمْكِنُنِي أَن أَكُونَ لطيفةً إذاً؟
أَتَكَلَّمُ أَضْحَكُ ، أَمُوتُ أو أَعِيش…
لَا فَرْقَ عندَيَّ
وِحْدَتِي المُرْتَابَة ،
بِحُزْنٍ وَأَلَم ،
لَقَدْ وُلِدْتُ مِن أَجْلِ اللاشَيء.
يَجِبُ أَنْ يَكُونَ فَمِي مُغْلقًا.
أهٍ، يَا قَلْبِي ، أًنْتَ تَعْلَمُ أَن الرَّبِيعَ قَد أَتَى
وَحَانَ وَقْتُ الإِحْتِفَال.
مَاذَا يُمْكِنُنِي أَنْ أَفْعَلَ بِجَنَاحٍ مُشَبَّكٍ ،
لا يَسْمَحُ لِي بالطَّيَرانِ؟
بَقَيتُ صَامِتًة لِفَترَة طَويلَة ،
لِكِنني لَمْ أَنِسَى اللحْنَ.
كُلَّ لَحْظَةٍ تَهْمِسُ
الأَغَانِي مِنْ قَلْبِي
تُذَكِّرُنِي
بِاليومِ الذي سَأُحَطِّمُ فِيه هَذَا القَفَصْ،
أَطِيرُ مِن هَذِه الوُحْدَة
وَأُغَنِّي مِثل الكَئِيب.
أَنَا لَسْتُ شَجَرةَ حُورٍ ضَعِيفَة
تَهُزُّهَا أَي رِيح.
أَنا امْرَأة أَفْغَانِية –
تَعوَّدتَ عَلَى البُكَاء.

ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة
Translated into Arab by Mesaoud Abdelkader

***

मेरा मुंह खोलने की कोई इच्छा नहीं

[नादिया अंजुमन अफगानिस्तान द्वारा (1980-2005)
पति और उसके परिवार ने की हत्या ]

मुंह खोलने की कोई इच्छा नहीं
मुझे क्या गाना चाहिए…?
मुझे, जिसे जीवन से नफरत है।
गाने या न गाने में कोई अंतर नहीं है।
मधुरता की बात क्यों करूं,
जब मुझे कड़वाहट महसूस होती है?
ओह, उत्पीड़क की मुट्ठी
मेरा मुँह तोड़ दिया l
जीवन में मेरा कोई साथी नहीं है
मैं किसके लिए मीठा हो सकती हूं?
बोलने, हंसने में कोई फर्क नहीं,
या मरना या अस्तित्व में होना?
मैं और मेरा तनावपूर्ण एकांत
दुख और दुख के साथ।
मैं शून्य के लिए पैदा हुई थी l
मुझे मुंह बंद कर देना चाहिए।
हे मेरे दिल, तुम्हें पता है कि यह वसंत है
और जश्न मनाने का समय।
फंसे हुए पंख के साथ मुझे क्या करना चाहिए,
जो मुझे उड़ने नहीं देती ?
मैं बहुत देर तक चुप रही,
लेकिन मैं राग को कभी नहीं भूलती,
हर पल मैं फुसफुसाती हूँ
मेरे दिल के गाने,
खुद को याद दिला रही है
जिस दिन ये पिंजरा को तोड़ देगी
इस एकांत से उड़ने के लिए
और एक उदास की तरह गाएगी
मैं एक कमजोर चिनार का पेड़ नहीं हूँ
वह किसी भी हवा से हिल जाएगा।
मैं एक अफ़ग़ान महिला हूँ,
केवल विलाप करना जानती है l

ज्योतिर्मय ठाकुर द्वारा हिन्दी अनुवाद

Hindi translation by Jyotirmaya Thakur.

***

口を開きたくない
詩：ナディア・アンジュマン（アフガニスタン,1980-2005）
夫とその家族により殺害される

口を開きたくない
私は何を歌ったらいい？
人生から憎まれた私
歌っても歌わなくても変わりはない
苦さを感じているときに
なぜ甘美を話さなくちゃいけない？
ああ、圧政者の拳がわたしの口を潰した
わたしには人生の仲間がいない
だから誰に優しくなれる？
なんの違いもない
話しても、笑っても
死んでも、生きても
悲しみと嘆きでこわばった孤独
わたしは虚しさのために生まれてきた
わたしの口は封印されなければならない
ああ、わたしのこころよ
今は春、祝福の季節だ
捕らえられた翼で飛ぶこともできず、
何ができる？
あまりにも長く黙ってきた
しかしわたしは美しい調べを忘れていない
刻一刻、わたしは
こころから湧き出る歌を囁く
いつかこの檻を破り
この孤独から飛び立ち
鬱々と歌を歌うのだ
わたしは小さな風にも揺れる
弱いポプラの木ではない
わたしはアフガンの女だ
そのことだけで声を上げて泣くことができる

Translated into Japanese by Manabu Kitawaki

***

شعری از
نادیا انجمن ( 1980-2005)از افغانستان که توسط شوهر و خانواده شوهرش به قتل رسید

نیست شوقی که زبان باز کنم، از چه بخوانم؟
من که منفور زمانم، چه بخوانم‌ چه نخوانم
چه بگویم سخن از شهد، که زهر است به کامم
وای از مشت ستمگر که بکوبیده دهانم
نیست غمخوار مرا در همه دنیا که بنازم
چه بگریم، چه بخندم، چه بمیرم، چه بمانم
من و این کنج اسارت، غم ناکامی و حسرت
که عبث زاده‌ام و مُهر بباید به دهانم
دانم ای دل که بهاران بود و موسم عشرت
من پربسته چه سازم که پریدن نتوانم
گرچه دیری است خموشم، نرود نغمه ز یادم
زان که هر لحظه به نجوا سخن از دل برهانم
یاد آن روز گرامی که قفس را بشکافم
سر برون آرم از این عزلت و مستانه بخوانم
من نه آن بید ضعیفم که ز هر باد بلرزم
خت افغانم و برجاست که دائم به فغانم

Translated into Farsi by Sepideh Zamani

***

LANGAR EKKI AÐ OPNA MUNNIN

NADIA ANJUMAN Afganistan (1980-2005)
Myrt af eiginmanni sínum og fjölskyldu hans

Langar ekki að opna munninn
Um hvað ætti ég að syngja …?
Ég sem lífið hatar.
Það skiptir engu hvort ég syng eða ekki.
Hví skyldi ég syngja um ást,
þegar ég finn aðeins biturð?
Ó, hnefi kúgarans gaf mér á kjaftinn.
Ég á engan lífsförunaut
sem ég get elskað.
Skiptir engu hvort ég tala eða hlæ,
dey eða lifi.
Ég og mín aðkreppta einsemd.
Með sorg og depurð.
Ég fæddist til einskis.
Ég ætti að innsigla munninn.
Ó, hjartað mitt, þú veist að er vor
og fagnaðarstund.
Hvað ætti ég að gera, vængstýfð
og get ekki flogið?
Ég hef þagað nógu lengi,
en ég gleymi aldrei laginu,
heldur hvísla hverja stund
söngva hjartans,
sem minna mig á
daginn þegar ég brýt búrið,
flýg út úr einsemdinni
og syng mitt hugarangur.
Ég er ekki veikburða ösp,
skjálfandi í öllum veðrum.
Ég er afgönsk kona,
eina vitið er að kveina

Þór Stefánsson þýddi samkvæmt enskri þýðingu Mahnaz Badihian
Translated into Icelandic byThor Stefánsson

***

ZORDARAN KULMA XWE LI DEVÊ MIN XISTIN

Ez naxazim devê xwe vekim
ma hîn ezê li ser çi bistirêm…?
Jiyan kîndar e bi min re.
Tu cudayî di navbera stiranbêjî û nebêjiyê de tune ye.
Ji çi re ez li ser nezaketê bipeyivim?
Eger ez weha di nav êşan de bijîm?
zordaran kulma xwe li devê min xistin.
Tukes nîne ji min re palpişt be li vê jiyanê,
ezê ji kê rê bibim dost?
Cudayî tune ye di navbera axaftin, xende,
mirin an mayînê.
Bi kotekî ez di tenahiyê de me,
bi êş û xem im.
Ez ne ji bona tiştekî hatime vê dunyayê
devê min bi muhrê hatiye girtin.
Erê, dilo! Tu zanî bihar hatiye,
baştirîn dem e ji bona şahînetê.
Lê ezê bi baskeke şikestî çi bikim,
ku rêgir e ji min re bo firînê?
Ez pircaran bêdeng mam
lê min tucaran awaz ji jibîrnekir
û her kêlîyekê di ber xwe de distirêm.
Ez hizirdikim, ku
rojekê ezê ji rikehê derkevim,
ji vê tenahiyê bifirim
û ezê wek mestaneyekê bistirêm.
Ez ne spîdareke şikestî me
ewa, ku li ber her bayekî bilerze.
Ez jineke efganî me,
ku hîn rê ji gilîgazinan re heye.

N. Encumen helbestvan û rojnamevaneke efganî ye, çalakvan bû bona mafê jinan, ew ji aliyê mêrê xwe û malbata wî ve hat kuştin.

Spas bona Nahid Riasî xanum bo yarmetîdana xwandina helbestê bi zimanê darî-fars

Translated into Kurdish by Hussein Habasch

****

НЕ ХОЧУ ОТКРЫВАТЬ Я РОТ

Не хочу открывать я рот.
О чем мне петь?
Меня не любит жизнь.
Нету различия – мне петь или не петь.
К чему мне говорить о доброте,
когда вокруг так много горя?

Кулак тирана
разбивает рот.
Никто сейчас не встанет за меня,
зачем и мне тогда приятной быть?
Нету различия между словами, смехом,
нет также между жизнью, между смертью.

До одиночества меня доводят,
до боли, до тоски.
На свет я появилась зря.
Мой рот должен быть закрыт.
О мое сердце, знаешь, ворвалась сюда весна,
пора, пора нам ликовать и веселиться.

Но что могу я – я с подрезанным крылом,
что мне не даст лететь?
Веками я молчала,
но мелодий всех мне не забыть,
шепчу их постоянно в голове.

Те песни, что живут в сердце моем,
напоминают –
я однажды вырвусь из оков,
от одиночества по небу улечу
и долго грустно-грустно буду петь.
Я не похожа на непрочный тополь,
что каждый день со всех сторон трясут ветра.
Я женщина-афганка.
И только плач сейчас имеет смысл.

Надия Анжуман (Герат, Афганистан, 1980-2005)

*Афганская поэтесса и журналистка, борец за права женщин,
была убита мужем и его семьей.

Перевод на русский язык Дарьи Мишуевой
Translated into Russian by Daria Mishueva

***

HINDI KO HINANGAD NA BUKSAN ANG AKING BIBIG

Ni NADIA ANJUMAN Afghanistan (1980–2005)
Pinaslang ng kanyang asawa at ng kanyang pamilya

Walang pagnanais na buksan ang aking bibig,
ano ang dapat kong awitin …?
Ako, na kinamumuhian ng buhay.
walang kaibahan kung ako’y kumanta o hindi kumanta.
Bakit ako mangungusap ng matamis,
Kung ang nadarama ko ay pawang kapaitan?

O, winasak ng kamao ng mapang-api
ang aking bibig.
Wala akong kasama sa buhay
kanino ako maaaring maglambing?
Walang pagkakaiba magsalita man ako, tumawa,
mamatay, o mabuhay.

Ang pilit kong pag-iisa.
may pighati at kalungkutan,
Ipinanganak ako para sa wala.
Dapat selyado ang aking bibig.
O aking puso, alam mong tagsibol na
at oras na upang magdiwang.
Ano ang magagawa ko sa isang nabitag na pakpak,
na hindi ako pinapayagang makalipad?
Matagal na akong nanahimik,
ngunit hindi ko nakakalimutan ang himig.

Bawat sandali ay ibinubulong ako
ang mga awitin mula sa aking puso,
nagpapaalala sa akin ng
araw na babaliin ko ang kulungan na ito,
lilipad mula sa kalungkutan
at kumanta tulad ng isang nangungulila
Hindi ako mahina na puno ng poplar
Na kayang alugin ng anumang hangin.
Ako ay isang babaeng Afghanistan
makatuwiran lamang na ako ay humiyaw.

Translated into Filipino by Eden Soriano Trinidad

***

אין בי רצון לפתוח את פי / נ אדיא אנג’ומ ן, אפגניסטן, 1980 – 2005
Nadia Anjuman

נאדיא נרצחה בידי בעלה ומשפחתו
אֵ ין בִּ י רָ צוֹן לִּ פְ תֹ ח אֶ ת פִּ י,
ע ל מָ ה אָ שִּ יר…?
אֲנִּי, שֶ שְ נּוָאה ע ל ה ח יִּ ים.
אֵ ין הֶ בְ דֵ ל אִּ ם אָ שִּ יר אוֹ ֹלא.
לָמָ ה שֶ אֲד בֵ ר ע ל מְ תִּ יקּות,
כְ שֶ אֲנִּי מְ רִּ ירָ ה?
הוֹ , אֶ גְ רוֹפוֹ שֶ ל ה ּצוֹרֵ ר
שָ ב ר לִּ י אֶ ת ה פֶה.
אֵ ין לִּ י בֶ ן זּוג ב ח יִּ ים –
עֲבּור מִּ י אּוכ ל לִּ הְ יוֹת מְ תּוקָ ה?
אֵ ין הֶ בְ דֵ ל בֵ ין לְ ד בֵ ר, לִּ צְ חוֹק,
לָמּות, לִּ חְ יוֹת.
בְ דִּ ידּותִּ י ה מְ תּוחָ ה.
בְ צ ע ר ּובְ עֶ צֶ ב
נוֹל דְ תִּ י לְ שּום דָ בָ ר.
ע ל פִּ י לִּ הְ יוֹת חָ תּום.
הוֹ לִּ בִּ י, יוֹדֵ ע שֶ ָאבִּ יב ע כְ שָ ו
ּוזְמ ן ל חֲגֹ ג.
מָ ה אּוכ ל ל עֲׂשוֹת עִּ ם כָנָף שֶ נִּתְ פְ סָ ה,
שֶ אֵ ינֶנָּה נוֹתֶ נֶת לִּ י לָעּוף?
שָ ת קְ תִּ י יוֹתֵ ר מִּ ד י זְמ ן,
א ְך לְ עוֹלָם אֵ ינִּי שוֹכ ח ת אֶ ת ה מ נְגִּ ינָה.
בְ כָל רֶ ג ע אֲנִּי לוֹחֶ שֶ ת
אֶ ת ה שִּ ירִּ ים שֶ בְ לִּ בִּ י ,
מ זְ כִּ ירִּ ים לִּ י
אֶ ת ה יוֹם בוֹ אֶ שְ בֹר אֶ ת ה כְ לּוב ה זֶה,
ָאעּוף מֵ ה בְ דִּ ידּות ה זוֹ
וְ אָ שִּ יר כְ מוֹ מֶ ל נְכוֹלִּ ית.
אֵ ינֶנִּי עֵץ צ פְ צָ פָ ה ח לָש
שֶ מְ זֻעְ זָע מִּ כָל מ ש ב רּוח ,
אֲנִּי אִּ שָ ה ַאפְ גָנִּית
זֶה ר ק הֶ גְ יוֹנִּי שֶ אֲקוֹנֵן.

Translated by Mahnaz Badihian – Stanley Barkan :לאנגלית תרגום
תרגום לעברית: דורית ויסמן
Translated into Hebrew by Dorit Weisman

***

எனது வாயைத் திறக்க விருப்பம் இல்லை

எதை நான் பாட?
வாழ்க்கையினால் வெறுக்கப்பட்ட நான்
பாடினாலோ பாடாவிட்டாலோ எந்த வேறுபாடும் இல்லை
நான் கசப்பை அனுபவிக்கும் பொழுது
இனிப்பைப் பற்றி ஏன் பேசவேண்டும்?
ஓ! என்னைக் கொடுமைப்படுத்துபவரின் முதல்
எனது வாயை உதைத்துத் தள்ளிய பிறகு?
எனக்கு வாழ்வில் தோழன்என்று யாரும் இல்லாத பொழுது
யாருடன் இனிமையாய் இருப்பது?
பேசுவது, சிரிப்பது, இறப்பது, இருப்பது
எந்த வேறுபாடும் இல்லை!
நானும் எனது துன்புறும் தனிமையும்.
எனது வருத்தத்தோடும், வேதனையோடும்
ஒன்றும் இல்லாமைக்காகப் பிறந்தேன்
எனது வாயை இறுக்கமாக மூட வேண்டும்.
ஓ எனது இதயமே! உனக்குத் தெரியும்
இது இளவேனிர்காலம்
கொண்டாட வேண்டிய நேரம் என்று.
என்னைப் பறக்க விடாத
எனது சிறைபட்ட சிறகுடன்
என்ன செய்வது?
நீண்ட காலம் அமைதியாக இருந்து விட்டேன்
இருப்பினும் இன்னிசையை
எப்பொழுதும் மறக்கவில்லை
எனது இதயத்தினின்று
நான் மெல்லப் பேசும் பொழுது
நினைவுபடுத்திக் கொள்கிறேன்
இந்தக் கூட்டைவிட்டு வெளியேறி
தனிமையிலிருந்து பறந்து சென்று
மனச்சோர்வடைந்தவன் பாடுமாறு.
எந்தக் காற்றினாலும் அசைந்து விழும்
பாப்ளர் மரம் அல்ல நான்!
நான் ஒரு ஆஃப்கானியப் பெண்
முனகுவதே சரியாகும்!
ஆக்கம்

Translated into Tamil by DR. N V Subbaraman

***

ইচ্ছে নেই মুখ খোলার

নাদিয়া আনজুমান আফগানিস্তান (1980-2005)
তিনি খুন হয়েছিলেন স্বামী এবং তার পরিবারের দ্বারা

ইচ্ছে নেই মুখ খোলার
তখন কি করে গাইবো গান…?
আমি, সেই যে জীবন দ্বারা ঘৃণিত ।
নেই কোন পার্থক্য গান গাওয়া আর না গাওয়াতে ।
কেন আমি বলব মধুরতার কথা,
যখন আমি অনুভব করি শুধুই তিক্ততা?
ও, উৎপীড়ক দের আনন্দ উৎসব
বন্ধ করেছে আমার বাকস্বাধীনতা ।
আমার জীবন সঙ্গী বিহীন
কার জন্য হবো আমি মধুর?
নেই কোন পার্থক্য কথা বলায়, আর হাসায়,
মৃত্যু, আর জীবনে ।
আমি আর আমার চাপা একাকীত্ব ।
সাথে নিয়ে দুঃখ আর বেদনা ।
আমার জন্ম শুধুই শূন্যতার জন্য ।
আমার মুখ যেন হয় সিল যুক্ত ।
ও আমার হৃদয়, তুমি যে জানো এখন বসন্ত
এখন সময় উদযাপনের ।
বাঁধাপড়া ডানা নিয়ে কি করবো আমি,
যা আমাকে দেয়না উড়তে?
আমি নিরব রয়েছি বহুকাল ধরে,
কিন্তু কখনো ভুলে যায়নি সুর,
যখনই আমি ফিসফিস করি
আমার হৃদয়ের গানগুলি,
আমায় মনে করায়
যেদিন ভাঙবো আমি এ কারাগার,
উড়ে যাব এই নিঃসঙ্গতা থেকে
আমি গাইবো গান বিষন্নতায় ।
আমি নই দুর্বল পপলার গাছের মত
কোন বাতাসে যাবনা নড়ে ।
আমি আফগান নারী,
এইটি বুঝিয়ে দেয় হাহাকার
ইংরেজী অনুবাদ মাহনাজ বদিহিয়ান

Bangla Translation: – Tabassum Tahmina Shagufta Hussein

***

TUIGE A N-OSCLÓINN MO BHÉAL

Dán le NADIA ANJUMAN an Afganastáin (1980–2005)
Dúnmharaithe ag a fear céile is a theaghlach

Tuige a n-osclóinn mo bhéal,
tuige a gcanfainn amhrán …?
Tá fuath ag an saol dom,
cén difear, canadh nó tost?
Tuige a labharfainn go binn,
nuair nach mothaím ach an phian
Ónar bhris an tíoránach
mo phus?
Gan compánach ar an saol
níl ciall ar bith a bheith lách;
Is mar a chéile gol is gáire,
mar a chéile beatha is bás.
Spíonta le huaigneas.
buairt is cruatan,
Is cosúil gur rugadh don neamhní mé
Deirtear gur binn béal ina thost
Ach cad faoin gcroí, an amhlaidh atá?
Cén mhaith na sciatháin bhriste seo,
don té a bhfuil eitilt aici?
Is rófhada atáim i mo thost,
tá sé thar am labhairt amach.
Abraím ós íseal
i mo chroí istigh,
tugaim mo mhionn
go mbrisfidh mé an chuing,
go n-éalóidh mé ón uaigneas
go gcanfaidh mé den tsaoirse.
Ní haon ribín réidh mé, adeirim,
ag luascadh anonn is anall sa ghaoth.
Bean de chuid na hAfganastáine mé
tuige nach ligfinn uaill ghéar asam?

Aistrithe go Gaeilge ag Rua Breathnach
Translated into Gaelic by Rua Breathnach

***

NEMAM ŽELJU DA OTVORIM USTA

Autor: Nadia Anjuman, Avganistan (1980-2005)
Ubili su je muž i njegovan porodica

Nemam želju da govorim
O čemu da pevam …?
Za mene, koju život mrzi,
nema razlike kad pevam ili ne pevam.
Zašto da govorim o lepoti života
kad sam ogorčena?
Siledžijska pesnica
mi slomi vilicu.
Nemam životnog druga
-kome da budem dražesna?
Nema razlike kad govorim, smejem se,
umirem, živim…
Nametnuta mi je samoća
sa bolom i tugom,
jer sam rođena niko i ništa.
Moja usta bi trebala da budu zapečaćena.
O, srce moje, znaš da je proleće
vreme proslave.
Sta ću da radim sa sputanim krilom
kad mi ne da da letim?
Ćutala sam predugo,
ali nikad nisam zaboravila melodiju.
Svaki put kad srce
šapuće pesmu
posećam sebe
da ću jednog dana slomiti kavez,
odleteti iz ove osamljenosti
i pevati kao melanholik.
Nisam slabašna topola
koju može da poljulja bilo koji vetar.
Ja sam Avganistanka
za mene samo
naricanje ima smisla.

Preveo Mahnaz Badihian-Stanlei Barken
Sa engleskog prevela S. Piksiades
Translated into Serbian by S. Piksiades

***

НЕМАМ ЖЕЛБА УСТА ДА ОТВОРАМ
Од НАДЈА АЊУМАН Авганистан (1980–2005)
Убиена од сопругот и од неговото семејство

Немам желба уста да отворам,
за што ли да пеам. . . ?
Јас – омразената од животот.
Сеедно е дали ќе пеам или не.
Зошто да зборувам за сладост,
кога чувствувам горчина?
Ох, тупаницата на опресорот
устата ми ја скрши.
Немам животен сопатник
— кому ли да му бидам слатка?
Сеедно е дали ќе зборувам, дали ќе се смеам,
дали ќе умрам, дали ќе живеам.
Моја исчанчена осаменост.
Со тага и жал,
родена сум за ништо.
Устата треба да ми биде запечатена.
О, срце мое, знаеш дека е пролет
и време е за славење.
Но што можам јас да направам со заробено крило
кое не ми дава да летам?
Предолго молчам,
но никогаш не ја заборавам мелодијата.
Постојано ги шепотам
песните од моето срце
за да ме потсетуваат
на денот кога ќе го скршам овој кафез
и ќе одлетам од оваа осаменост
и ќе запеам меланхолично.
Не сум јас слаба топола
која ќе се заниша и од најмал ветер.
Јас сум жена авганистанка
и единствено има смисла гласно да плачам.

Превод на англиски: Маназ Бадијан – Стенли Баркан
Превод од англиски на македонски: Даниела Андоновска-Трајковска
Translated by Mahnaz Badihian – Stanley Barkan/ Translated into Macedonian: Daniela Andonovska Trajkovska

***

Ցանկություն չկա բերան բացելու
Նադյա Անջուման, Աֆղանստան(1980–2005)
Սպանվել է՝՝ ամուսնու և ընտանիքի կողմից

Երգել ինչի ՛մասին,
ցանկություն չկա բերան բացելու…
Ես ատելի եմ կյանքի համար:
Երգել, թե ոչ, չկա տարբերություն:
Ինչու երգել քաղցրորեն,
երբ դառնություն կա միայն:
Կեղեքիչի բռունցքը
ջարդել է բերանն իմ:
Չունեմ կյանքի ընկեր,
ո՞ւմ համար լինեմ սիրելի:
Խոսել, թե ծիծաղել,
ապրել, թե մեռնել,
միևնույն է արդեն:
Իմ լարված մենությունն է միայն՝
վշտով ու տխրությամբ լի:
Ես ծնվել եմ ոչնչի համար.
բերանս պիտի կողպված լինի:
Օհ, սիրտ իմ, դու գիտես, որ գարուն է՝
ու ժամանակն է տոնական,
ինչպե՞ս կոտրված թևերով թռչել:
Ես շատ երկար եմ լուռ մնացել,
բայց չեմ մոռացել մեղեդին:
Ամեն պահ երգեր եմ
շշնջում իմ սրտում,
որոնք հիշեցնում են, թե կգա օրը՝
կկոտրեմ այս վանդակը,
մենությունից դուրս կթռչեմ
ու կերգեմ երգեր թախծալի:
Ես թույլ բարդի չեմ,
որ ցնցվում է ցանկացած քամուց:
Ես աֆղան կին եմ
և լոկ ողբալը իմաստ ունի:

Թարգմանեց Մահնազ Բադիհեան-Սթեյնլի Բարքանը:
Անգլերենից հայերեն թարգմանեց Արմենուհի Սիսյանը:
Հայերեն թարգմանությունը՝ Արմենուհի Սիսյանի
Translated into Armenian by Armenuhi Sisyan

***

SEBUAH PUISI

Oleh: NADIA ANJUMAN Afghanistan (1980-2005)
Tewas ditangan suami dan keluarga suaminya

Tiada hasrat untuk buka mulut
Apa yang harus aku nyanyikan …?
Aku yang dibenci oleh kehidupan.
Tidak ada bedanya bernyanyi atau tak bernyanyi.
Mengapa aku harus bertutur manis,
Ketika aku rasa pahit?
Oh, pesta penindasan
Membungkam mulutku.
Aku tak memiliki sesiapa dalam hidupku
Kepada siapa aku perlu bertutur dengan manis?
Tiada ada bedanya bicara, tertawa,
Untuk mati atau untuk menjadi.
Aku dengan kesendirianku yang menegangkan.
Dengan kesengsaraan dan kesedihan.
Aku dilahirkan untuk ketiadaan.
Mulutku harus dibungkam.
Oh hatiku, tahukah kau ini musim semi
Waktunya untuk diperingati.
Apa yang harus aku lakukan dengan sayap yang terperangkap,
yang melarang aku terbang?
Aku telah membisu begitu lama,
Tapi aku tak pernah melupakan nada dan irama,
Karena setiap waktu aku membisikkan
Lagu-lagu dari kalbuku,
Mengingatkan diriku sendiri dari
hari yang akan aku koyak sangkar ini,
Terbang dari sepiku
Dan menyanyi dengan nada sendu
Aku bukan pohon poplar yang lemah dan layu
Yang terguncang oleh angin.
Aku adalah perempuan Afghan,
masuk akal untuk mengerang

Translated into Indonesian by Lily Siti Multatuliana

***

رَغْبَةَ لَدَّي فِي فَتْحِ فَمِي
ناديا نجومان أفغانستان (1980-2005)
قُتلت على يد زوجها وعائلته
KEBAIKAN MISTERI

لَا رَغْبَةَ لَدَّي فِي فَتْحِ فَمِي
مَاذَا ُغَنِّي آَهٍ. . . ؟
أَنَا مَنِ كَرِهَتْها الأُغْنِيَات
لَافَرْقَ إِن كُنْتُ أُغَنِّي أَمْ لا
أَنَا مَنْ كرَهْتَها الحَيَاة.
لَا فَرقَ فِي الغِنَاءِ أم لا
لْمَاذَا أَتَحَدَّثُ عَنِ الطَّعْمِ الحُلُو
عِنْدَمَا اَشْعُرُ بِالَمرَارَة؟
آَهٍ، لَكْمَةُ الظَّالِمِ
كسَرَتْ فَمِي.
وَحِيدةٌ أَنَا
– لِمَنْ يُمْكِنُنِي أَنْ أَكُونَ لَطِيفَة؟
لَا فَرقَ فِي الكَلَامِ ،
وَالضَّحِكِ ، وَالمَوت ، والحَيَاة.
آَهٍ يَا وِحْدتِي المُرْتَابَة.
بِحُزْنٍ وَشَجَنٍ وُلِدْتُ مِنْ أَجْلِ اللاشَيَء.
يَجِبُ أَنْ يَكُون فَمِي مُغْلَقًا.
آَهٍ يَا قَلْبِي ، أَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ الرَّبِيعَ قد حَانَ
وَحَانَ مَعَهُ وَقْتُ الإِحْتِفَال.
مَاذَا أَفْعَلُ بِجَنَاٍح مُشَبَّكٍ
لَا يَسْمَحُ لِي بِالطَيَران؟
بَقَيتُ صَامِتًةٌ لِفَتْرَة طَويلَة
لَكِنَّنَي لَمْ أَنْسَى الَّلحْنَ أَبَدًا.
كُلَّ لحَظْةَ تَهْمِسُ فِيها الأَغَانِي مِن قَلْبِي
تُذَكِرُني بِه
ذلك اليَوْمِ الذِي سَأَكْسِرُ فِيه هَذَا القَفَصْ
لأَطِيُر مِن هَذِه الوِحْدة….
لَأُغَنِي مِثْلَ الكَئِيب.
أَنَا لَسْتً شَجَرَة حُورٍ ضَعِيفَة
تَهُزُّهَا أَّيَّ رِيح.
أَنَا امْرأَةٌ أَفْغَانِيةٌ مِن الطَّبِيعِي أَنْ تَبْكِي.

ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة
Malayan translation by Dr. Irwan Abu Bakar

***

NO DESITJO OBRIR LA BOCA

No desitjo obrir la boca
Què és el que podria cantar?
Jo, a qui la vida odia,
tant me fa cantar o callar.
És que he de parlar de dolçor
quan és tanta l’amargor que sento?
Ai, el puny de l’opressor
m’ha colpejat la boca.
Sense ningú al meu costat a la vida
¿A qui dedicaré la meva tendresa?
Tant em fa parlar, riure,
morir, existir.
Jo i la meva forçada solitud
amb el meu dolor i la meva tristesa.
He nascut per al no-res
la meva boca hauria d’estar segellada.
Oh cor meu, ja saps que és primavera
i temps de celebració.
Què puc fer amb una ala presonera,
que no em deixa volar?
Porto molt temps en silenci,
però mai vaig oblidar la melodia
que no paro de xiuxiuejar.
Les cançons que brollen del meu cor
em recorden que algun dia
trencaré la gàbia.
Volant sortiré d’aquesta solitud
i cantaré amb malenconia.
No sóc un fràgil àlber
sacsejat pel vent.
Sóc una dona afganesa
Sóc una dona afganesa i haig d’udolar.

NADIA Anjuman (Herat, Afganistan, 1980-2005)
*Poeta i periodista afganesa, impulsora dels drets de les dones,
assassinada a cops pel seu espòs i la família d’aquest.

Traducció al català: Natalia Fernández Díaz-Cabal
Translated into Catalan by Natalia Fernández Díaz-Cabal

***

SINA HAJA KUFUNGUA MDOMO

Mtunzi NADIA ANJUMAN
Afghanistan (1980-2005)

Sina haja kufungua mdomo, kwa kweli nauliza, ni wimbo gani huu ambao ningeuimba…?
Mimi nimedharauliwa na maisha. Hamna tofauti, kuimba ama kutoimba.
Ni haja gani kuwa na maneno tamu, na ilhali niko na uchungu rohoni?
Ngumi za wanaonyanyasana tayari zishanipasua mdomo.
Hata rafiki wa roho maishani sina. Ni nani huu, nauliza, ambaye nitaweza kupatia utamu wangu?
Hamna tofauti kati ya kuongea, kucheka, kufa na kuishi.
Najikaza kivyangu tu, kwa majonzi na hofu. Nilizaliwa patupu.
Mdomo wangu unastahili kukaa kimya.
Ewe roho yangu, wajua sasa ni msimu wa chemchemi, mazao na kusherehekea.
Ni nini hii ningewahi kufanya, na mbali ubawa wangu umenaswa na mimi siwezi kupaa angani?
Nimenyamaza kwa mda mrefu sana, lakini kamwe sijasahau utamu wa wimbo.
Wakati mwingi, mimi huimba kwa kunongona nyimbo kutoka ndani ya roho,
Zinanikumbusha siku ile nitavunja vizuizi, nipate uhuru kutoka ngome hii, nipae juu kutoka huu upweke na niimbe kwa unyongonyevu.
Mimi sio mti usio na nguvu, ambao unatingizwo na upepo wowote.
Mimi ni mwanamke wa Afghanistan – nifanyalo ni kupiga mayowe.

Translated into Kiswahili by Bob Mwangi Kihara

***

AĞZIMI AÇMA İSTEĞİM YOK

Nadia ANJUMAN (1980-2005) – Afganistan
Kocası ve kocasının ailesi tarafından öldürülmüştür

ağzımı açma isteğim yok
hangi şarkıyı söyleyeceğim ki?
hayatın nefretle dışladığı ben, ben
şarkı söylesem de fark etmez
söylemesem de…
neden tatlardan bahsedeyim
ben acılara gark olmuşken
ah, kırdı çenemi zalimin yumruğu
bir hayat arkadaşım yok bu hayatta
kime tatlı olayım ki?
farksız konuşmak ve gülmek
ölmek ve yaşamak
gam ve kederle
gerilmiş yalnızlığım
hiçliğe doğmuşum
mühürlenmeli ağzım
ah kalbim, biliyorsun şimdi bahar
ve şölen zamanı
ne yapabilirim
uçmama izin vermeyen
kırılmış bir kanatla?
çok uzun zamandır sessizim
ama asla unutmadım tınıyı
mırıldanıyorum her an
kalbime kazılmış şarkıları
anımsatıyor bana onlar
bu kafesi kıracağım günü
ve bir dertli gibi şarkılar söyleyerek
uçarak bu yalnızlıktan kurtulacağımı
her rüzgârda sallanan
ince kavak ağacı değilim ben
ben bir Afgan kadınım
anlamlı tek şey ulumak

İngilizceden Türkçeye çeviri: Muhsine Arda
Translated into Turkish by Muhsine Arda

(Nadia Anjuman)

Recueil: ITHACA 696
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/

FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02

Une coupe … (Santoka)

Illustration
    

une coupe, plus de différence entre l’est et l’ouest
deux coupes, plus de différence entre jadis et aujourd’hui
trois coupes, plus de différence entre moi et autrui

***

(Santoka)

 

Recueil: Santoka Zen Saké Haïku
Traduction: Cheng Wing fun & Hervé Collet
Editions: Moundarren

Quand parviendra-t-il à comprendre (Pûran Singh)

    
Quand parviendra-t-il à comprendre

Nuit et jour
Il
Ne cessa de lutter
Avec les briques, le ciment, les pierres
Ne cessa de bâtir les maisons, les palais, les belles demeures des gens
Mais
Jamais il ne put fabriquer sa propre maison
Oui,
Il éleva ses enfants
Avec le blé, le riz et les légumineuses
Qu’il ramenait dans le pan de sa tunique
Il les fit éduquer et
Rêva
De les voir devenir de grands hommes.
Le rêve se réalisa
Ses enfants eurent des maisons, des palais, de belles demeures
En les contemplant
Il
Se mit à vaciller de joie
Et alla au temple
Commença à baiser les pieds
Des divinités qui s’y tenaient.
Je
Pleurai
Sur cette coutume qu’il avait faite sienne
Quand
Parviendra-t-il à comprendre
La différence entre les divinités du temple
Et
Ses efforts?

(Pûran Singh)

 

Recueil: Pour une poignée de ciel Poèmes au nom des femmes dalit (Intouchable)
Traduction: Traduit du Hindi par Jiliane Cardey
Editions: Bruno Doucey

LES MATINS SONT DES MAINS… (Georges Jean)

    

LES MATINS SONT DES MAINS…

Les matins sont des mains creusées comme les vagues
Des bassins d’autrefois

Nos bateaux y faisaient de fabuleux voyages
Qui ne s’achèvent pas

Les visages ouverts par les dents du soleil
Viennent entre deux eaux sourire à la poussière

Des voix sous la fenêtre épèlent une histoire
Personnages de mes féeries

Avec l’odeur de vertige du foin qu’on rentre
Dans la grange remplie de mort

Des enfants dans la cour
Miettes de poignards croisés dans les vertèbres

Alors des larmes gonflent les paupières du jour
Et les paroles s’usent
À effacer la différence.

(Georges Jean)

Les Mots du ressac, 1975

 

Recueil: Je est un autre Anthologie des plus beaux poèmes sur l’étranger en soi
Traduction:
Editions: Seghers

Plus jamais de chambre pour nous (Louise de Vilmorin)

Plus jamais de chambre pour nous,
Ni de baisers à perdre haleine
Et plus jamais de rendez-vous
Ni de saison, d’une heure à peine,
Où reposer à tes genoux.

Pourquoi le temps des souvenirs
Doit-il me causer tant de peine
Et pourquoi le temps du plaisir
M’apporte-t-il si lourdes chaînes
Que je ne puis les soutenir ?

Rivage, oh ! rivage où j’aimais
Aborder le bleu de ton ombre,
Rives de novembre ou de mai
Où l’amour faisait sa pénombre
Je ne vous verrai plus jamais.

Plus jamais. C’est dit. C’est fini
Plus de pas unis, plus de nombre,
Plus de toit secret, plus de nid,
Plus de lèvres où fleurit et sombre
L’instant que l’amour a béni.

Quelle est cette nuit dans le jour ?
Quel est dans le bruit ce silence ?
Mon jour est parti pour toujours,
Ma voix ne charme que l’absence,
Tu ne me diras pas bonjour.

Tu ne diras pas, me voyant,
Que j’illustre les différences,
Tu ne diras pas, le croyant,
Que je suis ta bonne croyance
Et que mon coeur est clairvoyant.

Mon temps ne fut qu’une saison.
Adieu saison vite passée.
Ma langueur et ma déraison
Entre mes mains sont bien placées
Comme l’amour en sa maison.

Adieu plaisirs de ces matins
Où l’heure aux heures enlacée
Veillait un feu jamais éteint.
Adieu. Je ne suis pas lassée
De ce que je n’ai pas atteint.

(Louise de Vilmorin)

Illustration: Edvard Munch

 

Toi qui étais instituteur explique-nous (Anthony Lhéritier)

Toi qui étais instituteur
Explique-nous, tu dois savoir

Que voulez-vous que je vous dise ?
Les morts sont morts, je ne sais pas
Je ne vois pas

Je ne vois plus les différences
Je ne vois plus bien les distances
Entre l’arbre et le ciel
Entre le ciel et le soleil

Que voulez-vous que je vous dise ?
Je ne sais où finit la branche
Où commence l’oiseau
Ni où son chant commence

Un seul corps et un seul esprit
Les morts sont morts et nous aussi.

Jezuz pegen braz ve
Plijadur an ene.

(Anthony Lhéritier)

Illustration: ArbreaPhotos

 

La différence entre les choses et les événements (Carlo Rovelli)

Illustration: Robert Doisneau
    
La différence entre les choses et les événements,
c’est que les choses perdurent dans le temps.
Les événements ont une durée limitée.

Le prototype d’une « chose » est une pierre :
nous pouvons nous demander où elle sera demain.

Tandis qu’un baiser est un « événement ».
Se demander où se trouvera le baiser demain n’a pas de sens.

Le monde est fait de réseaux de baisers, pas de pierres.

(Carlo Rovelli)

 

Recueil: L’ordre du Temps
Traduction: Sophie Lem
Editions: Flammarion

La belle France (Jean Villard–Gilles)

    
La belle France

Sur la route du passé
Vois-tu venir la France ?
Quelle belle garce, la riguedondé
Dans ses beaux habits brodés
Couleur d’espérance !
Elle a les yeux étoilés
Quand elle marche, elle danse !
Forte en gueule, l’esprit salé
Quel air ! Quelle aisance !
Sur la route du passé
Vois-tu venir la France ?
Le coeur vif, le corps racé
La rigue, la riguedondé

Vive la rose rouge

Dorée comme épis de blé
Dès son adolescence
A couché la riguedondé
Avec ces rois bien râblés
La belle alliance !
Ont ma foi bien travaillé
A chaque délivrance
Accouchait d’une cité
Terre de plaisance
Terre à vignes, terre à blé
Elle a grandi, la France
En remplissant vos greniers
La rigue, la riguedondé

Vive la rose rouge et le joli bleuet

Elle a souffert, a lutté
Pour son indépendance !
A chanté la riguedondé
L’amour et la liberté
Mais désespérance !
A vu le fruit se gâter
Là, trop d’abondance
Ici, trop de pauvreté
Trop de différence
Son grand coeur
S’est révolté
Reprenant sa balance
A rêvé d’égalité
La rigue, la riguedondé

Vive la rose rouge et le joli bleuet
Qu’à mon bouquet j’ajoute

Sur la Bastille a sauté
La Carmagnole de danse
Citoyens la riguedondé
Salut et Fraternité
Vive l’espérance !
Le soleil faisait monter
La bonne semence
Mais les gros rats empestés
Ceux de la finance
Et leurs féodalités
Oh la sinistre engeance !
Ont corrompu la cité
La rigue, la riguedondé

Vive la rose rouge et le joli bleuet
A mon bouquet j’ajoute
Un brin de blanc muguet

Mais entendez-vous monter
Du fond du grand silence
Cet appel la riguedondé !
De tous les déshérités ?
Assez de souffrances !
Mur d’argent, obscénité
Ombre sur la France
On te refera sauter
Un jour, patience !
Liberté, Egalité
Ces grands noms qui t’offensent
Redeviendront vérité
La rigue la riguedondé

Alors au soleil d’été
On verra la France
Qu’elle est belle la riguedondé
Saluant l’Humanité
Marchant en cadence
A ses grands yeux étoilés
Le ciel se fiance
Elle est comme un beau voilier
Sur la mer qui danse
Terre de la liberté
Alors pour ta défense
Tous voteront sans hésiter
La rigue la riguedondé

(Jean Villard–Gilles)