Attente (Marie Noël)

Illustration: Fanny Verne
    
Attente

J’ai vécu sans le savoir,
Comme l’herbe pousse…
Le matin, le jour, le soir
Tournaient sur la mousse.

Les ans ont fui sous mes yeux
Comme, à tire-d’ailes,
D’un bout à l’autre des cieux
Fuient les hirondelles…

Mais voici que j’ai soudain
Une fleur éclose.
J’ai peur des doigts qui demain
Cueilleront ma rose,

Demain, demain, quand l’Amour
Au brusque visage
S’abattra comme un vautour
Sur mon cœur sauvage.

Dans l’Amour si grand, si grand,
Je me perdrai toute,
Comme un agnelet errant
Dans un bois sans route.

Dans l’Amour, comme un cheveu
Dans la flamme active,
Comme une noix dans le feu,
Je brûlerai vive.
Dans l’Amour, courant amer,
Las ! comme une goutte,
Une larme dans la mer,
Je me noierai toute.

Mon cœur libre, ô mon seul bien,
Au fond de ce gouffre,
Que serai-je ? Un petit rien
Qui souffre, qui souffre !

Quand deux êtres, mal ou bien,
S’y fondront ensemble,
Que serai-je ? Une petit rien
Qui tremble, qui tremble !

J’ai peur de demain, j’ai peur
Du vent qui me ploie,
Mais j’ai plus peur du bonheur,
Plus peur de la joie

Qui surprend à pas de loup,
Si douce, si forte
Qu’à la sentir tout d’un coup
Je tomberai morte,

Demain, demain, quand l’Amour
Au brusque visage
S’abattra comme un vautour
Sur mon cœur sauvage…

………………

Quand mes veines l’entendront
Sur la route gaie,
Je me cacherai le front
Derrière une haie.

Quand mes cheveux sentiront
Accourir sa fièvre,
Je fuirai d’un saut plus prompt
Que le bond d’un lièvre.

Quand ses prunelles, ô dieux !
Fixeront mon âme,
Je fuirai, fermant les yeux,
Sans voir feu ni flamme.

Quand me suivront ses aveux
Comme des abeilles,
Je fuirai, de mes cheveux
Cachant mes oreilles.

Quand m’atteindra son baiser
Plus qu’à demi-morte,
J’irai sans me reposer
N’importe où, n’importe

Où s’ouvriront des chemins
Béants au passage,
Eperdue et de mes mains
Couvrant mon visage.

Et, quand d’un geste vainqueur,
Toute il m’aura prise,
Me débattant sur son cœur,
Farouche, insoumise,

Je ferai, dans mon effroi
D’une heure nouvelle,
D’un obscur je ne sais quoi,
Je ferai, rebelle,

Quand il croira me tenir
A lui tout entière,
Pour retarder l’avenir,
Vingt pas en arrière !…

S’il allait ne pas venir !…

(Marie Noël)

Recueil: Quelqu’un plus tard se souviendra de nous
Traduction: Lauraine Jungelson
Editions: Gallimard

L’adieu (Sapphô)

Illustration: Charles Mengin
    
L’adieu

Sans mentir je voudrais être morte.
En me quittant elle pleurait

bien des larmes. Elle m’a dit :
« Ah ! Quelle épreuve cruelle est la nôtre,
Sapphô, contre mon gré je t’abandonne. »

Et je lui répondais :
« Va et adieu, et souviens-toi
de moi, car tu sais de quels soins nous t’avons poursuivie.

Mais moi, sinon, je veux te rappeler..
.. aussi les beaux jours du passé :

les couronnes, souvent, de violettes
et de roses ensemble, de crocus,
dont tu ornais ton front, près de moi,
et les guirlandes odorantes, leurs fleurs entrelacées,
que tu jetais
autour de ta gorge fragile,

toute l’huile parfumée,
l’onguent précieux dont
tu frottais ton corps, comme une reine.

Et sur les lits moelleux,
dans mes bras, tendrement,
tu chassais hors de toi ton désir altéré.

Aux saints rites..
jamais..
nous ne faisions défaut, nous n’étions pas absentes

pour le bosquet sacré
.. et la danse..
.. et le bruit.. »

(Sapphô)

Recueil: Quelqu’un plus tard se souviendra de nous
Editions: Gallimard

LA COULEUR DE MES LARMES (Jérôme Bories-Azeau)

    
LA COULEUR DE MES LARMES

Je pleure des larmes sèches à mon coeur qui se meurt.
Ces flammes qui me lèchent ont du sang la saveur.
Je ne sais ce qui pêche et il n’est point de leurre.
La nuit me paraît fraîche, j’ai des envies d’ailleurs.

Je pleure des larmes noires en mon coeur évanoui.
Drapé dans mon peignoir, je cherche en vain l’oubli.
Les souvenirs, ce soir, me poussent á l’insomnie.
Je n’ai plus mal à boire face aux maux de la vie.

Je pleure des larmes vaines au son de mes douleurs.
Entravé par ces chaînes, j’ai le mal des fleurs.
Ce manque que je traîne atténue leurs couleurs.
Elle a quitté ma scène, engendrant la tumeur.

Je pleure des larmes grises aux sentiments passés.
Ces flammes qui attisent amertume et regrets.
Cet amour infini que je n’ai embrassé
Qu’au début de ma vie et qui s’est envolé.

Je pleure des larmes chaudes comme ses câlins,
Ses regards d’affection, ses sourires, nos matins.
Sa lune a disparu, elle était de satin.
Évanouie sa clarté, interrupteur éteint.

Je pleure des larmes blanches au vide immaculé.
Ces flammes sont des lames aux dents trop aiguisées.
Ce désert de tendresse à jamais irrigué
Des sanglots de l’amour qu’on n’a pu se donner.

(Jérôme Bories-Azeau)

Recueil: Anthologie poétique 2019 volume 2
Editions: Flammes Vives

J’ai la fureur d’aimer (Paul Verlaine)

    
J’ai la fureur d’aimer

J’ai la fureur d’aimer. Mon cœur si faible est fou.
N’importe quand, n’importe quel et n’importe où,
Qu’un éclair de beauté, de vertu, de vaillance
Luise, il s’y précipite, il y vole, il s’y lance,

Et, le temps d’une étreinte, il embrasse cent fois
L’être ou l’objet qu’il a poursuivi de son choix;
Puis, quand l’illusion a replié son aile,
Il revient triste et seul bien souvent, mais fidèle,

Et laissant aux ingrats quelque chose de lui,
Sang ou chair. Mais, sans plus mourir dans son ennui,
Il embarque aussitôt pour l’île des Chimères
Et n’en apporte rien que des larmes amères

Qu’il savoure, et d’affreux désespoirs d’un instant,
Puis rembarque. – Il est brusque et volontaire tant
Qu’en ses courses dans les infinis il arrive,
Navigateur têtu, qu’il va droit à la rive,

Sans plus s’inquiéter que s’il n’existait pas
De l’écueil proche qui met son esquif à bas.
Mais lui, fait de l’écueil un tremplin et dirige
Sa nage vers le bord. L’y voilà. Le prodige

Serait qu’il n’eût pas fait avidement le tour,
Du matin jusqu’au soir et du soir jusqu’au jour,
Et le tour et le tour encor du promontoire,
Et rien ! Pas d’arbres ni d’herbes, pas d’eau pour boire,

La faim, la soif, et les yeux brûlés du soleil,
Et nul vestige humain, et pas un cœur pareil !
Non pas à lui, – jamais il n’aura son semblable –
Mais un cœur d’homme, un cœur vivant, un cœur palpable,

Fût-il faux, fût-il lâche, un cœur ! quoi, pas un cœur !
Il attendra, sans rien perdre de sa vigueur
Que la fièvre soutient et l’amour encourage,
Qu’un bateau montre un bout de mât dans ce parage,

Et fera des signaux qui seront aperçus,
Tel il raisonne. Et puis fiez-vous là-dessus ! –
Un jour il restera non vu, l’étrange apôtre.
Mais que lui fait la mort, sinon celle d’un autre ?

Ah, ses morts ! Ah, ses morts, mais il est plus mort qu’eux !
Quelque fibre toujours de son esprit fougueux
Vit dans leur fosse et puise une tristesse douce;
Il les aime comme un oiseau son nid de mousse;

Leur mémoire est son cher oreiller, il y dort,
Il rêve d’eux, les voit, cause avec et n’en sort
Plein d’eux que pour encor quelque effrayante affaire.
J’ai la fureur d’aimer. Qu’y faire ? Ah, laisser faire!

(Paul Verlaine)

Recueil: Poésies Verlaine
Editions: Hachette

APRÈS LE RÉCITAL (Miguel Oscar Menassa)

Illustration: Miguel Óscar Menassa
    
Poem in French, English, Spanish, Dutch and in Albanian, Arabic, Bangla, Catalan, Chinese, Farsi, Filipino, German, Greek, Hebrew, Hindi, Icelandic, Indonesian, Italian, Irish, Japanese, Kiswahili, Kurdish, Macedonian, Malay, Polish, Portuguese, Romanian, Russian, Sardo, Serbian, Sicilian, Tamil, Urdu

Picture from Miguel Óscar Menassa

Poetry without borders 757 AFTER THE RECITAL
MIGUEL OSCAR MENASSA, Argentina 1949

from „La patria del poeta”

– All translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt –

***

APRÈS LE RÉCITAL

C’est fini, j’ai lu, tout est terminé.
Sans aucun doute un ami m’embrassera,
fort, avec fougue et une ombre de nostalgie,
des enlacements qui vous disent : tout était bien.

Ouvertement, humiliée par mes vers, une femme,
qui avant que je ne parte traverse le couloir latéral,
se jettera dans mes bras avec la plus grande détermination
comme une bombe désorientée à mes yeux.

Ensuite viennent les verres de vin chaleureux,
regards et discours, mouillés d’une larme,
comme une tendresse fraternelle envers le poète.

Après tombe la nuit pour montrer ma solitude
et aucun vers ne sera capable de faire comprendre mon état.
Pourquoi ai-je volé si haut, amoureux, pour retomber si seul ?

(Miguel Oscar Menassa)

(Argentine 1949)
Traduction Elisabeth Gerlache

***

AFTER THE RECITAL

That’s it, I’ve recited, it’s all over.
Now, surely, a friend will embrace me,
with strength, with fury, with slight nostalgia,
hugs that tell you: it’s all right like this.

Some woman, open, dazzled by my verses,
crossing that side aisle, before I leave,
will throw herself into my arms, with the utmost firmness,
like a bewildered bomb against my eyes.

Then there will be those glasses of passionate wine,
and glances and words wet by a weeping,
like a thing of brotherly tenderness for the poet.

Later the night will come to show my solitude,
and there will be no verse for me to understand
why did I fly so high, in love, to fall so alone?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Translated by Stanley Barkan

***

DESPUÉS DEL RECITAL

Ya está, ya recité, ya pasó todo.
Ahora, seguramente, un amigo me abrazará,
con fuerza, con furia, con leve nostalgia,
abrazos que te dicen: todo está bien así.

Alguna mujer, abierta, envilecida por mis versos,
cruzando ese pasillo lateral, antes de irme,
se lanzará a mis brazos, con la mayor firmeza,
como una desorientada bomba contra mis ojos.

Después habrá esas copas de vino apasionado,
y miradas y palabras humedecidas por un llanto,
como una cosa de ternura fraternal para el poeta.

Vendrá luego la noche para mostrar mi soledad
y no habrá verso que comprender me hiciera
¿por qué volé tan alto, enamorado, para caer tan solo?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)

***

NA HET RECITAL

Het is gebeurd, ik heb gelezen, het is allemaal voorbij.
Een vriend zal mij nu ongetwijfeld omhelzen,
krachtig, onstuimig en met een zweem van nostalgie,
omhelzingen die je zeggen: het was allemaal goed.

Een vrouw, openhartig, vernederd door mijn verzen,
die vóór ik zal vertrekken de zijgang oversteekt,
zal zich met de grootste vastberadenheid in mijn armen werpen,
zoals een gedesoriënteerde bom in mijn ogen.

Dan komen die glazen hartstochtelijke wijn,
blikken en woorden, bevochtigd door een traan,
zoals iets van broederlijke tederheid voor de dichter.

Daarna valt de nacht om mijn eenzaamheid te tonen
en zal er geen vers zijn om mijn toestand te begrijpen.
Waarom vloog ik zo hoog, verliefd, om zo eenzaam te vallen?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentinië 1949)
Vertaling Germain Droogenbroodt

***

PAS RECITALIT

Kaq ishte, recitova, shfaqja mbaroi.
Tani, me siguri, një mik do t’më përqafojë,
me forcë, me tërbim, me nostalgji të lehtë,
përqafime që të thonë: çdo gjë shkon mirë.

Një grua, e çiltër, e mahnitur nga vargjet,
duke kaluar rreshtin anësor, përpara se të iki,
do të më hidhet në krahë, me vendosmëri,
si një bombë e hutuar kundrejt syve të mi.

Pastaj do të vijojnë gota vere pasionante,
shikime dhe fjalë të lagura nga një e qarë,
si një ndjesi e butë vëllazërore për poetin.

Më vonë nata do të tregojë vetminë time,
dhe nuk do të ketë asnjë varg që unë të kuptoj
pse fluturova lart, që kaq i vetmuar të ndihem në tokë?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argjentinë 1949)
Translation into Albanian: Irma Kurti

***

بَعْدَ الإِلْقَاءِ

انْتَهَيتُ، وَقَرأتُ كُلَّ شَيءٍ
الآنْ سَوفَ يُعَانِقُني أَحَدُ الأصْدِقَاء، طَبْعًا
بِشِدَّةٍ، بِقُوَّةٍ، مَعَ حِنِينٍ نَاعِمٍ
ذَلك العِنَاقُ الذِي يُخْبِرُكَ، بَأنَّ كُلَّ شَيءٍ كَانَ رَائِعًا

تَنْبَهِرُ بَأبيَاتِيَ …إْمْرَاةٌ مِنْ بَينِ الحُضُورٍ، تَبدُو غَيَرمُتَحَفِّظَةٌ ،
وَهي تَمُرُّ مِن ذَلِك الرِّوَاقِ، قَبْل أَن أُغَادِر
مَعَ كِثيرٍ مِن القَصْدِ
وَكَمِثلِ قُنْبُلَةٍ طَائِشَةٍ عَلَى عَينِي
يَبدًو أَنَّهَا سَوفَ تُلْقِي بِنَفْسِهَا بَين ذِرَاعيَّ…

وَسوفَ يَكُونُ هُنَالِك كُؤُوسٌ مِن النَّبِيذِ العَاطِفِيَ
وَنَظَرَاتٍ وَكَلِمَاتٍ مُبَلَّلَةٍ بِالدُّمُوعِ
كَمِثْلِ شَيءٍ مِن الحَنَانِ الأُخَوي اتْجِاهِ الشَّاعِرِ

فِي هَزِيعٍ مِن الليلِ الذي سَيَأتِي لُيُظْهِرَ وِحْدَتِي
لَنْ يَكُونَ لِي بَيتًا وَاحِدًا لِأَفْهَمَهُ…

لِمَاذَا حَلَّقْتُ عَالِيًا فْي الحُبِّ لَأَحُطَّ وَحِيدًا؟

ميغال أوسكار ميناسا (MIGUEL OSCAR MENASSA)، الأرجنتين 1949
ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة(ABDELKADIR KECHIDA
Translated into Arab by Mesaoud Abdelkader

***

আবৃত্তির পরে

এই যে, আমি আবৃত্তি করলাম, সব হলো শেষ ।
এখন, নিশ্চিত, একটি বন্ধু আমায় করবে আলিঙ্গন,
সাথে নিয়ে শক্তি, ক্রোধ, সামান্য একটু
স্মৃতিচারণ,
আলিঙ্গন যা তোমায় বলে: এইভাবে সব ঠিক আছে ।

কিছু নারী, খোলামন, বিমোহিত আমার কবিতার
চরণে,
পার হয়ে যায় পাশের করিডর, আমার প্রস্থানের আগে,
আর নিজেকে ছুড়ে দেবে আমার বাহু ডোরে, সাথে নিয়ে সর্বোচ্চ দৃঢ়তা,
ঠিক যেন আমার চোখের বিপরীতে বুদ্ধিভ্রষ্ট বোমার
মত ।

তখন সেখানে থাকবে, আবেগের মদে ভরা
পানপাত্র গুলি,
এবং অশ্রু জলে সিক্ত চোখের পলক আর
শব্দমালা,
ঠিক যেন ভাতৃ সম কোমলতায় একটি জিনিস একজন কবির জন্য ।

পরে রাত আসবে আমার একাকীত্ব
দেখাতে,
আর সেখানে থাকবেনা কোন কবিতার পংক্তি আমায় বোঝাতে
কেন যে আমি উড়ে গেছিলাম, ভালোবাসার এত ঊর্ধ্বে, শুধু নিচে একা পড়ার জন্য?

মিগুয়েল অস্কার মেনাসা (আর্জেন্টিনা 1949)
অনুবাদ: জার্মেইন ড্রুজেনব্রুডট – স্ট্যানলি বারকান
Bangla translation: Tabassum Tahmina Shagufta Hussein

***

DESPRÉS DEL RECITAL

Ja està, ja he recitat, ja ha passat tot.
Ara, segurament, un amic m’abraçarà,
amb força, amb fúria, amb lleu nostàlgia,
abraçades que et diuen: tot està bé així.

Alguna dona, oberta, envilida pels meus versos,
creuant aquest passadís lateral, abans de marxar,
es llançarà als meus braços, amb la fermesa més gran,
com una desorientada bomba contra els meus ulls.

Després hi haurà aquestes copes de vi apassionat,
i mirades i paraules humitejades per un plor,
com una cosa de tendresa fraternal per al poeta.

Vindrà després la nit per mostrar la meva soledat
i no hi haurà vers per fer-me entendre
per què vaig volar tan alt, enamorat, per caure tan sol?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina-1940)
Traducció al català: Natalia Fernández Díaz-Cabal

***

朗诵会结束后

就这样，我已朗诵了，都结束了。
现在，肯定的，一个朋友会拥抱我，
带着力量，带着愤怒，带着轻微的怀旧，
拥抱告诉你：这样就好。

某位女人，敞开心扉，倾倒于我的诗句，
我离开之前，她跨越侧过道，
以最坚定的态度，就要投入我的怀抱，
像一颗迷惑的炸弹落向我的眼睛。

然后就是那些杯热情的葡萄酒，
和被哭泣打湿的眼神和话语，
对诗人就像是兄弟般温柔的一件事。

晚些时候，夜晚就将展现我的孤独，
且不会有任何诗句供我理解
为啥我飞得那么高，爱情中，独自坠落？

原 作：阿根廷 米格尔·奥斯卡·梅纳萨（1949年）
英 译：比利时 杰曼·卓根布鲁特
Translated into Chinese by Willam Zhou

***

بعد از خواندن

همین است، خوانده ام، تمام شد
اکنون، مطمئناً دوستی در آغوشم خواهد گرفت،
با قدرت، با خشم، با کمی دلتنگی،
در آغوش گرفتنی که به شما می‌گوید: همین‌طور درست‌ است.

یک زن آشکارا، متحیر از اشعار من
از آن راهروی فرعی عبور می‌کند، قبل از اینکه محل را ترک کنم،
خود را در نهایت ثبات به آغوشم خواهد انداخت
مثل بمبی سرگردان جلوی‌ چشمانم.

سپس آن لیوان‌های شراب پرشور خواهد بود
و نگاه‌ها و کلمات که از اشک خیس خواهند شد
مانند لطافت برادرانه برای شاعر.

بعداً شب خواهد آمد تا تنهایی‌ام را نشانم دهد
و شعری برای من نخواهد بود تا بفهمم
چرا آنقدر در عشق بلندپروازی کردم، که چنین به تنهایی سقوط کنم.

میگل آسکار میناسا، آرژانتین،
ترجمه: سپیده زمانی
Translated into Farsi by Sepideh Zamani

***

PAGKATAPOS NG PANANALAYSAY

Hayan, binigkas ko na,tapos na.
Paniguro,yayakapin ako ng isang kaibigan nang may lakas, nang may galit, nang may bahagyang pagkapanglaw mga yakap na nagsasabi sayo: ayos lang yan ganyan.
Ang ibang babae,maunawain,nasilaw sa aking mga talata tinawid ang gilid ng pasilyo, bago ako lumisan, yayakapin ako ng buong higpit na tila nalilitong bomba laban sa aking mga titig.

Pagkatapos hayon ang mga baso ng nakalalasing na alak, mga sulyap at salitang basa sa pagtangis, tulad ng isang bagay na paglalambing kapatid sa isang makata.

Di-kalaunan ang gabi ay darating upang ipakita ang aking pag-iisa, at wala ng berso para sa akin upang unawain bakit ako lumipad ng napakataas, umibig, upang mahulog mag-isa?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Isinalin ni Eden Soriano Trinidad-Pilipinas

***

NACH DER LESUNG

Das war’s, ich habe vorgetragen, es ist alles vorbei.
Jetzt wird mich sicher ein Freund umarmen,
mit Kraft, mit Wut, mit leichter Wehmut,
Umarmungen, die dir sagen: Es ist gut so.

Eine Frau, von meinen Versen erniedrigt,
will sich, den Seitengang überquerend, bevor ich gehe,
in meine Arme werfen
in wilder Entschlossenheit,
wie eine verirrte Bombe gegen meine Augen.

Danach wird es Gläser mit feurigem Wein geben,
Blicke und Worte, von Tränen benetzt,
wie eine Anmutung von brüderlicher Zärtlichkeit für den Dichter.

Später kommt dann die Nacht um meine Einsamkeit zu zeigen
und es wird keinen Vers geben, der mich verstehen lässt:
Warum flog ich so hoch, verliebt, um nun so allein zu fallen?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Übersetzung Germain Droogenbroodt –Wolfgang Klinck

***

ΜΕΤΑ ΤΟ ΡΕΣΙΤΑΛ

Αυτό ήταν, απήγγειλα, αυτό ήταν.
Τώρα, σίγουρα, κάποιος φίλος θα μ’αγκαλιάσει
δυνατά και με μανία και λεπτή νοσταλγία
αγκαλιές που λένε: Μια χαρά τα είπες.

Μια γυναίκα ζαλισμένη απ’ τους στίχους μου
θα διασχέσει το διάδρομο και πριν φύγω
θα πέσει στην αγκαλιά μου τόσο έντονα
σαν τρελαμένη βόμβα στα μάτια μου.

Και μετά θα έρθουν τα γυαλιά γεμάτα κρασί πάθους
και ματιές και λέξεις απ’ τα δάκρια νωπές
σαν αδελφική τρυφερότητα που την αξίζει ο ποιητής.

Αργότερα η νύχτα θα `ρθει να υποδείξει τη μοναξιά μου
και δεν θα υπάρχουν άλλοι στίχοι για να καταλάβω
γιατί πετούσα από αγάπη στα σύννεφα, για ν’ απομείνω τόσο μόνος;

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Translated into Greek by Manolis Aligizakis

***

אחרי ערב קריאת שירה / מיגואל אוסקר מנסה
MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)

זֶהוּ זֶה, קָרָאתִי שִׁירָה, הַכֹּל נִגְמַר.
עַכְשָׁו, בֶּטַח, חָבֵר יְחַבֵּק אוֹתִי,
בְּכֹחַ, בְּזַעַם, בְּנוֹסְטַלְגִּיָּה קַלָּה,
חִבּוּקִים שֶׁאוֹמְרִים לְךָ: הַכֹּל בְּסֵדֶר כָּכָה.

אֵיזוֹ אִשָּׁה, פְּתוּחָה, מְסֻחְרֶרֶת מִשּׁוּרוֹתַי,
חוֹצָה אֶת הַמַּעֲבָר הַצְּדָדִי הַזֶּה, לִפְנֵי שֶׁאֲנִי עוֹזֵב,
תַּשְׁלִיךְ אֶת עֲצְמָה אֶל זְרוֹעוֹתַי, בְּתַקִּיפוּת רַבָּה,
כִּפְצָצָה נְבוֹכָה כְּנֶגֶד עֵינַי.

וְאָז תִּהְיֶינָה אוֹתָן כּוֹסוֹת יַיִן מְלֵא תְּשׁוּקָה,
וּמַבָּטִים וּמִלִּים לַחוֹת מִדְּמָעוֹת,
כְּמוֹ דָּבָר שֶׁל רֹךְ אַחְוָתִי לַמְּשׁוֹרֵר.

אַחַר כָּךְ יַגִּיעַ הַלַּיְלָה לְהַרְאוֹת אֶת בְּדִידוּתִי,
וְלֹא תִּהְיֶה שׁוּם שׁוּרָה עֲבוּרִי לְהָבִין
מַדּוּעַ עַפְתִּי לְמַעְלָה כָּל כָּךְ, מְאֹהָב, כְּדֵי לִפֹּל כָּל כָּךְ לְבַד?

תרגום מספרדית לאנגלית:
ג’רמיין דרוגנברודט וסטנלי ברקן
תרגום מאנגלית לעברית: דורית ויסמן
הציור של המשורר

ברית / טאראס שֶׁבְצֶ’נְקוֹ, אוקראינה
Translated into Hebrew by Dorit Weisman

***

प्रपठन के बाद

बस इतना ही, मैंने पाठ किया है, यह सब खत्म हो गया है।
अब तो कोई दोस्त गले से लगाएगा मुझे,
शक्ति के साथ, रोष के साथ, थोड़ी उदासीनता के साथ,
गले लगाना जो आपको बताता है: यह सब ठीक है।

कोई महिला, खुली हुई, मेरे छंदों से चकाचौंध,
मेरे जाने से पहले, उस तरफ के गलियारे को पार करना,
वह पूरी दृढ़ता के साथ खुद को मेरी बाहों में फेंक देगी,
मेरी आँखों के सामने एक विस्मित बम की तरह।

फिर होंगे जोश भरी शराब के वो प्याले,
और निगाहें और शब्द रोते हुए आँसुओं से भीगे,
कवि के लिए भाईचारे की कोमलता की तरह।

बाद में रात आएगी अपना एकांत दिखाने के लिए,
और मेरे समझने के लिये कोई आयत न होगी
मैं इतना ऊँचा क्यों उड़ गया, प्यार में, इतना अकेला गिर गया?

मिगुएल ऑस्कर मेनासा (अर्जेंटीना 1949)
ज्योतिर्मय ठाकुर द्वारा हिंदी अनुवाद l
Hindi translation by Jyotirmaya Thakur.

***

EFTIR UPPLESTURINN

Hana, ég er búinn að lesa upp, öllu er lokið.
Nú kemur vinur minn öruglega og faðmar mig,
af öllum kröftum, spenntur, dálítið nostalgískur,
faðmlagið segir: þetta er í lagi svona.

Einhver opinská kona er heilluð af ljóðunum mínum,
gengur yfir hliðarganginn áður en ég fer
og kastar sér í fang mér af einlægum ásetningi
eins og sprengja villist beint framan í mig.

Svo verður skálað i höfugu víni,
og tillit og orð vætt í tárum,
bróðurleg blíða handa skáldinu.

Seinna kemur nóttin og sýnir hvað ég er einn,
og þá verða engin ljóð sem ég þarf að skilja
til hvers flaug ég svo hátt, ástfanginn, og fell svo einn?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentínu 1949)
Translated into Icelandic by Thor Stefansson

***

SETELAH RESITAL PUISI

Setelah resital, semua sudah usai, begitu
Sekarang, yakin, teman akan merangkulku
penuh kekuatan, bernafsu, sedikit nostalgia
pelukan mengatakan: akan baik-baik saja.

Beberapa perempuan, ternganga, terpesona syairku
melintasi lorong samping, sebelum aku berlalu,
melemparkan diri sepenuhnya kepelukanku.
bom membingungkan dimataku.

Gelas anggur penuh gairah,
pandangan dan tangisan kata-kata basah,
bagi penyair bagai kelembutan persaudaraan.

Nanti malam aku terasa sunyi,
tidak ada larik puisi untuk kumengerti
mengapa aku terbang tinggi, jatuh cinta, jatuh sendiri?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Translated into Indonesian by Lily Siti Multatuliana

***

I NDIAIDH AN LÉIMH

Sin é, tá sé críochnaithe, tá an léamh thart.
Anois, díreach, beirfidh cara barróg mhór orm,
breathnóidh sé isteach i mo shúile go comhbhách,
agus deirfidh, “Bhí sin go breá ar fad!”

Tiocfaidh na mná, as a gcloigeann le paisean,
ag baint na sál as a chéile,
agus caithfidh siad iad féin isteach i mo bhachlainn
mar bhuama beartáin.

Ólfar gloiní fíona go leor,
agus golfar cúpla deor,
in ómós don seanfhile.

San oíche beidh mé i mo chuideachta féin arís,
an t-am sin, ní rithfidh rann ar bith liom
a mhíneodh barr gach clú, bun gach aonrachais.

MIGUEL OSCAR MENASSA (an Airgintín 1949)
Leagan Gaeilge le Rua Breathnach

***

DOPO LA RECITA

Ecco, ho recitato, è tutto finito.
Adesso, sicuramente, un amico mi abbraccerà,
con forza, con furia, con una leggera nostalgia,
abbracci che ti dicono: va tutto bene così.

Una donna, senza remore, stordita dai miei versi,
attraversando quel corridoio laterale, prima di andarmene,
si getterà fra le mie braccia, con irremovibile decisione,
come una bomba stupefatta gettata contro gli occhi.

Poi ci saranno bicchieri di vino appassionato,
e sguardi e parole bagnate di pianto,
come una cosa di fraterna tenerezza per il poeta.

Più tardi verrà la notte a mostrare la mia solitudine,
e non ci sarà nemmeno un verso per me da capire:
perchè così in alto sono volato, nell’amore, per poi cadere così solo?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Traduzione di Luca Benassi

***

リサイタルの後で

朗読会が終わった、すべて終わったのだ
これから友が私を抱きしめてくれるだろう
力強く、怒りと少しの郷愁を持って
抱擁はわたしに告げる
これでいいのだと

女はわたしの詩に圧倒され
心ひらかれ
わたしが立ち去る前に
通路の反対側からこちらへやって来て
わたしの腕の中に飛び込んでくるだろう
わたしの眼への困惑した爆弾のように
これ以上ないほどの強さでもって

それから情熱的なワインのグラス
涙でぬれた一瞬のきらめきと言葉
詩人のため兄弟のような優しさでもって

やがて夜が来て
わたしの孤独がやってくる
もはやわたしが理解できる詩はない
なぜわたしはそんなに高く飛んだのか
恋をして
そして孤独に落ちていく

ミギュエル・オスカー・メナッサ（1949，アルゼンチン）
Translated into Japanese by Manabu Kitawaki

***

BAADA YA MKARIRI

Hiyo ndiyo yote, nimeikariri, imekwisha.
Sasa, hakika, rafiki atanikumbatia,
kwa nguvu, kwa hasira, kwa upendo wa fikra za yaliyopita kidogo,
hukumbatia zinazokwambia: ni sawa hivi.

Mwanamke fulani, wazi, aliyeshangazwa na aya zangu,
kuvuka njia ya upande huo, kabla sijaondoka,
atajitupa mikononi mwangu kwa uthabiti wa hali ya juu kabisa,
kama bomu lililo na mshangao likielekezwa machoni mwangu.

halafu kutakuwa na glasi hizo za divai ya shauku,
na macho na maneno kama imenyeshewa na mvua wa kilio,
kama kitu cha huruma ya kindugu, kwa mshairi.

Baadaye, usiku utakuja kuonyesha upweke wangu,
na hakutakuwa na aya ya mimi kuelewa
kwa nini niliruka juu sana, kwa upendo, na mwishowe kuanguka sana peke yangu?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Translated into Kiswahili by Bob Mwangi Kihara

***

PIŞTÎ XWANDINÊ

Weha bû, min xwandin û hemî bidawî hat.
Niha divê ez dostekî bihêzdarî,
bihêrs, bi bîrkirine sivik hemêzbikim,
hemêzkirinên, ewên ji te re bêjin: Weha ew rind e.

Jinekê bi rêya helbesta min xwe nizimdibîne,
pêşda tê, ez di kêlekê re diçim,
bi hêzeke mezin xwe davêje hemêza min,

qunbileke sergerdan di çehvên min de.

Paşê piyaleyên şerabê bi meraq hatin dandin,
nihirîn û peyv bi axînekê şilbûn,
nola tiştên nazketa biratiyê ji helbestvan re.

Derengtir, êvar tê ku tenyatiya xwe binimînim
û ti helbest wê tune bê, ku ez bêm têgihêştin,
çima ez weha bilind firîm, hezkirî, niha bitenê me?

MIGUEL OSCAR MENASSA, 1949, Ercentîn
Translation into Kurdish by Hussein Habasch

***

ПО РЕЦИТАЛОТ

Тоа е тоа, изрецитирав, готово е.
Сега, сигурно, некој пријател ќе ме прегрне,
силно, бесно, со доза на носталгија,
со прегратка која вели: сѐ е во ред.

Некоја жена, отворена, обземена од моите стихови,
додека се движам по страничната патека пред да заминам,
ќе ми се фрли во прегратка со најголема цврстина,
како збунета бомба пред очиве.

Тогаш таму ќе бидат тие чаши со страстно вино
и погледи и зборови влажни од плач,
како братска нежност за поетот.

Подоцна ноќта ќе дојде за да ја покаже мојата самотија,
и нема да има ниту еден стих за да разберам
зошто летав толку високо, во љубовта, за да паднам толку сам?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
ММИГЕЛ ОСКАР МЕНАСА (Аргентина 1949)
Превод на англиски: Жермен Дрогенброт и Стенли Баркан
Превод на македонски: Даниела Андоновска-Трајковска

***

SESUDAH MENDEKLAMASIKAN PUISI

Sekian. Aku telah mendeklamasikan puisi, semua bertemu noktah.
Kini, pasti, seorang rakan akan memelukku,
dengan kekuatan, dengan kemarahan, dengan secebis kenangan,
dan berkata dalam dakapan: tidak mengapa jika begini.

Segelintir wanita, terbuka, terpesona dengan larik-larik puisiku,
melintas lorong sebelah, sebelum aku beredar,
jatuh dalam pelukanku, sepenuhnya,
laksana bom keliru pada pandanganku.

Akan ada gelas wain berahi,
pandangan dan kata-kata basah dalam tangisan
bak kelembutan persaudaraan bagi penyair.

Sesudah itu menjelma malam mendedahkan kesepianku,
tiada larik-larik puisi demi memahami
kenapa kuterbang tinggi, jatuh cinta, demi jatuh bersendirian?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Penterjemah: Dr.Raja Rajeswari Seetha Raman
Translated into Malay by Dr.Raja Rajeswari Seetha Raman

***

PO RECYTACJI

Już to wyrecytowałem, wszystko przekazane.
Teraz na pewno jakiś przyjaciel uściśnie mnie,
z siłą, pasją, lekką nostalgią,
uściskami, które mówią: tak jest dobrze.

Jakaś kobieta, szczera, otwarta, zdruzgotana moimi wierszami
przemierzając boczny korytarz, zanim wyjdę,
rzuci się w moje ramiona, z wielkim uporem
jak zabłąkana bomba przed moimi oczyma.

Potem będą kielichy namiętnego wina
spojrzenia i słowa zwilgotniałe od płaczu,
jako trochę braterskiej czułości dla poety.

Później nadejdzie noc, by pokazać moją samotność,
i nie będzie wiersza, który dałby mi zrozumienie,
czemu leciałem tak wysoko, zakochany, by spaść tak samotnie?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentyna 1949)
Translated to Polish: Mirosław Grudzień – Anna Maria Stępień

***

DEPOIS DO RECITAL

Pronto, já recitei, já passou tudo.
Agora, certamente, um amigo abraçar-me-á,
com força, com fúria, com leve nostalgia,
Abraços que te dizem: tudo está bem assim.

Alguma mulher, aberta, envelhecida pelos meus versos,
Cruzando aquele corredor lateral, antes de me ir,
Lançar-se-á nos meus braços, com a maior firmeza,
como uma bomba desorientada contra os meus olhos.

Depois haverá esses copos de vinho apaixonado,
e olhares e palavras umedecidas por um pranto,
como uma coisa de ternura fraternal para o poeta.

Logo virá a noite para mostrar a minha solidão
e não haverá verso que compreender me fizesse
Por que voei tão alto, apaixonado, para cair tão só?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Tradução de Carlos Ramos

***

DUPĂ RECITAL

Gata, am recitat, totul s-a terminat.
Și imediat, știu bine, un prieten mă va strânge în brațe,
cu forță, cu mânie, cu tandră nostalgie.
Consolatoare îmbrățișări ce parcă ar vrea să-mi spună: e bine totul așa.

Trezită și zguduită de versurile mele, o oarecare, agitată,
va traversa culoarul, tăindu-mi calea la plecare
și îmi va cădea în brațe, cu maximă greutate.
O bombă rătăcită, lansată în ochii mei.

Apoi, se va turna în cupe vinul cel pătimaș,
vor circula priviri și vorbe înmuiate în tânguire,
ca semn al tandrei înfrățiri cu autorul.

Iar mai târziu, va veni noaptea ce îmi va dezvălui însingurarea
și niciun vers nu-mi va putea răspunde la întrebarea:
de ce am zburat atât de sus, îndrăgostit, pentru a cădea astfel, neînsoțit?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Traducere: Gabriela Căluțiu Sonnenberg
Translated into Romanian by Gabriela Căluțiu Sonnenberg

***

ПОСЛЕ ВЫСТУПЛЕНИЯ

Все. Я прочел. Все позади.
Теперь, конечно, друг меня обнимет
сильно, яростно, в приступе ностальгии,
эти объятия кричат: все хорошо.

Женщины, задетые моими стихами,
без стеснения пересекают холл, пока я не исчез,
решительно бросаются в мои объятия,
они, как тикающая бомба перед самым лицом.

А после будет литься вино страсти,
будут взгляды и слова, смягченные в слезах,
как что-то братское и нежное в душе поэта.

Потом приходит ночь, и я один,
и никаких не хватит слов понять, зачем.
Зачем летел я высоко, в любви, чтоб одному упасть?

Мигель Оскар Менасса (аргентина 1949)
Перевод Гермайна Дрогенбродта
Перевод на русский язык Дарьи Мишуевой
Translated into Russian by Daria Mishueva

***

POSCA DE SU RECITAL

Est fata, apo retzitadu ,totu est passadu .
Como seguramente, un‘amigu ma’at a imprassare
cum fortza, infogadu,cum annùgiu lèbiu,
imprassos chi narant: andat totu ‘ene.

Calchi fèmina oberta, afrentada dae so mioss versos,
truessande su passillu de ladu, antis de mi nd’andare,
s’at a lantzare a sos bratzos meos, cum firmesa majore,
che a una bomba disorientada contra de sos ocros meos.

Posca b’ant a esser cussas tassas de ‘inu apassionadu,
e miradas e paràulas infustas dae unu prantu,
che a una cosa de apegu fradale pro su poèta.

At a ‘enner pois sa note pro amostare sa soledae mea
e no b’’at a esser versu chi mi fetza cumprendere
¿prite apu boladu, gasi artu, amoradu, pro ruer gasi a sa sola?

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina-1940)
Translated into Sardo by Gianni Mascia Secchi

***

POSLE RECITALA

Eto, recitovao sam, sve je gotovo.
Sad će me sigurno prijatelj zagrliti,
snažno, strasno, sa blagom nostalgijom,
zagrljajem koji kaže: Odlično!

Neka žena, spontana,
oduševljena mojim stihovima,
preći će s druge strane sale
i baciće mi se u naručje
kao zalutala bomba.

Onda će doći čaše
strasnog vina,
pogledi i reči ovlaženi suzama,
izlivi bratske nežnosti za pesnika.

Posle svega će doći noć
da mi pokaže koliko sam usamljen
i nema tog stiha
koji će mi objasniti
zašto sam, zaljubljen, leteo tako visoko
i pao tako sam?

MIGEL OSKAR MENACA (Argentina 1949)
Sa engleskog prevela S. Piksiades

***

DOPU LA RECITA

Basta, ricitaiu, e tuttu già finiu.
veni e m’abbrazza
Cu forza, cu nanticchia di nustalgia,
Un abbrazzu ca ti dici “tuttu a postu”.

Quacchi fimmina, espaniva, entusiasta di me versi
Attravirsannu la corsia latirali, prima di iriminni
Si iecca ntê me brazza cu gran firmizza
Comu na bumma disorientata contru i me occhi.

Dopu venunu li biccheri di vinu appassiunatu
E l’ucchiatini e li palori umidi di chiantu
Comu na cosa di tinnirizza fraterna pi lu pueta.

Dopu la notti arriva pi mustrari la me sulità
E non c’è versu ca mi fa capiri pirchì
Abbulaiu accussì auto pir cadiri dopu accussì sulu.

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Traduzioni in sicilianu di Gaetano Cipolla

***

பாராயணத்திற்குப்பின்

இப்பொழுது உறுதியாக என நண்பன் என்னை அணைத்துக் கொள்வான்
வலிமையுடன், கோபத்துடன், , சிறு பழையநினைவுகளோடு
அணைத்தல் சொல்லும் அனைத்தும் இதைப்போல
சில பெண்கள் திறக்கின்றனர், எனது கவிதை கண்டு திகைப்பால்
நான் கடப்பதற்குமுன் !அடுத்த பக்க நடைபாதையில்!
எனது கைகளுக்குள் அமரவாள் அபரிமிதமான உறுதியோடு!
எனது கண்களுக்குமுன் விழுந்த
எனது கண்களுக்கு எதிராக அணுகுண்டைப்போல
அதற்குப்பின் உணர்சசி வயப்பட்ட
ஒயின் கோப்பையைப்போல!
அழுகையால் பார்வையும்,சொற்களும்
நனைந்ததைப்போல
கவிங்கனின் சகோதர அன்பினைப்போல!
பின்னர் இரவு வரும்
எனது தனிமையைக் காட்டுவதற்காக
புரிந்து கொள்ள என்னிடம் கவிதை இல்லை!
காதலில் இவளௌ உயரம் ஏன் பறந்தேன்
தனியானாக கீழே விழ!
ஆகக்கமும் மொழிமாற்றமும்

MIGUEL OSCAR MENASSA (Argentina 1949)
Translated into Tamil by DR. N V Subbaraman

***

تلاوت کے بعد

بس، میں نے تلاوت کی، یہ سب ختم ہو گیا۔
اب ضرور کوئی دوست مجھے گلے لگا لے گا
طاقت کے ساتھ، غصے کے ساتھ، معمولی پرانی یادوں کے ساتھ،
گلے ملتے ہیں جو آپ کو بتاتے ہیں: یہ اس طرح ٹھیک ہے۔

کوئی عورت، کھلی، میری
نظم
سے حیران،
اس طرف کے گلیارے کو پار کرتے ہوئے، میرے جانے سے پہلے،
اپنے آپ کو میری بانہوں میں ڈال دے گی ، انتہائی مضبوطی کے ساتھ،
میری آنکھوں کے سامنے ایک خوفناک بم کی طرح۔

پھر جوشیلے شراب کے وہ گلاس ہوں گے،
اور نظریں اور الفاظ رونے سے بھیگ جاتے ہیں،
جیسے شاعر کے لیے برادرانہ شفقت کی چیز۔

رات بعد میں آئے گی تنہائی دکھانے کو
اور میرے لیے کوئی
نظم
نہیں سمجھ پائے گی۔
میں اتنا اونچا کیوں اڑ گیا، محبت میں، اتنا اکیلا گرنے کے لیے؟

میگوئل آسکر میناسا (ارجنٹینا 1949)
اردو ترجمہ: انجینئر ڈاکٹر نائلہ حنا
انگریزی. ترجمہ: جرمین ڈروجن بروڈٹ – اسٹینلے بارکان
“لا پیٹریا ڈیل پویٹا” سے
Translation into Urdu Ingenieur Dr. Naila Hina

Recueil: ITHACA 757
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/

FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02

J’AI TROP AIMÉ (Jean Cocteau)

    
J’AI TROP AIMÉ…

J’ai trop aimé, j’ai trop souffert
Trop perdu ce qui m’était cher
Je n’en peux plus respirer l’air
Et j’habite au fond d’une mer
Une mer faite de mes larmes
Où silences sont les vacarmes
Où pourrissent de vieilles armes
Et dont l’amertume a ses charmes.

(Jean Cocteau)

Recueil: Clair-obscur
Editions: Points

RETOUCHE A LA TRISTESSE (Daniel Boulanger)

RETOUCHE A LA TRISTESSE

D’un matin qui n’est pas venu
d’un arbre en habit de ciel
du peu de temps qui sans couleur et nu
entre la lèvre et l’éternel
laisse monter les herbes.
Les larmes vont à la jeunesse,
la fenêtre au poème,
l’avenir à ma main.

(Daniel Boulanger)

Illustration: Gao Xingjian

Ah ! J’ai la nostalgie de larmes (Heinrich Heine)

    
Ah ! J’ai la nostalgie de larmes,
De larmes d’amour, douces à souffrir,
Et je crains que cette nostalgie
Ne finisse par être exaucée.

Ah ! La douce misère de l’amour
Et de l’amour l’amer plaisir
Se glissent à nouveau, tourments divins,
Dans ma poitrine à peine guérie.

(Heinrich Heine)

Recueil: Nouveaux poèmes
Traduction: Anne-Sophie et Jean Guégan
Editions: Gallimard

Passe à travers les larmes (Albane Gellé)

    
passe à travers les larmes, les murs
enjambe les clôtures
va dans tes nuits, marche dans ta tête
et sur la terre
passe à travers l’hiver, les fous rires, les rivières
tous les miroirs

(Albane Gellé)

Recueil: Frontières Petit atlas poétique
Editions: Bruno Doucey

LES BARRIÈRES CÉLESTES (Jaroslav Seifert)

Illustration: Ron Mueck
    
LES BARRIÈRES CÉLESTES

Quelques secondes avant de mourir
la mère tourna son visage vers nous
et d’une voix rauque s’écria :
Il n’y a rien !
Puis la voûte du silence s’éleva sur sa bouche.

Dans quel abîme se sont répandus
les grains de son chapelet
cent fois embrassés,
où sont tombés les mots de toutes ses prières
et le bruissement des chansons
qu’elle chantait depuis l’enfance ?
Que sont devenues la peur et l’angoisse
devant ses actes les plus menus ?
Ils portent les noms des péchés
sans être meilleurs ou pires
que les autres.

Quelle obscurité a-t-elle aperçue
dans cette cruelle seconde,
où, du talon, nous repoussons le sol
pour retomber aussitôt sur lui ?

e sortis sur le balcon
et de la chaise branlante de ma mère
je regardai quelque part,
dans les hauteurs célestes.
Durant toute notre longue vie
elles ne cessent de lorgner vers nos fenêtres,
elles n’ordonnent rien,
elles ne demandent rien
et, si vous voulez, elles
sont d’une beauté indicible.
Et nous, nous essayons de les acheter
par un grain d’encens par un grain du chapelet,
par des mots, par une larme !

Et à la fin
nous voulons soulever leurs barrières lumineuses
par notre dernier soupir,
celui qui, de tous nos gémissements,
est le plus vain.

(Jaroslav Seifert)

Recueil: Les danseuses passaient près d’ici
Traduction: Petr Kral et Jan Rubes
Editions: Actes Sud