Illustration : Barbaras BilderKunst – Barbara Walder
UNE LIGNE
Ce qui s’élève est ciel, est envol.
Ce qui descend sont vagues écrasantes,
est déchéance et perdition.
Une ligne divise le monde :
abandonné au milieu il y a toi,
désemparé tu vacilles
Réveillée de sa sieste
une oie sauvage pourchasse l’horizon.
Tu es une moucheture de poussière
entre ciel et terre.
***
A LINE
What ascends is sky, escape.
What descends is dashing waves, decadence and decay.
A line divides the world:
You’re left in the centre,
Floating unsupported.
Awakening from an afternoon nap,
A wild goose chases the horizon.
You’re a speck of dust
Between heaven and earth
Seeking a place to stay for the night
***
EEN LIJN
Wat opstijgt is hemel, is vlucht.
Wat neerdaalt zijn verpletterende golven,
is teloorgang en verderf.
Een lijn scheidt de wereld:
achtergelaten in het midden ben jij,
zwalp je hulpeloos rond.
Uit haar middagslaap ontwaakt
jaagt een wilde gans de horizon achterna.
Jij bent een spikkeltje stof
tussen hemel en aarde,
***
EINE LINIE
Was aufsteigt ist Himmel, ist Flucht
Was absteigt sind zerschmetterende Wogen.
Eine Linie trennt die Welt
Vergessen, in der Mitte, bist du
Hilflos treibend
Du bist ein Körnchen Staub
Zwischen Himmel und Erde
Suchst du einen Hort für die Nacht.
***
Una linea
Ciò che sale è il cielo, fuga.
Ciò che scende sono onde che si infrangono, decadenza
e declino.
Una linea divide il mondo: tu
rimani al centro,
galleggiando senza un aiuto.
Svegliandosi dal riposo del pomeriggio
un’oca selvaggia insegue l’orizzonte.
Sei un granello di polvere
fra cielo e terra
Alla ricerca di un posto dove passare la notte.
***
O LINIE
Ce crește spre cer, e doar evadare
Ce cade din el e tumult vijelios.
O linie simplă desparte Pământul
E muchia pe care stingher poposești
Suspendat în derivă
Firicel de nisip
Între cer și pământ
Căutând adăpost pentru-o noapte.
***
ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ
Ότι ανυψώνεται είναι ουρανός, διαφυγή
Ότι κατέρχεται κύματα ολοφώτεινα, παρακμή, φθορά.
Μια γραμμή χωρίζει τον κόσμο:
Κι έμεινες στο κέντρο
να πλέεις δίχως σωσίβιο.
Tο απόγευμα που ξυπνά
μια χήνα κυνηγά τον ορίζοντα
ένας κόκκος σκόνης είσαι
ανάμεσα σε γη κι ουρανό
και ψάχνεις να βρεις πού να ξοδέψεις τη νύχτα
***
一条线
上升的是天空,逃离。
下降的是汹涌的波浪,颓废和腐朽。
一条线分割世界:
你被留在中心,
没有支撑地漂浮着。
从午睡中醒来,
一只天鹅在追求地平线。
你是天地间的
一粒尘埃
在找个地方过夜。
***
UMA LINHA
O que sobe ao céu, é fuga
O que desce são ondas desfeitas, decadência e perdição.
Uma linha divide o mundo:
Permaneces no centro,
Flutuando sem sustentação.
Despertando de uma sesta
Um ganso selvagem persegue o horizonte.
És um pouco de pó
Entre o céu e a terra
Buscando um lugar de acolhimento à noite.
***
LINIA
Co wzniosłe – jest niebem, ocaleniem.
Co upadłe – jest szalejącymi falami,
dekadencją i rozpadem.
Świat dzieli linia:
Ty pozostajesz w centrum,
unosisz się,
niczym nie podtrzymywany.
Przebudzenie z popołudniowej drzemki.
Dzika gęś goni za horyzont.
Jesteś drobiną pyłu między niebem i ziemią,
poszukującą miejsca na nocleg.
(Pai Ch’iu)
Traduction: Français: Germain Droogenbroodt – Elisabeth Gerlache / Anglais: Zhou Dao Mo / Néerlandais: Germain Droogenbroodt / Allemand / Italien: Luca Benassi / Roumain: Gabriela Căluțiu Sonnenberg / Grec: Manolis Aligizakis / Chinois / Portugais: José Eduardo Degrazia / Polonais: Mirosław Grudzień – Małgorzata Żurecka
Editions: POINTS