Absence (Frédéric Jacques Temple)

    
Absence

Le lichen du temps couvre la pierre intacte
qui recèle les voix lointaines
dont l’écho s’accorde aux vents
parmi les arbres centenaires.

Un peuple de fantômes habite la mémoire
et parfois sort de l’ombre
pour nous encourager
de sa fertile absence.

(Frédéric Jacques Temple)

 

Recueil: Par le sextant du soleil
Traduction:
Editions: Bruno Doucey

Quelqu’un parle (Santoka)

Illustration: Eugène Leroy
    
quelqu’un parle avec une voix qui

ressemble à celle de mon père
le voyage se teinte de tristesse

***

(Santoka)

Recueil: Santoka Zen Saké Haïku
Traduction: Cheng Wing fun & Hervé Collet
Editions: Moundarren

LA POÉSIE (Eugenio Montejo)

    
Poem in French, Spanish, Dutch, English, Italian, German, Portuguese, Sicilian, Romanian, Polish, Greek, Chinese, Arab, Hindi, Japanese, Farsi, Icelandic, Russian, Filipino, Hebrew, Tamil, Bangla, Irish, Serbian, Armenian, Macedonian, Indonesian, Malay, Catalan

Poem of the Week Ithaca 693 “POETRY”, EUGENIO MONTEJO, Venezuela (1938-2008)

La editorial Pre-Textos acaba de publicar Obra Completa I Poesía Eugenio Montejo

– All translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt –

LA POÉSIE

La poésie sillonne la terre seule,
de sa voix elle partage le mal du monde
elle ne demande rien
pas même des mots.

Elle vient de loin, inattendue, ne s’annonce jamais ;
mais possède la clé de la porte.
En entrant elle s’arrête et nous regarde.
Alors elle ouvre la main et nous donne
une fleur ou un caillou, une chose secrète,
mais si intense que le cœur
bat la chamade. Et nous nous réveillons.

(Eugenio Montejo)

Germain Droogenbroodt – Elisabeth Gerlache

***

LA POESIA

La poesía cruza la tierra sola,
apoya su voz en el dolor del mundo
y nada pide
ni siquiera palabras.

Llega de lejos y sin hora, nunca avisa;
tiene la llave de la puerta.
Al entrar siempre se detiene a mirarnos.
Después abre su mano y nos entrega
una flor o un guijarro, algo secreto,
pero tan intenso que el corazón palpita
demasiado veloz. Y despertamos.

EUGENIO MONTEJO

***

DE POËZIE

De poëzie doorkruist de aarde alleen,
ze deelt met haar stem het leed van de wereld
ze vraagt niets
niet eens om woorden.

Ze komt van ver, onverwachts, meldt zich nooit aan;
maar ze heeft de sleutel van de deur.
Bij het binnenkomen stopt ze en kijkt ons aan.
Dan opent zij haar hand en geeft ons
een bloem of een kiezelsteen, iets geheims,
maar zo intens dat het hart
te snel gaat kloppen. En we ontwaken.

Vertaling Germain Droogenbroodt

***

POETRY

Poetry crosses the earth alone,
gives its voice to the pain of the world
and asks for nothing
not even words.

It comes from far away, unexpected, without notice;
it has the key of the door.
On entering, it always stops to look at us.
Then opens its hand and gives us
a flower or a pebble, something secret,
but so intense that the heart beats
too fast. And we wake up.

Translation Germain Droogenbroodt – Stanley Barkan

***

POESIA

La poesia percorre sola la terra,
dà la sua voce al dolore del mondo
e non chiede nulla
nemmeno parole.

Viene da lontano, inaspettata, senza mai avvisare.
Ha le chiavi della porta.
Entrando, sempre si ferma a guardarci.
Poi apre le mani e ci dona
un fiore o un ciottolo, qualcosa di segreto,
ma così intenso che il cuore batte
troppo forte. E ci destiamo.

Traduzione di Germain Droogenbroodt – Luca Benassi

***

DIE POESIE

Die Poesie durchstreift die Erde allein,
sie legt ihre Stimme auf den Schmerz der Welt
und bittet um nichts
nicht einmal um Worte.

Sie kommt aus der Ferne, unerwartet, sagt sich nie an;
sie hat den Schlüssel zur Tür.
Beim Eintreten bleibt sie stehen und schaut uns an.
Dann öffnet sie ihre Hand und gibt uns
eine Blume oder einen Kieselstein, etwas Geheimnisvolles,
aber so intensiv, dass das Herz
zu schnell klopft. Und wir erwachen.

Übersetzung Germain Droogenbroodt – Wolfgang Klinck

***

LA POESIA

A poesia atravessa a terra sozinha,
apoia a sua voz na dor do mundo
e nada pede,
nem mesmo palavras.

Chega de longe e sem hora, nunca avisa;
tem a chave da porta.
Quando entra, pára sempre para nos observar.
Depois, abre a mão e dá-nos
uma flor ou um seixo, algo secreto,
mas tão intenso que o coração bate
apressadamente. E despertamos.

Tradução portuguesa: Maria do Sameiro Barroso

***

PUISIA

La puisia viaggia sula nta lu munnu,
Appoya la so vuci supra lu duluri di lu munnu
E non dumanna nenti,
Mancu palori.

Veni di luntanu senza urariu, senza avvisu.
Havi la chiavi di la porta.
Ntrasennu, si ferma e nni talia.
Poi apri la manu e nni duna
un çiuri, na pitrudda, quacchi cosa sicreta,
ma accussì ntenza ca lu cori palpita
chiù forti. E nni svigghiamu.

Traduzioni in siciliano di Gaetano Cipolla

***

POEZIE

Singură, poezia cutreieră pământul,
cu vocea sprijinită în suferința lumii
și nu cere nimic
nu vrea nici un cuvânt.

Vine din depărtări, brusc, neanunțată;
are cheia ce ușa ne-o deschide.
Se oprește întotdeauna la intrare, ca să ne vadă.
Apoi deschide mâna și ne întinde
o floare sau o pietricică, ceva misterios,
dar de-o putere atât de mare, încât inima bate
grăbită. Și atunci, ne deșteptăm.

Traducere Gabriela Căluțiu Sonnenberg
Translation into Romanian by Gabriela Căluțiu Sonnenberg

***

POEZJA

Poezja przemierza ziemię samotnie,
wpisuje swój głos w ból świata
i o nic nie prosi,
choćby nawet o słowa.

Dociera z oddali, niespodziewana, nigdy nie zapowiadana
trzyma klucz do bramy
wchodząc, zawsze zwleka, aby na nas popatrzeć.
Potem otwiera dłoń i podaje nam
kwiat lub kamyk, coś tajemniczego,
lecz tak przejmującego, że aż serce trzepocze
zbyt szybko. I nagle przebudzamy się.

Przekład na polski: Mirosław Grudzień – Małgorzata Żurecka
Translation into Polish by Mirosław Grudzień – Małgorzata Żurecka

***

ΠΟΙΗΣΗ

Η ποίηση διασχίζει τη γη μονάχη
δίνει φωνή στον πόνο του κόσμου
δίχως να ζητά ανταμοιβή
ούτε καν λέξεις.

Έρχεται απρόσμενα κι από μακριά δίχως προειδοποίηση,
Έχει της πόρτας το κλειδί.
Μπαίνοντας μας αντικρύζει
ανοίγει την παλάμη της και μας χαρίζει
ένα λουλουδι ή ένα βότσαλο, κάποιο μυστικό
που τόσο πολύ κάνει την καρδιά μας να χτυπά.
Και τότε ξυπνούμε.

Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Translated by Manolis Aligizakis

***

诗 歌

诗歌独自穿越大地，
向世界的痛苦发出她的声音
而不自求什么
更无话语。

她来自远方，出乎意料，从无征兆。
她拥有开门之匙。
进门时，它总停步看看我们。
然后张开手就递给我们
一朵花或一块卵石，神密物体，
但是激情太浓了导至心跳
过快。而我们就醒来。

原作：委内瑞拉 尤金尼奥·蒙特乔（1938）
英译：比 利 时 杰曼·卓根布鲁特
汉译：中 国 周道模 2021-7-18
Translation into Chinese by William Zhou

***

الشِّعْر

لِوَحْدِهِ: يَعْبُرُ الشِّعْرُ الأَرْضَ…
يُعْطِي صَوْتَهُ لِجَمِيعِ آلَامِ العَالَمِ
وَلاَ يَطْلُبُ شَيْئًا
وَلَا حَتَّى الكَلِمَات.

إِنَّهُ يَأْتِي مِن بَعِيدٍ، غَيْرُ مُتَوَقَعٍ، بِدُونِ سَابِقِ إِنْذَار.
لَدَيِهِ مِفْتَاحُ البَابِ.
عِنْدَ الدُّخُولِ ، يَتَوَقَّفُ دَائِمًا وَيَنْظُرُ إِلَينَا.
ثُمَّ يَفْتَحُ يَدَهُ وَيُعطِينَا
زَهْرَةً أو حَجَرًا صَغِيرًا ، شَيئًا سِرِّيًا
لَكِنَّها – تِلْكَ العَطَايَا- شَدِيدَةً لِدَرَجَةِ أَنَّ القَلْبَ يَنْبُضُ
بِسُرعَةٍ جٍدًا. وَنَسْتَيْقِظ.

ايغوينيــو مونتيخــو، فنزويلا (1938)
ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة

ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة
Translation into Arab by Mesaoud Abdelkader

***

कविता

कविता अकेले पृथ्वी को पार करती है,
दुनिया के दर्द को आवाज देता है
और कुछ नहीं मांगता
शब्द भी नहीं।

यह दूर से आता है, अप्रत्याशित, कभी चेतावनी नहीं।
उसके पास दरवाजे की चाबी है।
प्रवेश करते ही वह हमेशा हमारी ओर देखना बंद कर देता है।
फिर अपना हाथ खोलता है और हमें देता है
फूल या कंकड़, कुछ रहस्य,
लेकिन इतना तेज कि दिल धड़कता है
बहुत तेज़। और हम जागते हैं।

यूजेनियो मोंटेजो, वेनेज़ुएला (1938)
ज्योतिर्मया ठाकुर का हिंदी अनुवाद

Hindi translation by Jyotirmaya Thakur.

***

詩

詩は地球の上を渡り
その声を世界の痛みに届ける
何も求めない
言葉ですらも

それは遠くから来る
期待もせずに
決して予告もなく
それは扉の鍵を持ち
入ると必ず立ち止まって私たちを見る
そして手を広げ
私たちに花や小石、何か秘密のものを与える
それは、とても強いので
心臓は高鳴り
私たちは目を覚ますのだ

エウへニオ・モンテホ（ベネズエラ, 1938 – 2008）

Translation into Japanese by Manabu Kitawaki

***

شعر

شعر به تنهایی زمین را درمی‌نوردد.
و صدای رنج جهان می‌شود
بی‌ هیچ چشمداشتی
نه حتی چند کلمه.

از دور دست‌ها می‌آید، بی مقدمه، بی اخطار.
کلید در را دارد.
در ورودی همیشه می‌ایستد و به ما نگاه می‌کند.
سپس دست‌هایش را باز می‌کند و به ما
گل می‌دهد و یا ریگی، چیزی نهان،
اما چیزی بسیار قوی که قلب را به تپش می‌اندازد.
و ما بیدارمی‌شویم.

یوجینو مونتیجو، ونزوئل ( ۱۹۳۸)
مترجم : سپیده زمانی
Translation into Farsi by Sepideh Zamani

***

LJOÐIÐ

Ljóðið fer hjálparlaust yfir jörðina,
gefur veraldarkvölinni rödd sína
og krefst einskis
ekki einu sinni orða.

Það kemur langt að, óvænt, fyrirvaralaust.
Það er með útidyralykilinn.
Þegar það kemur inn, stansar það og lítur á okkur.
Opnar síðan lófann og gefur okkur
blóm eða stein, eitthvað dulið,
en svo magnað að hjatað slær
of hratt. Og við vöknum.

Þór Stefánsson þýddi samkvæmt enskri þýðingu Germains DroogenbroodT
Translation into Icelandic by Þór Stefánsson

***

ПОЭЗИЯ

Одна летит поэзия по миру,
поет про муки мира и утраты,
она у нас не просит ничего,
не просит даже слов.

Она приходит так всегда внезапно,
издалека, без извещений,
откроет дверь своим ключом.
Она зайдет и нас окинет взглядом.
Протянет руку и вручит
цветочек, камешек, какую-то загадку.
Все забурлит, и даже сердце
побежит быстрее. И мы проснемся.

Перевод Гермайна Дрогенбродта
Перевод на русский язык Дарьи Мишуевой
Translation into Russian by Daria Mishueva

***

MGA TULA

Mag-isang tinawid ng tula ang kalupaan,
inihandog ang tinig nito sa mga paghihirap ng mundo
at walang hiningi
kahit na mga salita.

Ito ay nagmumula sa malayo, hindi inaasahan,walang pasabi.
Meron itong susi ng pinto.
Sa pagpasok, palagian itong humihinto upang tayo ay tingnan.
At saka ibubukas ang kanyang mga kamay at saka ibibigay sa atin
ang isang bulaklak o isang maliit na bato, isang bagay na lihim,
ngunit napakatindi na ang puso ay tumibok
ng napakabilis. At kami ay nagising.

Translated into Filipino by Eden Soriano Trinidad

***

שירה

שִׁירָה חוֹצָה אֶת הָאֲדָמָה לְבַדָּהּ,
תּוֹמֶכֶת בְּקוֹלָהּ בִּכְאֵב הָעוֹלָם
וְאֵינָהּ מְבַקֶּשֶׁת מְאוּמָה
אֲפִלּוּ לֹא מִלִּים.

הִיא בָּאָה מִמֶּרְחַקִּים, אֵינָהּ צְפוּיָה, לְעוֹלָם אֵינָהּ מַזְהִירָה.

יֵשׁ לָהּ אֶת הַמַּפְתֵּחַ לַדֶּלֶת.
בִּכְנִיסָתָהּ, הִיא תָּמִיד עוֹצֶרֶת לְהִסְתַּכֵּל בָּנוּ.
וְאָז הִיא פּוֹתַחַת אֶת יָדָהּ וְנוֹתֶנֶת לָנוּ
פֶּרַח אוֹ חַלּוּק נַחַל, מַשֶּׁהוּ סוֹדִי,
אַךְ עָצְמָתִי כָּל כָּךְ שֶׁהַלֵּב פּוֹעֵם
מַהֵר מִדַּי. וַאֲנַחְנוּ מִתְעוֹרְרִים.
מספרדית לאנגלית: ג’רמיין דרוגנברודט
תרגום מאנגלית לעברית: דורית ויסמן

Translation into Hebrew by Dorit Weisman

***

கவிதை

கவிதை இந்த நிலவுலகை மாத்திரம் கடக்கிறது
இந்த உலகின் வலிகளுக்காக குரல் கொடுக்கிறது
எத்ஜையும் கேட்பதில்லை
சொற்களைக்கூட.
மிகத்துலைவிலிருந்து,எதிர்பாராமல்,
முன் எச்சரிக்கை எதுவுமின்றி அதனிடம் கதவின்
திறவுகோல் இருக்கிறது!
நுழைந்தவுடன், நம்மைப் பார்ப்பதற்காக நிற்கிறது,
பிறகு கைகளைத் திறந்து
மலரை, கூழாங்கல்லை இரகசியமாகத் தருகிறது
ஆனால் அழுத்தமாகத் தருகிறது
நமது இதயம் விரைவாகத் துடிக்கிறது.
நாம் எழுந்திருக்கிறோம்.
ஆக்கம்

Translation into Tamil by DR. N V Subbaraman

***

কবিতা

কবিতা একাকী পারাপার করে বেড়ায় পৃথিবীতে,
তার কণ্ঠ দেয় পৃথিবীর বেদনায়
আর চায় না কিছুই বিনিময়ে
এমনকি নয় শব্দ।

সে আসে বহু দূর হতে, আকস্মিক, কোন আভাস ছাড়াই ।
তার আছে দরজার চাবি ।
প্রবেশ করতেই, সে সব সময় থেমে ফিরে চায় আমাদের পানে ।
তখন বাড়িয়ে দেয় তার হাত আর আমাদের দেয়
একটি ফুল বা একটি নুড়িপাথর, যা কিছুটা রহস্যময়,
কিন্তু তা এতটাই ঐকান্তিক যে হৃদস্পন্দন বেড়ে
যায় দ্রুত ।
আর আমরা জেগে উঠি ।

ইউজেনিয়ো মন্টেজো, ভেনিজুয়েলা (১৯৩৮)
অনুবাদ জার্মেইন ড্রোজেনব্রুড্ট

Bangla Translation: – Tabassum Tahmina Shagufta Hussein

***

AN FHILÍOCHT

Siúlann an fhilíocht an domhan ina haonar,
cuireann sí in iúl ábhair bhróin an tsaoil
ní hiarrann sí tada ar ais,
moladh ná mileán.

Tagann sí chugainn ó chian, gan choinne, go tobann;
osclaíonn sí an chomhla.
Ag dul thar tairseach, stopann sí chun breathnú orainn.
Osclaíonn sí a lámh go fial chun
Bláth nó cloichín, rud rúndiamhair,
a thabhairt, rud a chuireann fuadach
faoin gcroí. Agus dúisímid.

Aistrithe go Gaeilge ag Rua Breathnach
Translation into Gaelic by Rua Breathnach

***

POEZIJA

Poezija krstari zemljom sama,
daje svoj glas bolovima sveta
a ne traži ništa,
čak ni reči.

Dolazi izdaleka, neočekivano, bez upozorenja,
ima ključ od vrata.
Kad uđe, stane i gleda nas.
Onda otvori šaku i pruži nam
cvet, belutak nešto tajno,
ali tako važno da srce počne da kuca
prebrzo.
Onda se probudimo.

Sa engleskog prevela S. Piksiades
Translation into Serbian by S. Piksiades

***

ПОЕЗИЈА

Поезијата сама чекори по земјата,
својот глас ѝ го дава на болката што светот ја чувствува
и ништо не бара
не бара ниту зборови.

Од далеку доаѓа, неочекувано без предупредување.
Го има клучот од вратата.
При влегување, секогаш застанува за да нѐ погледне.
Потоа ја отвора дланката и ни подава
цвет или камче, нешто скришно,
но толку интензивно што срцата ни бијат
пребрзо. И тогаш се будиме.

Превод од англиски на македонски јазик: Даниела Андоновска-Трајковска
Translation from English into Macedonian: Daniela Andonovska-Trajkovska

***

ՊՈԵԶԻԱ

Պոեզիան կտրում-անցնում է Երկիրը միայնակ,
իր ձայնը տալիս է աշխարհի ցավին
և ոչինչ չի խնդրում,
նույնիսկ՝ բառեր:

Գալիս է հեռվից, անսպասելի,
առանց նախազգուշացման:
Նա ունի դռան բանալին:
Մտնելուն պես միշտ դադարում է նայել մեզ վրա:
Հետո բացում է իր ձեռքը և տալիս մեզ
ծաղիկ կամ խճաքար, ինչ-որ մի գաղտնիք,
բայց այնպես եռանդուն, որ սիրտը բաբախում է
շատ արագ: Եվ մենք արթնանում ենք:

Եվգենիո Մոնտեյո, Վենեսուելա (1938)

Թարգմանությունը Գերման Դրուգենբրուդտի
Հայերեն թարգմանությունը Արմենուհի Սիսյանի
Translation into Armenian by Armenuhi Sisyan

***

PUISI

Puisi melintasi bumi sendirian,
agih suara pada derita dunia
tidak bertanya apa-apa
bahkan tidak berkata-kata.

Kedatangan dari jauh, tak terduga, tampa informasi
kunci pintu dia miliki.
Saat hadir, dia berhenti dan melirik kami.
Membuka telapak tangan dan memberi kami
sekuntum bunga atau biji-bijian, yang tersembunyi
tapi begitu kuat sehingga jantung berdetak
terlalu cepat. Kami bangun dan bergerak

Translated into Indonesian by Lily Siti Multatuliana

***

PUISI

Puisi merentasi alam sendirian,
bersuara tentang keperitan dunia.
dan tidak meminta suatu apa pun
walau kata-kata pun.

Datangnya dari kejauhan, tanpa dijangka, tiada amaran
ia memiliki kunci ke pintu.
Apabila masuk, ia sentiasa memandang ke kita.
Kemudian membuka tangannya dan memberi kita
sekuntum bunga atau seketul batu, sesuatu yang rahsia,
namun sungguh hebat membuat jantung berdegup
amat laju. Dan kita tersedar.

Malayan translation by Dr. Irwan Abu Bakar

***

LA POESIA

La poesia creua la terra sola,
recolza la seva veu al dolor del món
i res demana
ni tan sols paraules.

Arriba de lluny i sense hora, mai avisa;
té la clau de la porta.
Entrant sempre s’atura a mirar-nos.
Després obre la seva mà i ens lliura
una flor o un còdol, quelcom secret,
però tan intens que el cor batega
massa veloç. I despertem.

Traducció al català: Natalia Fernández Díaz-Cabal
Translation into Catalan by Natalia Fernández Díaz-Cabal

 

Recueil: ITHACA 693
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/

FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02

ILE (Herri Gwilherm Kèrourédan)

ILE

c’est le roc innommé
aucun signe sur les cartes
aucun geste contre le jusant
le bras hors du marais

c’est le caillou ponctuel
bloc sur les rides brisées
bloc dans les longues flèches des voix
le sommet des merveilles

l’ombilic mural de la fleur des vents

(Herri Gwilherm Kèrourédan)

 
Illustration: ArbreaPhotos

 

Tracer (Dominique Lauzon)

La plus réelle des fictions c’est elle

Tu es une fête rebelle du désir
tu es vibrante comme un texte délivré
de toutes les formes inavouables des codes
tu es la riposte vive du feu
un besoin d’aimer qui fait violence
à tout ce qui simple écho des censures
ne peut se dresser en une suite
de petits désordres déterminés
capables de tracer profondément
ta ligne de vie au milieu de mon poème

Sans ta voix pour la porter
mon écriture ne serait plus jamais la même

(Dominique Lauzon)

Mezza voce (Linda Bastide)

Mezza voce

Ils sont là.
Des millions de gens passés au fil de l’horreur,
depuis le commencement.
Et qui attendent.

Tu vois, c’est simple, ils sont là.
Je ne raconte pas une histoire ou un rêve.
Il ne s’agit pas d’un conte ou d’une folie.
Je te parle de ma vie.

Ça se passe sous mes yeux. Ils sont derrière moi
quand je marche dans la rue, ils envahissent
mon jardin au crépuscule, sans un bruit. Ils
s’allongent à perpétuité, et jonchent le sol de
leurs pauvres cadavres, si nombreux qu’ils
recouvrent l’herbe verte et s’entassent les uns
sur les autres. Les enfants au-dessus.

Souvent, ils se taisent, ruinés de fatigue. Ou bien
ils hurlent, ils sanglotent, ils geignent et se
déchirent, réclamant père ou mère en des
langues différentes et que je comprends toutes.
Ils traversent le temps, pour venir m’écorcer de
leurs caresses froides. On s’étouffe dans le sang
des promesses non tenues.

Je suis l’herboriste des expirations.
Aujourd’hui même, qui passera d’un souffle
l’autre, et de quelle façon ?
Choisis. Un homme, une femme, un enfant.
Choisis.
A toi de voir.

Pour le fardeau de mémoire, pour l’inconsolable
minute de silence, pour les veillées à venir, je
répète, je ressasse et j’insiste.

Tu vois, c’est simple. Ils sont là.
Et elles chanteront longtemps, ces voix
exténuées qui rampent et qui me hantent.
Si tu n’écoutes pas.

(Linda Bastide)

Le plus souvent, je cherche à triompher d’une peur sans nom (Jean Tardieu)

 

Le plus souvent, je cherche à triompher d’une peur sans nom,
en m’efforçant d’imiter la voix même de l’Ennemi.
Le poème se prête sans fin à cette poursuite d’un accent.
Quand je crois m’en être rapproché davantage, l’inquiétude se dissipe.
C’est moi qui parle: il est volé.

(Jean Tardieu)

 

 

La voix de la libération (Râj Vâlmiki)

    

La voix de la libération

Je suis la voix de l’émancipation
Je suis un crayon
Sur la tête de l’homme ordinaire qui lutte
Je suis la couronne de la consécration

Que je t’éveille du sommeil
Que je te fasse prendre conscience de ton esclavage
Qu’à le briser je t’encourage
Tel est l’instrument que je suis

J’aide les exploités
Je tends la main à l’unité Mais
La foudre qui va tomber Sur les exploiteurs je suis

Je ne catégorise pas
Entre le dalit, l’âdivasi et le savarna
Je suis un nouveau critère pour les démunis

Exploiteurs, contrôlez-vous
Vous-mêmes, changez-vous
Voyez, brûle dans le coeur des exploités
Le feu, n’allez pas aussi vous enflammer

Fraternité, liberté, égalité
Connaissez-les et acceptez-les

Sinon, reconnaissez-moi
Je suis un nouveau commencement de révolution
Je suis la voix de la libération

(Râj Vâlmiki)

 

Recueil: Pour une poignée de ciel Poèmes au nom des femmes dalit (Intouchable)
Traduction: Traduit du Hindi par Jiliane Cardey
Editions: Bruno Doucey

 

 

 

Qui es-tu, lecteur (Rabindranath Tagore)

Rabindranath Tagore

    

Qui es-tu, lecteur, toi qui, dans cent ans, liras mes vers?
Je ne puis t’envoyer une seule fleur de cette couronne printanière,
ni un seul rayon d’or de ce lointain nuage.

Ouvre tes portes et regarde au loin.
Dans ton jardin en fleurs,
cueille les souvenirs parfumés
des fleurs fanées d’il y a cent ans.

Puisses-tu sentir, dans la joie de ton coeur,
la joie vivante qui, un matin de printemps, chanta,
lançant sa voix joyeuse par delà cent années.

(Rabindranath Tagore)

 

Recueil:Le jardinier d’amour La jeune Lune
Traduction: Mme Sturge Moore
Editions: Gallimard

Je me protège de cette rafale (Leonardo Sinisgalli)

 

Je me protège de cette rafale
Qui balaie sur les cimes des peupliers
La lumière de la place.
Dans le faible reflet, une volée
De feuilles remonte le bord de la muraille.
Elle me frappe là où j’ai mal,
Cette voix, toute la nuit :
Me revient ma triste
Vocation à exister, cette soif
De me chercher en tous lieux.

***

Mi difendo a questa raffica
Che spolvera la luce della piazza
Suite cime dei pioppi.
Nel debole riverbero uno stormo
Di foglie risale il ciglio della murata.
Batte qui dove mi duole
Questa voce tutta flotte :
Mi ritorna la triste
Vocazione ad esistere,
La brama di cercarmi in ogni luogo.

(Leonardo Sinisgalli)

Illustration: Odilon Redon