Souvenir (Friedrich Nietsche)

Souvenir

Elle tressaille des lèvres et ses yeux sont rieurs,
et pourtant elle s’élève chargée de reproche,
cette image venue des profondeurs, du fond du coeur de la nuit du coeur
– douce étoile à la porte de mon ciel.
Elle se fait brillante, triomphale – et ses lèvres se ferment
plus étroitement – et une larme coule.

(Friedrich Nietsche)

Illustration: Fabienne Contat

Souvenir (Jean Wahl)

Illustration
    
Souvenir

Jours de Drancy, usine à fabriquer la mort
Avec ses râles, ses mouvements, ses tournements.
Ses cris, ses toux, ses pleurs et tous ses tremblements
Mon corps te garde en lui pour bien longtemps encore.

Nuits de Drancy

Usine à fabriquer la mort, nuits de Drancy,
Où le corps en grinçant tâte déjà les planches
Les épaules font mal, je sens gémir les hanches
Mais l’esprit reste souple et chaud dans l’air transi.

Camp de Drancy, octobre 1941.

(Jean Wahl)

 

Recueil: Vive la liberté
Traduction:
Editions: Bruno Doucey

Les aigrettes des pissenlits (Santoka)

    

les aigrettes des pissenlits se dispersent
le souvenir de la mort de ma mère
sans cesse me revient

***

(Santoka)

 

Recueil: Santoka Zen Saké Haïku
Traduction: Cheng Wing fun & Hervé Collet
Editions: Moundarren

Souffle le vent d automne (Sôseki)

    
Souffle le vent d automne
La vieille valise prend le chemin de l’étagère
Et avec elle les souvenirs

(Sôseki)

 

Recueil: Haïkus
Traduction: Elisabeth Suetsugu
Editions: Philippe Picquier

Il vaudrait mieux (Paul Gilson)

Il vaudrait mieux ne pas déranger les souvenirs engourdis
au fond de leur palais d’hiver

(Paul Gilson)

Illustration: ArbreaPhotos

PROPOS SUR LES LENDEMAINS QUI CHANTENT (Robert Momeux)

PROPOS SUR LES LENDEMAINS QUI CHANTENT

Il se pourrait que le ciel nous tombe sur la tête
Il se pourrait qu’un jour
Il ne reste plus rien de nous
Qu’une image qui flotte sur l’eau des mares
Qu’une trace laissée sous les fougères
Dans l’ombre odorante et mystérieuse des sous-bois
Qu’un souvenir épars dans la poussière du temps
Il se pourrait aussi que nul ne passe
Et ne trouve cette trace image ou souvenir
Et que plus rien ni personne jamais
N’atteste que nous avons été

(Robert Momeux)

ELCA ET MONTGÓ (Francisco Brines)

IN MEMORIAM, THE SPANISH POET FRANCISCO BRINES
Francisco Brines, receiving at his home Elca, Oliva
from the Spanish king and queen the Cervantes Prize, 12th May 2021
    
Poem in French, Spanish, Dutch, English, Italian, German, Portuguese, Sicilian,
Romanian, Polish, Greek, Chinese, Arab, Hindi, Japanese, Farsi, Icelandic, Russian,
Filipino, Hebrew, Tamil, Kurdish, Bangla, Irish, Serbian, Macedonian, Armenian,
Malay, Indonesian, Catalan

Poem of the Week Ithaca 687 « ELCA AND MONTGÓ » FRANCISCO
BRINES, Spain (1932─2021)
de “Poesía completa 1969─1997”, Tusquets Editores
– All translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt

***

ELCA ET MONTGÓ
à Angelika Becker

La sombre mort des orangers
m’éblouit ;
la lune se lève orange et sèche
derrière une mer de plomb.
Dans le lointain, la montagne exhale un air
bleu ; la mer la rend humide,
s’y abandonne. Et ainsi depuis des siècles
l’ombre tombe sur la douleur de sa rudesse.
Les maisons ouvrent leurs paupières,
le versant s’illumine, vibrant
le cœur aspire à des êtres qu’il ne connaît pas ;
et le souvenir en rappelle d’autres.
Invisible un arôme de jasmin pénètre
ma chemise, éloigne un peu de sueur de ma peau ;
et cette poussière que le vent dépose
a disparu dans la nuit,
sourd fossoyeur de mon temps.
Le jour était compatissant,
et la terre épuisée reconnaissante,
avec amour je veille sur la tendresse
avec laquelle je meurs aujourd’hui.

Traduction de Elisabeth Gerlache

(Francisco Brines)

***

ELCA Y MONTGO

A Angelika Becker

La tenebrosa
muerte de los naranjos
deja ciegos mis ojos;
anaranjada y seca, sale la luna
detrás de un mar de plomo.
Lejana, la montaña respira un aire
azul; la moja el mar,
en él descansa. Y así la sombra cae,
desde siglos, sobre el dolor de su dureza.
Abren los párpados las casas,
se enciende la ladera, tembloroso
añora el corazón seres que desconoce;
y al recuerdo regresan otros seres.
Invisible, un aire de jazmín
penetra en mi camisa, de mi carne separa
leve sudor; y este polvo soplado
se ha perdido en la noche,
sorda sepulturera de mi tiempo.
Fue el día piadoso,
y a la tierra gastada, agradecido,
miro con buen amor,
por la delicadeza con que hoy muero.
FRANCISCO BRINES

***

ELCA EN MONTGÓ
Voor Angelika Becker

De duistere dood van de sinaasappelbomen
verblindt mijn ogen;
oranje en droog komt de maan op
achter een zee van lood.
In de verte, ademt de berg een blauwe
lucht; de zee maakt hem vochtig,
rust erop uit. Zo valt sinds eeuwen
de schaduw op de pijn van zijn hardheid.
De huizen openen hun ogen,
de helling van de berg licht op, trillend
hunkert het hart naar wezens die het niet kent;
en de herinnering roept andere wezens terug.
Onzichtbaar doordringt een geur van jasmijn
mijn hemd, verwijdert wat zweet van mijn huid;
en dit aangewaaid stof
is verdwenen in de nacht,
dove doodgraver van mijn tijd.
De dag was meedogend,
en de uitgeputte aarde dankbaar,
liefdevol bescherm ik de tederheid
waarmee ik heden sterf.

Vertaling Germain Droogenbroodt

***

ELCA AND MONTGÓ *

* Elca, name of Brines house, Montgo, mountain range, seen from his house
To Angelika Becker
The dark death of the orange trees
blinds my eyes;
orange and dry, rises the moon
behind a sea of lead.
In the distance, the mountain breathes blue air;
the sea wets it, in its slumber. And so the shadow falls,
for centuries, over the ache of its roughness.
The houses open their eyelids,
the hillside lights up, trembling,
the heart yearns for beings it does not know;
and other beings return to remembrance.
Invisible, an air of jasmine
penetrates my shirt, from my flesh it lifts
light sweat; and this blown dust
is lost in the night,
deaf gravedigger of my time.
It was the merciful day,
and to the worn-out earth, grateful,
I look lovingly,
for the gentleness with which I die today.

Translation Germain Droogenbroodt – Stanley Barkan

***

ELCA E MONTGÓ *

Elca: casa de Brines, Montgo. Monti vicino della casa,
al Angelika Becker
La tenebrosa morte degli alberi di arancio
acceca i miei occhi;
arancione e secca, sorge la luna
dientro un mare di piombo.
Distante, la montagna respire l’aria blu;
il mare la bagna, nel suo sonno. E così cala l’ombra,
per secoli, sul dolore della sua durezza.
Le case aprono le loro palpebre,
si illuminano le colline, tremolanti,
il cuore brama esseri che non conosce;
mentra altri esseri tornano alla memoria.
Invisibile, un sentore di gelsomino
penetra la mia camicia, dalla mia carne separa
un sudore leggero; e questa polvere soffiata via
si perde nella notte,
becchino sordo del mio tempo.
È stato un giorno pietoso,
e per la logora terra, grato,
ho lo sguardo amorevole,
per la dolcezza con cui muoio oggi.

Traduzione di Luca Benassi

***

ELCA ET MONTGÓ
für Angelika Becker

Der dunkle Tod der Orangenbäume
blendet meine Augen;
orange und trocken, geht der Mond auf
hinter einem Meer aus Blei.
In der Ferne atmet der Berg blaue Luft aus;
benetzt das Meer,
ruht darin aus. Und so fällt, seit Jahrhunderten,
der Schatten auf den Schmerz seiner Härte.
Die Häuser öffnen ihre Augenlider,
der Hang leuchtet auf, und zitternd
sehnt sich das Herz nach Wesen die es nicht kennt
und in der Erinnerung tauchen andere Wesen auf.
Unsichtbar, durchdringt ein Hauch von Jasmin
mein Hemd, nimmt von meiner Haut leichten Schweiß;
und dieser verwehte Staub
ist in der Nacht verloren,
taube Totengräber meiner Zeit.
Es war der fromme Tag,
und auf die abgenutzte Erde, dankbar,
schaue ich liebevoll,
für die Sanftheit, mit der ich heute sterbe

Übersetzung Germain Droogenbroodt – Wolfgng Klinck

***

ELCA E MONTGÓ *
Para Angelica Becker

A tenebrosa morte das laranjas
deixa cego os meus olhos;
alaranjada e seca sai a lua
detrás de um mar de chumbo.
Distante, a montanha respira um ar
azul; o mar a molha,
nele descansa, assim a sombra cai,
desde séculos, desde a dor de sua dureza.
Abrem as pálpebras as casas,
acende-se a ladeira, já tremendo
sente falta o coração de seres estranhos;
e à memória regressam outros seres.
Invisível, um ar de jasmim
penetra em minha camisa, da minha carne separa
leve suor; e este pó que é um sopro
perdeu-se pela noite,
surda sepultura desse meu tempo.
Foi o dia piedoso,
e para a terra gasta, agradecido,
olho amorosamente,
com a delicadeza com que hoje morro.

Tradução ao português: José Eduardo Degrazia.

***

ELCA E MONTO
A Anglelika Becker

La tinibrusa
Morti di l’aranci
M’annorba l’occhi
Aranciata e sica, nchiana la luna
Darreri un mari di chiummu.
Luntanu la muntagna rispira n’aria
Azzola; lu mari l’abbagna,
Si riposa in iddu. E d’accussì l’ummira cadi
Di seculi, supra lu duluri di la so durizza.
Li casi aprunu li so pinnulara,
Li pinnini s’addumanu, trimanti
Lu cori spinna pi esssiri ca non canusci
E autri essiri tornanu a la mimoria.
…nvisibili, n’aria di girsuminu
Penetra nta me cammisa ,sipara
Di la me peddi lu liggeru suduri; e sta purviri ca vola
Si pirdiu nta la notti,
Surdu sepulturariu dû me tempu.
La jurnata fu piatusa
E la terra scunzata, cuntentu
Taliu cu bon amuri
Pir la dilicatizza cu la quali oy moru.

Traduzioni in sicilianu di Gaetano Cipolla

***

ELCA ȘI MONTGÓ *
pentru Angelika Becker

Tenebroasa moarte a portocalilor
îmi lasă ochii orbi;
portocalie și ofilită, răsare luna
din dosul mării plumburii.
În depărtări, muntele suflă aer
albastru; e înmuiat de marea
în care odihnește. Și astfel, umbra cade,
pe veci acoperind asprimea suferinței.
Casele își deschid pleoape,
se aprinde panta, și, tremurătoare,
inima duce dorul făpturilor pe care nu le-a cunoscut;
iar în memorie revin alte ființe.
Imperceptibilă, o boare de iasomie
îmi intră sub cămașă, de carne desprinzându-mi
sudoarea diafană; și praful adiat,
în noapte se destramă,
surd mi-e groparul timpului.
A fost pioasă ziua,
iar glia consumată,
cu dragoste o contemplu, îi sunt îndatorat,
pentru delicatețea cu care astăzi mor.

Traducere Gabriela Căluțiu Sonnenberg

***

ELCA I MONTGÓ
Angelice Becker

Mroczna śmierć pomarańczowych drzew
poraża moje oczy,
pomarańczowa i sucha − wschodzi księżyc
zza ołowianego morza.
W oddali góra oddychająca błękitnym powietrzem;
morze ją oblewa, a ona spoczywa w nim. I cień pada
od wieków na twardy jej ból.
Domy otwierają powieki,
zapalają się zbocza wzgórz, migocą,
tęskni serce do istot, których nie rozpoznaje,
gdy inne istoty powracają do pamięci.
Niewidoczny jaśminowy powiew
przenika w moją koszulę, odrywa od ciała
delikatny pot; i ten wypełniający kurz
zagubił się w nocy, głuchej,
która pogrzebała mój czas.
Dzień ten był w miłosiernym żalu
i na tę ziemię wykorzystaną,
patrzę z miłością, wdzięczny
za tę lekkość, z jaką dziś umieram.
Przekład na polski: Mirosław Grudzień – Małgorzata Żurecka

Translation into Polish by : Mirosław Grudzień – Małgorzata Żurecka

***
ΕΛΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΤΓΚΟ

Για την Αγγέλικα Μπέκερ
Ο μαύρος θάνατος των πορτοκαλόδεντρων με τυφλώνει,
Πορτοκαλί και αφυδατωμένο το φεγγάρι
Υψώνεται πίσω απ’ τη μολυβένια θάλασσα,
στον ορίζοντα, το βουνό αναπνέει γαλανό αέρα
καθώς η θάλασσα δροσίζει τον ύπνο του. Έτσι
πέφτει κι ο ίσκιος, αιώνες τώρα, πάνω απ’ τον πόνο
της αγριάδας του.
Τα σπίτια ανοίγουν τα ματόκλαδα τους
η βουπλαγιά φωτίζεται, τρεμουλιαστά,
η καρδιά ποθεί άγνωστους ανθρώπους
που επιστρέφουν στη μνήμη της.
Αόρατος αγέρας με άρωμα γιασεμιού
εισχωρεί στο πουκάμισο μου, εντείνει
τον ιδρώτα του δέρματος μου κι αυτή
η σκόνη που αιωρείται χάνεται στη νύχτα
μουγγός νεκροθάφτης του χρόνου μου.
Ήταν η μέρα που συγχωρούσε και
στη ταλαίπωρη γη φαίνομαι αξιαγάπητος
μέσα στην αξιοπρέπεια που πεθαίνω σήμερα.
Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη

Transllation into Greek by Manolis Aligizakis

***

埃尔卡和蒙哥

致安吉丽卡·贝克尔
这些橘子树的黑暗死亡
蒙蔽了我的眼睛；
橘黄和微薄的月亮，在
铅的海洋后面升起。
在远方，那座山呼吸着蓝空气；
大海湿润了它，在它睡时。所以几世纪了，
阴影降落在它粗糙的痛苦上。
房子睁开了它们的眼睛，
山坡上的灯光亮了，颤抖着
心渴望它不了解的生命；
而其它生命回归记忆。
隐隐约约，一股茉莉花气息
透过我衬衫，从我的肉体提取
轻微的汗；还有这扬尘
迷失于夜晚，
我那个时代的聋哑掘墓人。
那曾是仁慈的日子，
且对那疲惫的大地，感恩不尽，
我用心地寻找，
我今天死去的柔和方式。
原 作：西班牙 弗朗西斯科·布里内斯（1932-2021）
英 译：比利时 杰曼·卓根布鲁特-斯坦利·巴坎
汉 译：中 国 周道模 2021-6-3

Translation into Chinese by William Zhou

***

إلى أنجيليكا بيكر

ِر البرتقال أعمى بصري،
المو ُت القاتم ألشجا
َف بحر رصاصي.
يتوارى القمُر الشاحب الجاف خل
وفي األفُق البعيد ين ُّث الجب ُل هوا ٌء أزرق؛
فير ّطبه البح ُر خالل ُسباته. بعدها يسود ال ِظ ّل لقرون على وجع المعاناة.
تشرعُ البيوت أبوابها،
ويُضيء جانب التِالل،
فيشتاق القل ُب ال ُمرتجف إلى أشخا ٍص ال يعرفهم.
وإلى آخرين تجي ُش بهم الذكريات.
ا خفيفًا،
ّل من لحمي إلى قميصي، لينضح عرقً
يضوعُ عبق الياسمين الالمرئي فيتسل
يتوارى هذا الغُبار الخان ُق في جو ِف الليل،
ار قبور أصٌم ٍٍ في هذا الزمان.
مثل حفّ
كان يوم الرحمة،
أشعُر باالمتنان لألرض البالية،
ّع بشغ ٍف لموتي اللطيف ذاك الذي يبدو وشي ًكا.
وأتطل

Translation into Arab by Sara Slim

***

एल्का और मोंटगोज़

एंजेलिका बेकर को
संतरेके पेडों की कािी मौत
मेरी आँखों को अंधा कर देता है;
नारंगी और सूखा, चाँद उगता है
सीसेके समुद्र के पीछे।
दरूी में, पहाड नीिी हवा मेंसांस िेता है;
समुद्र उसेगीिा कर देता है, उसकी नींद में।
और इसलिए छाया गगरती है,
सददयों से, अपनेखुरदरापन के दददपर।
घरों की पिकें खुि जाती हैं,
पहाडी रोशनी करती है, कांपती है,
ददि उन प्राणियों के लिए तरसता हैजजन्हेंवह नहींजानता;
और अन्य प्रािी याद मेंिौट आतेहैं।
अदृश्य, चमेिी की हवा
मेरी कमीज मेंघुस जाता है, मेरेमांस सेवह उठ जाता है
हल्का पसीना; और यह उडती धूि
रात मेंखो जाता है,
मेरेसमय का बहरा कब्र खोदनेवािा।
यह दयािुददन था,
और घघसी-पपटी धरती के लिए, आभारी,
मैंप्यार सेदेखता हूँ,
उस नम्रता के लिए जजसके साथ मैंआज मरा।

Hindi translation by JyotirmayaThakur.

***

エルカとモントゴ

〜アンジェリカ・ベッカーへ
柑橘の木の暗い死は私を盲目にした
オレンジ色の乾いた月は
鉛の海の後ろに昇る
遠くには山が青い空気を吸い込む
海がそのまどろみの中でまわりを湿らせ
そして影が降りてくる
何世紀も、何世紀も
その荒々しい痛みでもって
家々は瞼を開く
山腹は灯りをともし、震えている
心は未だ知らない存在にあこがれ、
他のものは記憶に戻ることを願う
目に見えない、ジャスミンの香りは
着ているシャツを通り抜け、
私の肉体を軽く汗ばませる
そしてこの飛ばされた細粉は
夜になると消えて無くなるのだ
現代の耳聞こえぬ墓掘り人である
安楽な一日であった
そして疲れ果てた地球に感謝する
優しさを持って今日死んでいく私は
愛に包まれている

Translation into Japanese by Manabu Kitawaki

***

الکا و مونتگو

برای آنجلیکا بکر
مرگ سیاه درختان پرتقال چشمانم را نابینا می کند؛
نارنجی و خشک، ماه طلوع می کند
از پشت دریای سرب .
از دوردست ها، کوه هوای آبی را استنشاق می کند؛
دریا مرطوبش می کند، در خوابی سبک. و سایه ها بر او می افتند،
برای قرنها، بر روی درد ناهمواری آن.
خانه ها پلک هایشان را باز میکنند،
دامنهی تپه روشن می شود، میلرزد،
قلب برای آنانی که نمی شناسد خمیازه میکشد
و آنانی دیگر که به یاد می آوری .
نامرئی، هوای یاسمن
به. پیراهنم نفوذ می کند، بدنم عرق سبکی می کند؛
و گرد و خاکی که بلند شده
در شب گم می شود،
گورکن ناشنوای زمان من.
آن روز پر رحمت بود .
و به زمین فرسوده سپاسگزار،
من عاشقانه نگاه می کنم،
بخاطر لطافتی که امروز با آن می میرم .
فرانسیسکو برینس، اسپانیا،) ۲۰۲۱ -۱۹۳۲ )
ترجمه: سپیده زمانی

Translation into Farsi by Sepideh Zamani

***

ELCA OG MONTGÓ *

1 Elca er hús skáldsins og Montgó er fjallið sem blasir við úr
Til Angeliku Becker
Dimmur dauði appelsínutrjánna
blindar augu mín;
appelsínugulur og þurr rís máninn
handan við blágráan sjó.
Í fjarska andar fjallið bláu lofti;
sjórinn vætir það í svefni. Og þannig fellur skugginn
öldum saman yfir úfna kvöl þess.
Húsin opna augun,
hlíðin ljómar upp, skelfur,
hjartað þráir óþekktar verur;
og aðrar verur minna á sig.
Ósýnilegur jasmínuilmur
smýgur í skyrtuna mína, lyftir frá holdinu
léttum svita; og rjúkandi rykið
hverfur inn í nóttina,
daufdumban grafara tíma míns.
Það var hinn náðuga dag,
og til örmagna jarðar
lít ég í ást og þakklæti,
fyrir hvað ég fæ hægt andlát í dag.
Þór Stefánsson þýddi

Translation into Icelandic by Þór Stefánsson

***

ЭЛЬКА И МОНТГО

Посвящается Анжелике Бекер
Темная смерть апельсиновых деревьев
ослепляет мне глаза;
оранжево и сухо всходит луна
из моря свинца.
Вдалеке дышит гора голубым
воздухом; он влажен из-за моря,
он отдыхает. Так падает веками
тень на боль его резкости.
Дома открывают глаза,
горный склон проясняется, дрожа,
сердце стремится к тем существам, которых еще не знает;
а воспоминания возрождают других существ.
Невидимо проникает запах жасмина сквозь
мою рубашку, убирает немного пот с кожи;
и эта прилетевшая пыль
исчезает в ночи,
глухом могильщике моего времени.
День был милостив,
и на истощенную землю смотрю я
с благодарностью за нежность,
с которой сегодня я умру.
Перевод на русский язык Дарьи Мишуевой

Translation into Russian by Daria Mishueva

***

ELCA AT MONTGÓ *

name of Brines house, Montgo, mountain range, seen from his house
Para kay Angelika Becker
Ang madilim na pagkamatay ng mga puno ng kahel
ay bumubulag sa aking mga mata;
kulay kahel at tuyot,sumisikat na ang buwan
sa likod ng dagat na kulay kalawang.
Sa di kalayuan, ang bundok ay huminga ng kulay bughaw na hangin;
ginising ito ng dagat, sa kanyang pagkakatulog. Kaya ang anino ay nahulog
daang taon, nagtiis sa pagiging magaspang nito.
Ibinukas ng mga tahanan ang talukap ng kanilang mga mata
nagniningning ang gilid ng burol, nanginginig,
nananabik ang puso sa mga nilalang na hindi nito nakikilala;
at ang ibang nilalang na bumalik sa alaala.
Hindi nakikita. Hanging amoy sampaguita
ay nanuot sa aking damit, mula sa aking katawan ay
bahagya akong pinawisan;at ang hinipan na alikabok
ay nawala sa gabi,
binging tagahukay ng aking libingan sa aking panahon.
Ito ang araw ng maawain
at sa pagod ng lupa, nagpapasalamat,
Nagmumukha akong mapagmamahal
dahil sa kahinahunan na kung saan ako ay namatay ngayon

Translation into Filipino by Eden Soriano Trinidad

***

אלקה ומונטגו* / פרנציסקו בריינס

לאנג’ליקה בקר
הַ מָּ וֶת הָּ אָּ פֵ ל שֶ ל עֲצֵי הַ תַ ּפּוז
מְ סַ מֵ א אֶ ת עֵ ינַי;
כָּתֹם וְיָּבֵ ש , עֹולֶ ה הַ יָּרֵ חַ
מֵ אֲחֹורֵ י יָּם שֶ ל עֹופֶרֶ ת.
בַ מֶ רְ חַ קִּ ים, הָּ הָּ ר נֹושֵ ם אֲוִּיר כָּחֹל;
הַ יָּם מַ רְ טִּ יב זֹאת, בִּ שְ נָּתֹו. וְכְָּך נֹופֵ ל הַ צֵל,
מֵ אֹות בַ שָּ נִּים, מֵ עַ ל לִּ כְאֵ ב חִּ סְ ּפּוסֹו.
הַ בָּ תִּ ים ּפֹותְ חִּ ים אֶ ת שְ מּורֹות עֵ ינֵיהֶ ם,
צֶלַ ע הָּ הָּ ר מּואָּ ר, רֹועֵ ד,
הַ לֵ ב מְ יַחֵ ל לִּ בְ רִּ יֹות שֶ אֵ ינֹו מַ כִּיר;
ּובְ רִּ יֹות אֲחֵ רֹות חֹוזְ רֹות אֶ ל הַ זִּ כָּרֹון.
בִּ לְ תִּ י נִּרְ אֶ ה, אֲוִּיר יַסְ מִּ ין
חֹודֵ ר לְ חֻ לְ צָּתִּ י, מִּ בְ שָּ רִּ י הּוא מֵ רִּ ים
זֵעָּ ה קַ לָּ ה; וְאֹותֹו אָּ בָּ ק נִּשָּ א
אֹובֵ ד בַ לַ יְלָּ ה,
קַ בְ רָּ ן חֶ רֶ ש שֶ ל זְ מַ נִּי.
זֶה הָּ יָּה יֹום רַ חּום,
וַאֲנִּי מַ בִּ יט בְ אַ הֲ בָּ ה
אֶ ל הָּ אֲדָּ מָּ ה הַ שְ חּוקָּ ה, אֲסִּ יר תֹודָּ ה,
בְ שֶ ל הָּ עֲדִּ ינּות עִּ מָּ ּה אֲנִּי מֵ ת הַ יֹום.

Translation into Hebrew by Dorit Weisman

***

எல் க ோவும் மோண் ட்க ோவும்!

அஞ்செலிகா செக்கருக்கு
ஆரஞ்சு மரங்களின் இருண் ட இறெ்பு
என் கண் களள குருடாக்குகிறது!
ஆரஞ்சும், காய்வதும் செட்கடலின் பின்னாெ்
ெந்திரளன எழுெ்புகிறது.
ச ாளெவிெ் மளெ நீ ெக்காற்ளற சுவாசிக்கிறது
கடெ் ஈரமாக்குகிறது அ ன் தூக்க ்திெ்.
எனவவ நிழெ் ொய்கிறது நூற்றாண் டுகளுக்கு
கடுளமயான வலிக்கு வமவெ
வீடுகள் கண் இளமகளள ்திறக்கின் றன
மளெெ்ெக்கம் நடுங்கிக்சகாண் வட சவளிெ்ெம் ருகிறது
ச ரியா ளவகள் குறி ்து இ யம் விம்முகிறது
மற்றளவகள் நிளனவிற்கு ்திரும்புகின் றன!
மெ்லிளகயின் மணம், காற்று கண் களுக்கு ்ச ரிவதிெ்ளெ
எனது ெட்ட்ளடளய ்துளள ்து, எனது ெள யினின்று
சிறு வியர்ளவளய எழுெ்புகிறது. அடிக்கெ்ெட்ட இந் ்துகள்
இரவிெ் இழக்கெ் ெடுகிறது!
எனது காெ ்தின் செவிட்டு க்கெ்ெளற வ ாண் டி!
அது ஒரு இரக்கம் நிளறந் நாள்
ொழ்ெட்ட பூமி நன்றிொராட்டுகிறது!
அளமதியுடன் நான் இறக்கும் இந் நாளள
வநெ ்வ ாடு வநாக்குகிவறன்!
ஆக்கம்/சமாழிமாற்றம்

Translation into Tamil by Dr. N V Subbaraman

***

ELKA Û MONTGO
Bona Angelika Becker

Mirina tarî ya dara piruqalê
çevhên min ronîdike;
pirtuqalî û hişkanî
hêv hiltê li paş zeryayeke zirêçî.
Ji dûr ve çiya hinase bi bayê hişîn dike,
zeryayê şildike,
tê de vedihese.
Û weha ji sedsalan ve sî
bi ser êşên wî yî giran de têxwr.
Xanî pîloyên xwe vedikin,
kendal direwşe û dilerze,
dil meraqdike, zanebe tiştên nenas
û di bîranînê de zanînên din xwe pêşdadidin.
Nexwiya ye, sirîweyeke jasemînê bîhndide,
kurtikê min ji tena min bi xwîyeke sivik şildibe
û ev toza radibû bi şev
hinda bû
gorkolên ker ên dema min.
Ew rojeke baweriyî bû
û li ser erda pir hatiye bikaranîn, spasdarî,
bi dilxweşî mêzedikim,
bi dilovaniya, ku ez îro dimirim.
Translation into Kurdish by Hussein Habasch
Zirêç: qurşîn, رصاص ,sî: sih, sêber, pîlo: palîk, bêlo, qepûlk,جفن , sirîwe: sirwe, şine,
şineba.

***

এলকা এবং মন্টগ া

অ্যাঞ্জেলিকা বেকাঞ্জেে কাঞ্জে
কমিা গাঞ্জেে অ্ন্ধকাোচ্ছন্ন মৃত্য য
অ্ন্ধ কঞ্জে আমায়;
কমিা আে শুষ্ক,
চাাঁদ উঞ্জে অ্োলেত্ সাগে প্রাঞ্জে ।
দূঞ্জে, পেবত্ বেয় েীি োত্াঞ্জসে শ্বাস-প্রশ্বাস;
আে সাগে এই ত্ন্দ্রাঞ্জত্, লেমলিত্ হয় । আে ত্াই োয়া বেঞ্জম আঞ্জস,
আে শত্ কাি ধঞ্জে, এই রুক্ষত্াে বেদোয় ।
োল়িগুলি খযঞ্জি বদয় ত্াঞ্জদে বচাঞ্জখে পাত্া,
পেবত্ পাশ আঞ্জিালকত্ হয়, কাাঁপঞ্জত্ থাঞ্জক,
লকো কাে জেয হৃদয় আকুি হয় বকাে লকেযো বজঞ্জেই;
এেং অ্েযােয সে লকেযস্মলৃত্ হঞ্জয় লিঞ্জে আঞ্জস ।
অ্দৃশয, জযাঁ ইিয ঞ্জিে োত্াস
প্রঞ্জেশ কঞ্জে আমাে বপাশাঞ্জকে লিত্ঞ্জে, আমাে শেীে বথঞ্জক এই গন্ধ
উঠিঞ্জয় বেয় ঘাঞ্জমে গন্ধ; আে এই উঞ্জ়ি যাওয়া ধযঞ্জিা
হালেঞ্জয় যায় োঞ্জত্ে গিীঞ্জে,
আমাে সমঞ্জয়ে েলধে কেে বখাদক ।
এটি লেি একটি ক্ষমাে লদে,
আে এই জীর্বপৃলথেীঞ্জত্, কৃ ত্জ্ঞ আলম,
িাঞ্জিাঞ্জেঞ্জস বচঞ্জয় বচঞ্জয় বদলখ,
বকামিত্াে জেয বয েম্রত্ায় আলম মৃত্য যঞ্জক আহ্বাে কলে আজঞ্জকে এই লদঞ্জে
ফ্রালিসঞ্জকা লিেস, বেে (১৯৩২-২০২১)
ইংঞ্জেলজ অ্েযোদ জাঞ্জমবইে বরাঞ্জজেব্রুড্ট – স্ট্যােলি োেকাে

Translation into Bangla by Tabassum Tahmina Shagufta Hussein

***

ELCA AGUS MONTGÓ
Do Angelika Becker

Baineann bás gruama na gcrann oráistí
an t-amharc as mo shúl.
Éiríonn gealach ócair ón bhfarraige liath,
is dúisíonn an sliabh óna mharbhshuan.
Titeann scáth ar na beanna,
trasna na creácha gairbhe;
osclaíonn na tithe mogaill na súl,
Bíonn cumha ag an gcroí i ndiaidh daoine
gan aithne;
Dealraíonn cuid eile ón gcuimhne bhuan.
Dofheicthe, séideann cumhra seasmaine
trí mo léine, is fágann allas éadrom
mar dhusta ar an oíche.
Lá trócaireach ba ea é,
breathnaím le buíochas is cion
ar an gcré spíonta seo, bodharuaigh mo shaoil,
an lá bog is séimh ar a fhaighimse bás.

Aistrithe go Gaeilge ag Rua Breathnach

***

ELCA I MONTGÓ
Angeliki Becker

Tamna smrt pomorandžinog drveća
me zaslepljuje;
mesec suv, boje pomarandže se uzdiže
iza olovnog mora.
U daljini,planina diše plavi vazduh;
more ga vlaži, u svojoj pospanosti. I tako senka se
širi,
vekovima, preko pepela njegove uzburkanosti.
Kuće otvore očne kapke,
padine se osvetle, drhteći,
srce čezne za bićima koje ne zna,
i priseća se drugih.
Nevidljiv vazduh od jasmine
prodire kroz moju košulju, sa mog tela podiže
znoj; i oduvana prašina
se gubi u noć,
koja je gluv grobar mog vremena.
Bio je to milostiv dan,
i zahvalan iscrpljenoj zemlji
tražim s ljubavlju,
blagost s kojom umirem danas.
Sa engleskog prevela S. Piksiades

***

ЕЛКА И МОНТГО

На Анџелика Бекер
Мрачната смрт на портокаловите дрвја
ми ги заслепува очите;
портокалова и сува, месечината се крева
зад море од олово.
Во далечината, планината дише син воздух;
морето го навлажнува, во својата дремка. И така сенката паѓа,
со векови, над болката од сопствената грубост.
Куќите ги отвораат капаците,
падината се осветлува, треперејќи,
срцето копнее за битија што не ги познава;
додека други битија се враќаат во сеќавањето.
Невидлив, воздухот со мирис на јасмин
навлегува во мојата кошула, од моето тело подигнува лесна пот; а овој оддуван
прав се губи во ноќта,
глув гробокопач на моето време.
Беше тоа еден милозлив ден,
благодарен на износената земја,
Со љубов гледам во
нежноста со која умирам денес.
Превод од англиски на македонски: Даниела Андоновска-Трајковска/

Translation from English into Macedonian: Daniela Andonovska-Trajkovska

***

Իսպանացի բանաստեղծ Ֆրանսիսկո Բրինեսի հիշատակին

Էլկա Անդ Մոնտգո
Անժելիկա Բեքըրին
Նարնջագույն ծառերի մութ մահը
կուրացնում է աչքերս՚:
Նարնջագույնն ու չորը բարձրացնում են լուսինը
կապարե ծովի ետևում:
Հեռվում սարը կապույտ օդ է շնչում,
քնատ ծովը թրջում է այն,
և այսպես դարեր շարունակ ընկնում է ստվերը՝
իր կոպտության ցավի միջով:
Տները բացում են իրենց կոպերը,
սարալանջը դողալով լույս է տալիս,
սիրտը տենչում է էակներին, որոնց չգիտի
իսկ մյուս էակները վերադառնում են դեպի հիշողություն:
Հասմիկի օդը անտեսանելիորեն
թափանցում է վերնաշապիկիցս ներս,
մարմնիցս քրտինք է բարձրացնում,
և գիշերում կորած այս փչող փոշին
իմ ժամանակի գերեզմանափորն է խուլ:
Օրը ողորմած էր,
ես սիրով եմ նայում այս մաշված Երկրին
և երախտապարտ եմ այն մեղմության համար,
որով հանգչում եմ այսօր:
Հայերեն թարգմանությունը՝ Արմենուհի Սիսյանի

Translation into Armenian by Armenuhi Sisyan

***

ELCA DAN MONTGO
Kepada Angelika Becker

Kematian gelap popok-pokok limau oren
membutai mata-mataku;
oren dan kering, naiknya sang rambulan
di belakang lautan terdedah.
Di kejauhan, gunung menafasi udara biru;
laut membasahinya, di mimpinya. Dan jatuhlah bebayang,
berkurunan, pada kesakitan geloranya.
Reumah membuka kelopak matanya,
sisi gunung menyerlah, menggigil,
hati merindui para insan yang tidak dikenalnya;
dan insan-insan lain kembali ke ingatan.
Tidak kelihatan, seudara kasih
menembusi bajuku, dari dagingku ia angkat
peluh ringan; dan habuk tertiup ini
hilang di kemalaman,
penggali kubur tuli di zamanku.
Hari kasihan,
dan kepada bumi usang, terhutang budi,
kulihat dengan kasih,
akan kelembutan yang dengannya aku mati hari ini.

Translation into Malay by Dr Abu Bakar

***

ELCA AND MONTGÓ
Untuk Angelika Becker

Kematian suram dari pohon jeruk
merabunkan mataku;
menguning kering, menyingsing purnama
merentang lautan es.
Dari kejauhan, gunung menyeruput angkasa biru;
laut bersimbah, dalam rebahan. Bayangan berjatuhan,
selama berabad-abad, rasa kesengsaraan dari kekerasan.
Rumah-rumah menyibak kelopak mata,
lereng bukit berchaya, bergetar,
kalbu rindu jiwa-jiwa tak menentu;
jiwa-jiwa lain kembali untuk perduli
Tak teramati. Aura melati
Menembus bajuku, dari tubuhku terangkut
keringat nipis. Dan debu yang terbang
hilang di malam kelam,
penggali kubur tak dengar dari waktuku.
Hari yang penuh belas kasihan,
dan bumi yang telah usang, bersukur,
Aku mengamati dengan penuh kasih,
Hari ini kematianku dengan penuh kelembutan.

Translation into Indonesian by Lily Siti Multatuliana

***

ELCA Y MONTGÓ
A Angelika Becker

La tenebrosa muerte de los naranjos
deja ciegos mis ojos;
anaranjada y seca, sale la luna
detrás de un mar de plomo.
Lejana, la montaña respira un aire
azul; la moja el mar,
en él descansa. Y así la sombra cae,
desde siglos, sobre el dolor de su dureza.
Abren los párpados las casas,
se enciende la ladera, tembloroso
añora el corazón seres que desconoce;
y al recuerdo regresan otros seres.
Invisible, un aire de jazmín
penetra en mi camisa, de mi carne separa
leve sudor; y este polvo soplado
se ha perdido en la noche,
sorda sepulturera de mi tiempo.
Fue el día piadoso,
y a la tierra gastada, agradecido,
miro con buen amor,
por la delicadeza con que hoy muero.

Traducció al català: Natalia Fernández Díaz-cabal

(Francisco Brines)

Recueil: ITHACA 687
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/

FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02

Qui es-tu, lecteur (Rabindranath Tagore)

Rabindranath Tagore

    

Qui es-tu, lecteur, toi qui, dans cent ans, liras mes vers?
Je ne puis t’envoyer une seule fleur de cette couronne printanière,
ni un seul rayon d’or de ce lointain nuage.

Ouvre tes portes et regarde au loin.
Dans ton jardin en fleurs,
cueille les souvenirs parfumés
des fleurs fanées d’il y a cent ans.

Puisses-tu sentir, dans la joie de ton coeur,
la joie vivante qui, un matin de printemps, chanta,
lançant sa voix joyeuse par delà cent années.

(Rabindranath Tagore)

 

Recueil:Le jardinier d’amour La jeune Lune
Traduction: Mme Sturge Moore
Editions: Gallimard

NUIT D’ÉTÉ (Emile Nelligan)

NUIT D’ÉTÉ

Le violon, d’un chant très profond de tristesse,
Remplit la douce nuit, se mêle aux sons des cors,
Les sylphes vont pleurant comme une âme en détresse,
Et les coeurs des arbres ont des plaintes de morts.
Le souffle du Veillant anime chaque feuille;
Aux amers souvenirs les bois ouvrent leur sein;

Les oiseaux sont rêveurs; et sous l’oeil opalin
De la lune d’été ma Douleur se recueille…
Lentement, au concert que font sous la ramure
Les lutins endiablés comme ce Faust ancien,
Le luth dans tout mon cceur éveille en parnassien
La grande majesté de la nuit qui murmure
Dans les cieux alanguis un ramage lointain
Prolongé jusqu’à l’aube, et mourant au Matin.

(Emile Nelligan)

Illustration

Objets (Mireille Gaglio)

Objets

C’était un vieux sac d’écolier
Tout éventré, oublié,
D’où quelques cahiers bâillaient…
Mais c’est mon vieux cartable,
Là, sous la table
Dans le grenier !

C’est en rangeant que je l’ai retrouvé,
Et avec lui une bouffée de mon passé :
La fraîcheur du lever,
La main de Papa sur mon visage,
Disant : »Réveille-toi, il est tard,
Tu vas être en retard ! »
C’est tout mon plus jeune âge…

Comme il a l’air désuet
Ce vieil objet !
Mais que de secrets,
Que de souvenirs écoulés,
Que d’orages !
C’est toute une page…
Des odeurs et des senteurs,
Des bonheurs, des malheurs,
Des joies et des solitudes,
Des contraintes et des habitudes …

Tout est là, dans ce vieux sac abandonné !

(Mireille Gaglio)

Illustration