Illustration: Joseph Beuys
LEÇON
ce sont si peu de mots
que j’extirpe du fond de moi
autant que de la poussière de craie
échappée du frottoir
après que le tableau
ait été frotté
il reste encore une chose
coincée dans la gorge telle une arête
qui ne veut pas sortir
au tableau noir
un vieux maître d’école écrit
un texte illisible:
ma vie
le temps s’amenuise
jusqu’à ce que retentisse la fin de la leçon
toujours moins de mots
toujours moins de craie
s’attache à vos doigts.
***
LEKCJA
tak mało słów
z siebie wyduszam
tyle co kredowego pyłu z gąbki
po starciu tablicy
ciągle coś
pozostaje
tkwi kością w gardle
nie chce wyjść
stary belfer
pisze na szkolnej tablicy
niezrozumiały tekst
moje
życie
coraz mniej czasu do dzwonka
coraz mniej słów
coraz mniej kredy
w palcach
***
LESSON
it’s so few words
that I wring out of myself,
as much as some chalk dust
out of an eraser
after the blackboard’s
been wiped clean.
Something still remains,
stuck like a bone in the throat,
will not go out.
On the school blackboard,
an old schoolmaster is writing
an unintelligible text:
my life.
It’s less and less time
until the lesson end rings,
fewer and fewer words
less and less chalk
in fingers.
***
AULA
São tão poucas as palavras
que de mim extraio
quanto o pó de giz
de um apagador
após limpa
a lousa.
Contudo, algo permanece preso
como um osso na garganta
que não se liberta
Na lousa negra da escola,
um velho professor escreve
um texto ininteligível:
a minha vida
Há cada vez menos tempo
até ao toque do fim da aula,
cada vez menos e menos palavras
cada vez menos giz
nos dedos.
***
LECCIÓN
son tan pocas palabras
que me deslizo
como el leve polvo de la tiza
fuera del borrador
cuando la pizarra
ha sido borrada.
Algo queda aún
adherido como un hueso a la garganta
que no saldrá
en la pizarra de la escuela
un viejo maestro escribe
un texto ininteligible:
mi vida
es cada vez más corta
hasta que suene la sirena al final de la lección
menos y menos palabras
cada vez menos tiza
en sus dedos
***
LEZIONE
sono poche appena le parole
che scrivo di me stesso,
tante quanto la polvere di gesso
che esce dal cancellino
dopo che la lavagna
è stata pulita.
qualcosa ancora rimane,
ficcata in gola come una spina,
che non vuole andare giù
sulla lavagna della scuola,
un anziano maestro sta scrivendo
un testo incomprensibile:
la mia vita.
sempre meno è il tempo
prima che la campanella suoni,
e sempre di meno sono le parole
ancora meno il gesso
sulle dita.
***
LEKTION
Es sind so wenige Worte
die ich aus mir heraus zwänge
so viel wie etwas Kreidestaub
aus dem Lappen
nachdem er die Tafel
abgewischt hat
etwas bleibt stecken
wie ein Knochen im Hals
will heraus
auf der Tafel
schreibt ein alter Schulmeister
einen unverständlichen Text:
mein Leben
es bleibt immer weniger Zeit
bis es klingelt zum Ende der Lektion
immer weniger Worte
immer weniger Kreide
bleiben in den Fingern.
***
LES
het zijn zo weinig woorden
die ik uit mij wring
zo veel als wat krijtstof
uit een bordenwisser
na het bord
schoon te hebben geveegd
iets blijft nog achter
zit vast als een graat in de keel
wil er niet uit
op het schoolbord
schrijft een oude schoolmeester
een onleesbare tekst:
mijn leven
er is steeds minder tijd
tot het einde van de les rinkelt
steeds minder woorden
steeds minder krijt
nablijft aan de vingers
***
УРОК
тaк немного слов
из себя выдавливаю
нaстолькo что пыли мела от губки
после стирания доски
всё еще что-то остается
кaк кость поперёк горлa
не хочет выйти
на классной доске
старый учитель пишет
непoнятный текст:
моя жизнь
всё менее времени до звонка
всё менее слов
всё менее мела
в пальцах
(Mirosław Grudzień)
Arbrealettres 