Posted by arbrealettres sur 29 juin 2022
Rivière
Dans le calme de la lumière
un léger murmure d’eau
entre la menthe et les roseaux
Flèche de toutes les couleurs
le martin-pêcheur un poisson au bec
son plumage luisant d’eau
Les lisses paroles de l’eau
l’odeur de roseaux et de menthe
et la vive clarté de juin
Marchant pieds nus passe le temps
(Claude Roy)
Posted in poésie | Tagué: (Claude Roy), bec, calme, clarté, couleur, eau, flèche, juin, léger, lisse, luisant, lumière, marher, menthe, methe, murmuré, nu, odeur, parole, passer, pied, plumage, poisson, rivière, roseau, temps, vif | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 26 juin 2022
Ils étaient huit jeunes hommes
Ils étaient huit jeunes hommes, nus, nus et qui tremblaient
ils étaient descendus, gelés, enchaînés,
l’un derrière l’autre, nus, les mains dans le dos
et ils savaient pour sûr, ils se savaient condamnés:
le grand camion, au fond, le long de la grande allée,
l’allée des longs cyprès, longs, hauts, est venu s’arrêter,
et les huit jeunes hommes nus, blancs, sans mot sont descendus
entre des hommes verts, vert clair, qui les font se tenir:
se tenir, blancs, nus, devant la grande tombe,
devant le grand trou, long, profond, tout juste creusé,
là tout le long, là, le long de l’allée,
derrière les tombeaux, tout le long, comme une longue tranchée:
par la mitraillette, d’un coup, ils ont tous plongé
dans la longue tranchée, blancs, nus, avec un peu de sang
sur leurs torses blancs, blancs, nus, aux premières aurores:
ils étaient huit jeunes hommes, nus, dépouillés de lendemains.
(Charles Camproux)
Posted in poésie | Tagué: (Charles Camproux), allée, aurore, blanc, camion, condamner, creuser, cyprès, dépouiller, derrière, descendre, dos, enchaîner, geler, haut, homme, huit, jeune, lendemain, long, main, mitraillette, nu, plonger, profond, s'arrêter, sang, savoir, sûr, tombe, tombeau, torse, tranchée, trembler, trou, vert | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 4 juin 2022
Illustration: Paul Delvaux
BELLE
Belle à charmer les miroirs,
Belle à vivre, belle à voir,
Belle comme on n’est plus belle,
Mon amour,
De quel pays me viens-tu,
Belle, longue, lisse et nue,
Mon amour …
Je t’attendais … En rêvant
J’écoutais la voix du vent
Qui me disait « Qu’elle est belle ! »
Mon amour
Et soudain tu m’es venue
Belle, longue, lisse et nue,
Mon amour
Te voici dans ma maison,
Ma belle, ma déraison,
Toi, ma saison la plus belle,
Mon amour,
Et tu danses dans ma rue
Belle, longue, lisse et nue,
Mon amour …
Cest au creux de tes miroirs
Belle à vivre, belle à voir,
Belle comme on n’est plus belle,
Mon amour
Que tu fuiras, éperdue,
Belle. longue, lisse et nue,
Mon amour …
Au fond de tes yeux profonds
Tes miroirs te mangeront,
Pour eux tu étais trop belle
Mon amour
Toi. mes roses disparues,
Belle. longue, lisse et nue,
Mon amour …
(Pierre Seghers)
Posted in poésie | Tagué: (Pierre Seghers), amour, attendre, écouter, éperdu, belle, charmer, creux, danser, déraison, disparu, fond, fuir, lisse, long, maison, manger, miroir, nu, pays, profond, rêver, rose, rue, saison, venir, vent, vivre, voir, voix, yeux | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 27 mai 2022
RETOUR
N’est-il d’autre pays que cette neige
Où je vais nu, d’autre climat
Que ce verglas, d’autre soleil
Que ce poli de miroir sans ombrage ?
J’étais parti avec pour tout bagage
Un passé lourd de crimes oubliés :
Me voici revenu plus léger
Que le reflet d’une aile sur la neige.
(Franz Hellens)
Posted in poésie | Tagué: (Franz Hellens), aile, bagage, climat, crime, léger, miroir, neige, nu, ombrage, parti, passé, pays, poli, reflet, retour, revenu, soleil, verglas | 2 Comments »
Posted by arbrealettres sur 18 mai 2022
Illustration: Antoni Miro
Poem in French, English, Spanish, Dutch and in Albanian, Arabic, Armenian, Bosnian, Bangla, Catalan, Chinese, Farsi, German, Greek, Hebrew, Hindi, Icelandic, Indonesian, Italian, Japanese, Kiswahili, Kurdish, Macedonian, Malay, Polish, Portuguese, Romanian, Russian, Sardo, Sicilian, Tamil
Painting Antoni Miro
Poem of the Week Ithaca 724, “FIRST SONG”
Miguel Hernández, Spain, 1910 – 28.3.1942
from ”Miguel Hernández, Obra completa”, Alianza Tres
– All translations are made in collaboration with Germain Droogenbroodt –
***
PREMIER CHANT
Le champ s’est retiré
quand il s’est vu assailli
par l’homme devenu fou.
Comme est devenu visible l’abîme
entre l’olivier et l’homme.
L’animal qui chante :
l’animal qui sait pleurer
et se reproduire,
s’est rappelé ses griffes.
Des griffes qu’il a vêtues de fleurs
et de grâce,
mais qu’ensuite il met à nu
dans toute leur cruauté.
Elles crissent dans mes mains.
Eloigne-toi mon fils,
je suis capable de t’en donner un coup,
je suis capable de t’en frapper
dans ta chair tendre.
Le tigre en moi est revenu.
Va-t’en ou je te lacère.
Aujourd’hui l’amour est la mort,
et l’homme épie l’homme.
(Miguel Hernández), Espagne, 1910 – 28.3.1942
Traduction de Germain Droogenbroodt – Elisabeth Gerlache
***
FIRST SONG
The field has retreated
seeing it is man’s
convulsive assault.
What an abyss is laid bare
between the olive tree and man!
The animal that sings:
the animal that can
cry and take root
recalls its claws.
Claws that it covered
with smoothness and flowers,
but which, in the end, he bares
in all their cruelty.
They crackle in my hands.
Keep away from them, boy.
I am ready to flash them,
into your soft flesh.
I’ve turned into a tiger.
Move away, or I’ll tear you apart.
Today love is death,
and man lies in ambush for man.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spain, 1910 – 28.3.1942
Translation Germain Droogenbroodt – Stanley Barkan
***
CANCIÓN PRIMERA
Se ha retirado el campo
al ver abalanzarse
crispadamente al hombre.
¡Qué abismo entre el olivo
y el hombre se descubre!
El animal que canta:
el animal que puede
llorar y echar raíces,
rememoró sus garras.
Garras que revestía
de suavidad y flores,
pero que, al fin, desnuda
en toda su crueldad.
Crepitan en mis manos.
Aparta de ellas, hijo.
Estoy dispuesto a hundirlas,
dispuesto a proyectarlas
sobre tu carne leve.
He regresado al tigre.
Aparta, o te destrozo.
Hoy el amor es muerte,
y el hombre acecha al hombre.
MIGUEL HERNÁNDEZ, España, 1910 – 28.3.1942
***
EERSTE LIED
Het veld heeft zich teruggetrokken
toen het zich bestormd zag
door de dolgeworden mens.
Welk een kloof wordt zichtbaar
tussen olijfboom en mens!
Het dier dat zingt:
het dier dat wenen
en zich voortplanten kan,
herinnerde zich zijn klauwen.
Klauwen die het met bloemen
en bevalligheid bekleedde,
maar die ze tenslotte
in al hun wreedheid ontbloot.
Ze knisteren in mijn handen.
Ga er van weg, mijn zoon,
Ik ben in staat ermee uit te halen,
ik ben in staat om ze
in je zachte vlees te slaan.
Ik ben weer tijger geworden.
Ga weg, of ik verscheur je.
Vandaag is liefde de dood,
en de mens beloert de mens.
Miguel Hernández, Spanje 1910 – 1942
Vertaling Germain Droogenbroodt
***
KËNGA E PARË
Fusha është tërhequr
përballë sulmit
tronditës të njeriut.
Oh, ç’humnerë është zbuluar
midis pemës së ullirit e njeriut!
Kafsha që këndon:
kafsha që mund
të qajë e të hedhë shtat
kujton kthetrat e saj.
Kthetrat që i mbulonte
me lule e butësi,
por që, në fund, i nxjerr në pah
me të tyren mizori.
Ato kërcasin në duart e mia.
Qëndro larg tyre, djalosh.
Unë jam gati t’i ngul,
në mishin tënd të butë.
Jam shndërruar në tigër.
Largohu, përndryshe do të t’copëtoj.
Sot dashuria është baraz me vdekje,
dhe njeriu në pritë për njeriun qëndron.
Miguel Hernández, Spanjë, 1910 – 28.3.1942
Përktheu: Irma Kurti
Translation into Albanian: Irma Kurti
***
الأغنية الأولى
الحقل هدم عندما رأى الرجل يندفع بعصبية.
يالها من فجوة كبيرة بين شجرة الزيتون والإنسان!
الحيوان الذي يغني:
الحيوان القادر على البكاء والنحيب ، يتذكر مخالبه.
المخالب التي غطاها بالنعومة والزهور …. أصبحت أخيرًا بائنة
بكل قسوتها.
تطقطق في يدي.
ابتعد عنهم يا بني.
أنا على استعداد لرؤية لمعان الضوء عليها وهي تنهش جسدك النحيل.
لقد عدت إلى طبيعة النمر. تراجع ، وإلا سوف أمزقك.
اليوم يصبح …
الحب هو الموت والإنسان يطارد أخيه الإنسان.
ميغال هرنانديز(MIGUEL HERNÁNDEZ)، اسبانيا، 1910-28.3.1942
ترجمة للعربية: عبد القادر كشيدة
Translated into Arab by Mesaoud Abdelkader
***
Առաջին երգը
Դաշտը նահանջել է
տեսնելով մարդու
ջղաձիգ հարձակումը:
Ինչպիսի՜ անդունդ՝ բացված
ձիթենու և մարդու միջև:
Կենդանին, որ երգում է,
կենդանին, որը կարող է
լաց լինել և արմատավորվել,
հիշում է իր ճանկերը:
Ճանկեր, որ քնքշորեն
ծածկում էր ծաղիկներով,
բայց որոնց, ի վերջո, մերկացնում է
ողջ դաժանությամբ:
Նրանք ճռթճռթում են իմ ձեռքերում:
Հեռու մնա նրանցից, տղա՛։
Ես պատրաստ եմ դրանք խրել
քո փափուկ մարմնի մեջ:
Ես վերածվել եմ վագրի։
Հեռացիր, թե չէ ես կպատառոտեմ քեզ։
Այսօր սերը մահ է,
և մարդը մարդու համար թակարդ է լարում:
Միգել Հերնանդես, Իսպանիա, 1910 – 28.3.1942
Անգլերեն թարգմանությունը Գերման Դրոգենբրոդտի և Ս. Բարքանի
Հայերեն թարգմանությունը Արմենուհի Սիսյանի
Translated into Armenian by Armenuhi Sisyan
***
প্রথম সংগীত
মাঠ করেছে প্রস্থান
দেখতে পেয়েই মানুষের আক্ষেপ জনক
আক্ষেপ জনক হঠাৎ প্রবল আক্রমণ ।
একি অতল গহ্বর অধিশায়িত অনাবৃত হয়ে
জলপাই গাছ আর মানুষের মধ্যে খানে!
যে প্রাণী গান গায়
যে প্রাণী কাঁদতে পারে আর
শিখর নিতে মনে করে তার নখর
যে নখর আবৃত হয়ে আছে
মসৃণতায় আর ফুলে নখর আবৃত,
কিন্তু, যেটি সবশেষে, অনাবৃত
তাদের সমস্ত নিষ্ঠুরতায় ।
তারা আমার হাতে ফাটল ধরায় ।
তাদের হতে দূরে থাকো, ছেলে ।
আমি তাদের চমকে দিতে প্রস্তুত,
তোমার শান্ত মসৃণ ও কোমল শরীরে ।
আমি পরিণত হয়েছি বাঘে ।
সরে যাও নয় আমি করব তোমায় ছিন্ন-বিচ্ছিন্ন ।
আজ ভালোবাসা করেছে মৃত্যুবরণ
এবং মানুষ ওত পেতে থাকে মানুষের জন্য ।
মিগুয়েল হার্নান্দেজ, স্পেন, ১৯১০- ২৮.০৩.১৯৪২
অনুবাদ জার্মেইন ড্রুজেনব্রুড্ট – স্ট্যানলি বারকান
Bangla Translation: Tabassum Tahmina Shagufta Hussein
***
PRVA PJESMA
Polje se povuklo
videći da je muško
konvulzivni napad.
Kakav je ponor ogoljen
između masline i čovjeka!
Životinja koja pjeva:
životinja koja može
plakati i pustiti korijenje
podsjeća na svoje kandže.
Kandže koje je pokrivala
sa glatkoćom i cvijećem,
ali koje je, na kraju, razotkrio
u svoj njihovoj okrutnosti.
Pucketaju u mojim rukama.
Drži se dalje od njih, dečko.
Spreman sam da ih bljesnem,
u tvoje meko meso.
Pretvorio sam se u tigra.
Makni se, ili ću te rastrgnuti.
Danas je ljubav smrt,
a čovjek leži u zasjedi za čovjeka.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Španija, 1910 – 28.3.1942.
Translation into bosnian by Maid čorbić
***
CANÇÓ PRIMERA
S’ha retirat el camp
en veure abalançar-se
crispadament l’home.
Quin abisme entre l’olivera
i lhome es descobreix!
L’animal que canta:
l’animal que pot
plorar i arrelar,
va rememorar les seves arpes.
Arpes que revestia
de suavitat i flors,
però que, per fi, nua
en tota la seva crueltat.
Crepiten a les meves mans.
Aparta’t d’elles, fill.
Estic disposat a enfonsar-les,
disposat a projectar-les
sobre la teva carn lleu.
He tornat al tigre.
Aparta, o et destrosso.
Avui l’amor és mort,
i l’home assetja l’home.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Espanya, 1910 – 28.3.1942
raducció al català: Natalia Fernández Díaz-Cabal
***
最早的歌
田地已经后退
看到它是人类的
痉挛性攻击。
一个深渊赤裸地放置
在橄榄树和人类之间！
这动物在歌唱：
这能嗥叫和
深入人心的动物
回忆起它的爪子。
它用光滑和
花朵掩盖的爪子，
但那些爪子，最终，他还是暴露
在他们所有的残暴中。
它们在我手中噼啪作响。
离他们远点，伙计。
我已准备好把它们
闪映进你柔软的肌肤里。
我已变成一只老虎。
走远点，否则我会把你撕成碎片。
今天，爱就是死亡，
而人类躺于为己而设的埋伏中。
原作：西班牙 米格尔·埃尔南德斯（1910-1942.3.28)
英译：杰曼·卓根布鲁特-斯坦利·巴坎
汉译：中 国 周道模 2022-3-19
Translated into Chinese by Willam Zhou
***
اولين سرود
ميدان عقب نشينى كرده بود
بعد از اينكه ديد مردانش
حملهیی بی امان داشتهاند.
چه پرتگاهی آشکار شده است
بین درخت زیتون و انسان!
حیوانی که میخواند:
حیوانی که می تواند گریه کند
و ریشه بزند
پنجههایش را بیاد میآورد.
پنجههایی که با
نرمی و گلها عادت کرده
اما در آخر،
او تحمل میکند
همهی ظلمشان را.
آنها در دستان من میشکنند.
از آنها دور شو ، پسر.
من آمادهام تا آنها را
در بدن شما شعلهور کنم.
من تبدیل به ببر شدهام.
دور شو یا تکه پارهات میکنم.
امروز عشق مرگ است
و انسان در کمین انسان است.
میگل هرناندز، اسپانیا( ۱۹۴۲-۱۹۱۰)
ترجمه از سپیده زمانی
Translated into Farsi by Sepedih Zamani
***
ERSTES LIED
Das Feld hat sich zurückgezogen
als es den Menschen sah,
wie er blindwütig außer sich geriet.
Welch ein Abgrund wird sichtbar
zwischen dem Olivenbaumund dem Menschen!
Das Tier, das singt:
das Tier, das weinen
und Wurzeln schlagen kann,
erinnerte sich an seine Krallen.
Krallen, die es bedeckt
mit Zartheit und Blumen,
aber sie am Ende, entblößt
in all ihrer Grausamkeit.
Sie knistern in meinen Händen.
Halte dich von ihnen fern, mein Sohn.
Ich bin bereit, sie herauszuholen,
sie zu breiten
über dein zartes Fleisch.
Ich bin zum Tiger geworden.
Geh weg, oder ich zerreiße dich.
Heute ist die Liebe der Tod,
und der Mensch belauert den Menschen.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spanien, 1910 – 28.3.1942
Übersetzung: Germain Droogenbroodt –
Wolfgang Klinck
***
ΠΡΩΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Το έδαφος υποχώρησε βλέποντας
τη σπαστική επίθεση του ανθρώπου
μια άβυσσος πάνω
απ’ τα ελαιόδεντρα και τον άνθρωπο.
Το κτήνος που τραγουδεί
και μπορεί να κλάψει
μπορεί ν’ απλώσει ρίζες
και να κρύψει τα νύχια του
που είχε στολίσει με λουλούδια
μα που φέρνουν όλη του τη βία.
Νύχια που κόβουν τα χέρια μου.
Απόφευγε τα παιδί μου
έτοιμος είμαι να τα μπήξω
στην απαλή σου σάρκα.
Σήμερα έχω γίνει τίγρις,
φύγε μακριά μην σε ξεσχίσω.
Σήμερα η αγάπη είναι θάνατος
κι ο άνθρωπος καιροφυλακτεί
για τον επόμενο άνθρωπο
Miguel Hernández, Spain, 1910 – 28.3.1942
Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Translated into Greek by Manolis Aligizakis
***
שיר ראשון /מיגל ארננדס
MIGUEL HERNANDEZ, Spain, 1910 – 1942
(מת ממחלה בכלא הספרדי ב-28 במרץ 1942,
שם נדון למוות, בזמן שלטונו של הרודן פרנקו)
הַשָּׂדֶה נָסוֹג
בִּרְאוֹתוֹ שֶׁזּוֹ תְּקִיפָה
עֲוִיתִית שֶׁל אָדָם.
אֵיזוֹ תְּהוֹם נֶחְשֶׂפֶת
בֵּין עֵץ הַזַּיִת לָאָדָם!
הַחַיָּה שֶׁשָּׁרָה:
הַחַיָּה שֶׁיְּכוֹלָה
לִבְכּוֹת וְלָטַעַת שֹׁרֶשׁ
נִזְכֶּרֶת בִּטְפָרֶיהָ.
טְפָרִים שֶׁכִּסְּתָה
בַּעֲדִינוּת וּבִפְרָחִים,
אֲבָל שֶׁאוֹתָם, בְּסוֹפוֹ שֶׁל דָּבָר, הִיא נוֹשֵׂאת
בְּכָל אַכְזָרִיּוּתָהּ.
הֵם מִתְפַּצְפְּצִים בְּיָדַי.
תִּתְרַחֵק מֵהֵם, יֶלֶד.
אֲנִי מוּכָן לְהַבְזִיק אוֹתָם
לְתוֹךְ בְּשָׂרְךָ הָרַךְ.
הָפַכְתִּי לְנָמֵר.
הִתְרַחֵק, אוֹ שֶׁאֶקְרַע אוֹתְךָ.
הַיּוֹם אַהֲבָה הִיא מָוֶת,
וְאָדַם שׁוֹכֵב בְּמַאֲרָב לְאָדָם.
תרגום מספרדית לאנגלית: ג’רמיין דרוגנברודט וסטנלי ברקן
תרגום מאנגלית לעברית: דורית ויסמן
הציור של
ברית / טאראס שֶׁבְצֶ’נְקוֹ, אוקראינה
Translated into Hebrew by Dorit Weisman
**
पहला गाना
मैदान पीछे हट गया है
आदमी के ऐंठन हमले को देखकर।
क्या रसातल नंगे रखा गया है
जैतून के पेड़ और मनुष्य के बीच!
वह जानवर जो गाता है:
वह जानवर जो रो सकता है
और इसकी जड़ ले सकते हैं
अपने पंजों को याद करता है।
पंजे जो ढका हुआ था
कोमलता और फूलों से,
लेकिन जो, अंत में,
वह इसे उनकी सारी क्रूरता को उजागर करता है।
वे मेरे हाथों में चटकते हैं।
उनसे दूर रहो बेटा।
मैं उन्हें फ्लैश करने के लिए तैयार हूं,
अपने कोमल मांस में।
Hindi translation by Jyotirmaya Thakur.
***
FYRSTI SÖNGUR
Akurinn hörfar
þegar hann sér að þetta er
ofsaleg árás mannsins.
Hvílíkt hyldýpi kemur í ljós
milli ólífutrésins og mannsins!
Dýrið sem syngur:
dýrið sem getur
grátið og fest rætur
minnist klónna sinna.
Klónna sem hann faldi
með stimamýkt og blómum,
en sem hann ber, þegar allt kemur til alls,
af fullkominni grimmd.
Það brakar í þeim í höndum mínum.
Komdu ekki nálægt þeim, drengur.
Ég er vís til að skjóta þeim fram,
inn í mjúkt hold þitt.
Ég er orðinn tígur.
Farðu frá, annars ríf ég þig í tætlur.
Í dag er ástin dauði,
og maðurinn situr um manninn.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spáni, 1910 – 28.3.1942
Þór Stefánsson þýddi eftir enskri þýðngu Germains Droogenbroodt og Stanleys Barkan
Translated into Icelandic by Thor Stefansson
***
LAGU PERTAMA
Medan tempur mengendur
melihat manusia diserang
diterkam
Betapa jurang terbentang
antara pohon zaitun dan manusia !
Binatang yang bernyanyi:
binatang yang dapat
menangis dan cakar
yang mengakar.
Cakar yang diselebung
kelembutan bunga
akhirnya terungkap
dalam segala kejam.
Cakar itu berderak dari tanganku.
Menjauhlah dari cakarku, nak.
Aku siap menancapkan cakar ,
ke dagingmu yang lembut.
Aku telah berubah menjadi harimau.
Pergi, atau aku akan mencabikmu.
Hari ini cinta adalah kematian,
dan manusia tiarap untuk meyergap manusia.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spain, 1910 – 28.3.1942
Translation Lily Siti Multatuliana (Indonesia)
***
AN CHÉAD AMHRÁN
Cúlaíonn an gort
ó ionsaí coscrach
an trodaí.
¡Duibheagán ag oscailt
Idir an fear agus na crainn ológ!
An t-ainmhí a chanann,
An t-ainmhí a chaoineann,
A chuireann fréamhacha,
A tharraingíonn siar a chrúba.
Crúba folaithe
—ag béal binn—
A nochtar, anois,
Gan trua gan taise.
Réabann na crúba trí mo lámha.
Fainic thú féin, a mhic!
Fonn orm iad a shá
Go feirc
Isteach i do cholainn choil.
Seo chugainn an beithíoch alta,
Fainic a dhíbheirg!
Feasta is ionann breith is bás,
Fríd idir fuath is comhbhá.
MIGUEL HERNÁNDEZ, an Spáinn, 1910 – 28.3.1942
Leagan Gaeilge le Rua Breathnach
***
PRIMO CANTO
Il campo si è ritirato
guardando il convulso
assalto all’uomo.
Che abisso si è manifestato
tra l’olivo e l’uomo!
L’animale canta:
l’animale che può
piangere e mettere radici
ricorda i suoi artigli.
Artigli che copriva
di morbidezza e fiori,
ma che, alla fine, ha svelato
in tutta la loro crudeltà.
Crepitano nelle mie mani.
Allontanati da loro, figliolo.
Sono pronto ad affondarli,
nella tua tenera carne.
Mi sono trasformato in una tigre.
Vattene via, o ti faro a pezzi.
Oggi l’amore è morte,
l’uomo dà la caccia all’uomo.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spagna, 1910 – 28.3.1942
Traduzione: Germain Droogenbroodt – Luca Benassi
***
最初の歌
戦場は後退し
そこに見るのは人間の発作的な暴行の跡
オリーブの木と人の間に
なんという深い闇がむき出しになっているのだ
歌を歌う動物は
泣いて留まることのできる動物は
その爪を思い出す
なめらかな花でおおわれた爪が
最後には残忍さが露わとなった
それは私の手の中で音を立てて崩し
彼らの眼に触れないようにしよう
私は光を送り
柔らかな肉に変えよう
私は虎となった
去り行け
さもないと私はおまえを食いちぎる
今日、愛は死である
そして人は人を待ち伏せる
ミゲル・ヘルナンデス（スペイン，1910-1942
Translated into Japanese by Manabu Kitawaki
***
WIMBO WA KWANZA
Uwanja umerudi nyuma kwa kuona ni shambulio la degedege la mtu.
Ni shimo gani lililowekwa wazi kati ya mzeituni na mwanadamu!
Mnyama anayeimba:
Mnyama anayeweza kulia na kuota mizizi anakumbuka makucha yake.
Makucha ambayo alifunika na laini na maua,
lakini ambayo, mwishowe, anaonyesha katika ukatili wao wote.
Zinapasuka mikononi mwangu.
Kaa mbali nazo, kijana.
Niko tayari kuzionyesha kwa haraka, katika nyama yako nyororo.
Nimegeuka kuwa simba marara.
Ondoka au, nitakupasua.
Leo upendo ni kifo,
na mwanadamu humvizia mwanadamu.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spain, 1910 – 28.3.1942
Watafsiri ni Germain Droogenbroodt, Stanley Barkan na Bob Mwangi Kihara
Translated into Kiswahili by Bob Mwangi Kihara
***
STIRANA YEKÊ
Kewşenê xwe şwînda vekşand
gava merî dîtin
çawa ew bikwîranî ji xwe derket.
Çi çalek wê xwîyabe
di navbera dara zêtwînê û meriyan de!
Ajel, ê distirê:
Ajel, ê digirî
û reh diçizirin
neperûşkên xwe anîn bîra xwe.
Neperûşkên bi nezaketiyê û kulîkan
hatine têewrdan
lê ew li dawiyê
ji hemî dirindiya xwe rwîtbû.
Ew di destên min de digurînin.
Xwe jê dwîrxîne, kurê min.
Ez amademe ji nû v wan vegerînim,
weha hazirkbikim
li ser goştê te yî nazik.
Ez bûme piling.
Dwîrkeve, yan jî ezê te perçebikim.
Îro evîna minrinê ye,
û merî çehvtengiyê li merî dike.
MIGUEL HERNÁNDEZ 1910 – 28.3.1942, Êspaniya
Translation into Kurdish by Hussein Habasch
***
ПРВА ПЕСНА
Полето се повлече
гледајќи дека се работи за човечки
конвулзивен напад.
Каква гола бездна лежи
помеѓу маслиновото дрво и човекот!
Животното што пее:
животното што може
да плаче и да закоренува
се сеќава на своите канџи.
Канџи што си ги покриваше
со мазнотија и цвет,
но кои, на крајот, почнува да си ги носи
во сета своја суровост.
Пукаат тие во моите раце.
Држи се настрана од нив, момче.
Подготвен сум да ги заријам
во твоето меко месо.
Сум се претворил во тигар.
Тргни се настрана или ќе те раскинам.
Денес љубовта е смрт
и човек човека го чека во заседа.
Мигел Хернандез, Шпанија 1910 – 28.3.1942
Превод: Жермен Дрoгенброт, Стенли Баркан и Даниела Андоновска-Трајковска
***
LAGU PERTAMA
Medan sudah berundur
apabila melihat serangan manusia
yang bingung.
Jurang dibentang lapang
antara pokok zaitun dengan manusia!
Binatang yang berlagu:
binatang yang boleh
menangis dan bertapak
mengingati kukunya.
Kuku yang ditutupnya
dengan kelicinan dan bebunga,
tetapi yang, pada akhirnya, dia tanggung
dalam seluruh kekejamannya.
Ia berderak dalam tanganku,
Jauhi ia, budak,
Aku bersedia untuk mencurahnya
ke daging lembutmu.
Aku telah menjadi harimau.
Pergi jauh, atau akan kukoyak dirimu.
Cinta hari ini ialah kematian
dan manusia menyerang hendap manusia.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spain, 1910 – 28.3.1942
Terjemahan IRWAN ABU BAKAR
Translated into Malayan by Irwan Abu Bakar
***
PIEŚŃ PIERWSZA
Cofnęło się pole
widząc, jak
miota się w furii czlowiek.
Jakaż odkrywa się przepaść
między drzewem oliwnym a człowiekiem !
Zwierzę, które śpiewa
zwierzę, które potrafi
płakać I zapuszczać korzenie
przypomniało sobie o swoich pazurach.
Pazurach, które przystraja
w łagodność i miłe słówka
lecz które w końcu obnaża
w pełni okrucieństwa.
Chrzęszczą na moich dłoniach.
Z daleka od nich, synku.
Jestem gotowy je wbić
gotów rzucić ich cień
na Twoje drobne cialo.
Powróciłem do postaci tygrysa.
Odejdź, bo cię rozerwę.
Dziś miłość równa się śmierci
i człowiek czatuje na człowieka
MIGUEL HERNÁNDEZ, Hiszpania, 1910 – 28.3.1942
Przekład na polski: Mirosław Grudzień – Anna Maria Stępień
Translated to Polish: Mirosław Grudzień – Anna Maria Stępień
***
PRIMEIRA CANÇÃO
O campo retirou-se
ao ver o homem
avançar crispadamente.
Que abismo se descobre
entre a oliveira e o homem!
O animal que canta:
o animal que pode
chorar e deixar raízes,
lembrou-se que tinha garras.
Garras que revestia
com suavidade e flores,
mas que, no final, mostra
com toda a sua crueldade.
Estalam nas minhas mãos.
Afasta-te delas, filho.
Estou pronto para as espetar,
pronto para as lançar
sobre a tua carne leve.
O tigre regressou.
Afasta-te, se não destruo-te.
Hoje, o amor é morte,
e o homem persegue o homem.
Miguel Hernández, Espanha, 1910 – 28.3.1942
Tradução portuguesa: Maria do Sameiro Barroso
***
PRIMUL CÂNT
Câmpul s-a dus
văzând cum omul
se clatină încordat.
Adânc e abisul ce se cască
între măslin și om!
Jivina cântătoare
e animal capabil
să plângă și să prindă rădăcini,
cu gheare renăscute.
Gheare tandru îmbrăcate
în frăgezimi de flori,
ce sfârșesc despuiate
în crudă goliciune.
În mâini ele îmi trosnesc.
Copile, fugi de ele!
Căci gata-s să le afund,
să ți le înfig degrabă
în carnea diafană.
Tigrul s-a întors.
Ferește, că te omor!
Azi, dragostea e moarte,
iar omul, după oameni gonește.
MIGUEL HERNÁNDEZ, Spania, 1910 – 28.3.1942
Traducere: Gabriela Căluțiu Sonnenberg
Translated into Romanian by Gabriela Căluțiu Sonnenberg
***
ПЕРВАЯ ПЕСНЯ
Поле расступилось,
когда в него вошла
толпа озлобленных мужчин.
Какая пропасть обнажилась
между рощею оливок и людьми!
Зверь тут поет
Зверь плачет
Зверь, что родит зверей,
вдруг когти выпустил.
Когти изящные
в цветах,
но обнажаются
во всей жестокости.
Они ломаются в моих руках.
Мой сын, уйди,
Я их достану сам,
из тела теплого, из тела твоего
я их смогу достать.
Я снова стану тигром.
Уйди, иначе загрызу.
Любовь сегодня смертью оказалась,
а люди караулят вдруг людей.
МИГЕЛЬ ЭРНАНДЕС Испания, 1910 – 28.3.1942
Перевод Гермайна Дрогенбродта
Перевод на русский язык Дарьи Мишуевой
***
CANTONE PRIMA
S’est istesadu su campu
a bìere s’òmine
lanzandesie de repente.
Ite gorropu si discoberrit
intra de s’uliu e s’òmine!
S’animale chi cantat:
s’animale chi podet
prangher e ponner arrèxinis,
ammenteit sas brancas suas.
Brancas chi torraiat a bestire
de dulchesa e flores,
perou chi a s’acabada, ispollat
in totu sa malidade sua.
Isciopitant in sas manos mias.
Istesiatiche dae issas, fizu.
Las poto puru pregonare,
las poto puru imbolare
suba de sa carre tua lèbia.
So’ torradu a sa trighe.
istesiatiche, o ti destrossu.
Oe s’amore est morte,
e s’òmine pessighet a s’òmine.
Miguel Hernández, España, 1910 – 28.3.1942
Translated into Sardo by Gianni Mascia
****
PRIMA CANZUNA
Lu pratu si ritirau
vidennu l’attaccu
scunvulgenti di l’omu.
Chi abbissu si scupriu
ntra l’alivu e l’omu.
L’armali chi canta:
l’armali ca pò
chianciri e mettiri radichi
si ricurdau c’avia artigghi.
Artigghi ca cupreva cu
ducizza e ciuri,
chi a l’urtimata ammustra
cu tutta la so ferocia.
Mi sbattunu ntra li manu.
Scanzati d’iddi, figghiu.
Sugnu dispostu a zziccarili,
dispostu a proiettarili
supra la to carni dilicata.
Sugnu di novu tigri.
Arrassati o ti distruggiu
Oggi l’amuri è morti
e l’omu pustìa a l’omu.
Miguel Hernández, Spain, 1910 – 28.3.1942
Traduzioni in sicilianu di Gaetano Cipolla
***
முதல் பாட்டு
ம னிதனுடைய
குழப்பத் தாக்கத்தால்
நி ல ம் நீங்கிவிட்டது
ஆலிவ் மரத்திற்கும் மனிதனுக்கும்
இடையே ஆழம் மறைந்து விட்டது
பாடும் மி ருகம் அழக்கூடிய மிருகம்
வாழக்கூடிய மிருகம்
தனது நகங்களை
நினைத்துப் பார்க்கிறது
மிருதுவாகவும் , மலர்களோடும்
மூடப்பட்டிருந்த நகங்கள்
இறுதியில் கொடுமையில்
மறைந்து விடுகிறது.
எனது கைகளில் முறிந்து எங்கோ இருக்கிறது
சி று வனே
நான் அதை திடீரென
ஒளி தரசசெய்கிறேன்
உனது மென்மையானதசையில் !
நான் புலியாக மாறிவிட்டேன்
என்னைவிட்டுப் போய்விடு
இல்லையெனில்
உன்னைக் கிழித்து விடுவேன் !
இன்று அன்பு என்பது இறப்பு
இன்று மனிதன், மனிதனுக்காக
பாயப் பதுங்கி இருக்கிறான்
ஆக்கம் மொழிமாற்றம்
மிகுல் கர்னாண்டஜ் ஸ் பெயின் 1910 – 28.03.1942
Translated into Tamil by DR. N V Subbaraman
Recueil: ITHACA 724
Editions: POINT
Site: http://www.point-editions.com/en/
FRIENDS ITHACA
Holland: https://boekenplan.nl
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
France: https://arbrealettres.wordpress.com
Poland: http://www.poetrybridges.com.pl
Romania: http://www.logossiagape.ro; http://la-gamba.net/ro; http://climate.literare.ro; http://www.curteadelaarges.ro.; https://cetatealuibucur.wordpress.com
Spain: https://www.point-editions.com; https://www.luzcultural.com
India: https://nvsr.wordpress.com; https://ourpoetryarchive.blogspot.com>
USA-Romania: http://www.iwj-magazine.com/journal02
Posted in poésie | Tagué: (Miguel Hernandez), abîme, animal, assaillir, aujourd'hui, épier, capable, chair, chant, chanter, coup, crisser, cruauté, devenir, donner, fils, fleur, fou, frapper, grâce, griffe, homme, lacérer, main, mort, nu, olivier, plaurer, premier, s'éloigner, s'en aller, savoir, se rappeler, se reproduire, se retirer, se voir, tendre, vêtir, visible | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 30 avril 2022
Illustration: Philippe de Champaigne
IDOLES
Amour, je t’ai d’abord
Gavé de chair et d’or
Comme un César farouche;
Incube au sein pesant, Ton
baiser épuisant A fatigué
ma bouche.
Je t’ai revu, sanglant, Tu
marchais, chancelant
Sous la terrible équerre;
Messie au flanc percé,
À tes pieds j’ai versé
Tout le nard de la terre.
Tu souris, pâle et beau : Ta
chair m’est un flambeau Fait
de cire et de flamme;
J’étreins, délice nu,
Ton visage inconnu
Identique à mon âme.
Je te verrai, pensif,
Sur le dernier récif,
Doux naufrageur des choses;
Sombre dieu sans dévots,
Quelque nuit tes pavots
Me guériront des roses.
(Marguerite Yourcenar)
Posted in poésie | Tagué: (Marguerite Yourcenar), amour, âme, épuisant, équerre, étreindre, baiser, beau, bouche, chair, chancelant, ciré, délice, dévot, dernier, Dieu, doux, farouche, fatiguer, flambeau, flamme, flanc, gaver, guérir, identique, idole, inconnu, incube, marcher, messie, nard, naufrageur, nu, nuit, or, pavot, pâle, pensif, percer, pesant, pied, récif, revoir, rose, sanglant, sein, sombre, sourire, terre, terrible, verser, visage, voir | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 15 avril 2022
LE CALICE DE LA VIE
Nous portons, dans la vie, à la bouche un calice
Que nous ne pouvons voir, car nos yeux sont bandés.
A mesure que nous buvons, des larmes glissent,
Et le récipient en est tout inondé.
Quand, sur le lit de mort, enfin le bandeau tombe,
Et tout nous apparaît sous son aspect réel,
Avant de disparaître et de rendre à la tombe,
En libérant l’esprit, le corps matériel,
Nous nous apercevons, à notre dernière heure,
Que la coupe dorée était vidée à nu,
Qu’elle ne contenait pour les humains que leurre,
Qu’elle ne nous avait jamais appartenu!
(Michel Lermontov)
Posted in poésie | Tagué: (Michel Lermontov), apercevoir, apparaître, appartenir, aspect, bandeau, bander, boire, bouche, calice, contenir, corps, coupe, disparaître, doré, esprit, glisser, humain, inonder, larme, leurre, libérer, lit, matériel, mort, nu, porter, récipient, réel, rendre, tombe, tomber, vide, vie, voir, yeux | 2 Comments »
Posted by arbrealettres sur 24 mars 2022
Illustration: Rosso Fiorentino
Dans un village dévasté par la guerre
un homme à demi nu
que trois silhouettes enturbannées allongent
sur une couverture ocre
la photo est dans le journal
belle comme une déposition de croix
du Quattrocento
(Jean-Pierre Chambon)
Posted in poésie | Tagué: (Jean-Pierre Chambon), allonger, beau, couverture, croix, déposition, dévasté, enturbanné, guerre, homme, journal, nu, ocre, photo, silhouette, village | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 29 janvier 2022
ÉLOGE DU LOINTAIN
Dans la source de tes yeux
vivent les nasses des pêcheurs de la mer délirante.
Dans la source de tes yeux la mer tient sa parole.
J’y jette,
coeur qui a séjourné chez des humains,
les vêtements que je portais et l’éclat d’un serment :
Plus noir au fond du noir, je suis plus nu.
Je ne suis, qu’une fois renégat, fidèle.
Je suis toi, quand je suis moi.
Dans la source de tes yeux
je dérive et rêve de pillage.
Une nasse a capturé dans ses mailles une nasse :
nous nous séparons enlacés.
Dans la source de tes yeux
un pendu étrangle la corde.
(Paul Celan)
Posted in poésie | Tagué: (Paul Celan), éclat, éloge, étrangler, capturer, coeur, corde, délirer, dériver, enlacer, fidèle, fond, humain, jeter, lointain, maille, mer, nasse, noir, nu, parole, pêcheur, pendu, pillage, porter, renégat, séjourner, se séparer, serment, source, tenir, vêtement, vivre, yeux | Leave a Comment »
Posted by arbrealettres sur 20 janvier 2022
se nomme jusqu’à moi
orage flammé d’iris
promène ses bras nus
rade en randonnée
prodigue ses algues
aux retraits délictueux
écartement d’une bouche
s’échoue sur sa proie
appelant toute l’ouverture
(Mohammed Dib)
Posted in poésie | Tagué: (Mohammed Dib), appeler, échouer, bouche, bras, iris, muet, nu, orage, ordre, ouverture, randonnée | 1 Comment »
Arbrealettres 